Η εξωτερική πολιτική είναι το κατεξοχήν πεδίο πολιτικής που προσφέρεται για εθνική συνεννόηση. Ως Κίνημα Αλλαγής, στηρίζουμε την επιλογή της Κυβέρνησης στην τμηματική επέκταση των 12 μιλίων, παρά τις επιφυλάξεις για την αλλαγή εθνικής γραμμής. Στηρίξαμε τις συμφωνίες με την Αίγυπτο, την Ιταλία, την παραπομπή μαζί με την Αλβανία σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο.
Αλλά στηρίζουμε έχοντας υπόψη ότι […] η ενεργητική εξωτερική πολιτική οφείλει να υπηρετεί ένα μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, μια στρατηγική, σε συνεννόηση και συνεργασία με τις άλλες δημοκρατικές δυνάμεις του τόπου.Στις σχέσεις μας με τη γείτονα Τουρκία επικράτησε κατά καιρούς η άποψη που ήθελε να αφήνει τα πάντα για αργότερα, με την ελπίδα ότι αύριο οι συσχετισμοί θα είναι καλύτεροι για τα εθνικά μας θέματα. ‘Ομως οι συνεχείς μεταθέσεις στο μέλλον κατά κανόνα αποβαίνουν εις βάρος μας. Οι εξελίξεις στην Κύπρο, ειδικά το τελευταίο διάστημα, το επιβεβαιώνουν αυτό με τον πιο ανάγλυφο τρόπο.
Ο διάλογος ήταν και θα είναι πάντα προτιμότερος από κάθε άλλη ενέργεια και είναι ένας δρόμος από τον οποίον μόνο να κερδίσουν έχουν οι δύο λαοί. Αλλά διάλογος δεν σημαίνει ότι μπορείς να συζητάς εσαεί για τα πάντα. Οταν ο διάλογος δεν φέρνει αποτέλεσμα, υπάρχει το διεθνές δίκαιο και οι διαδικασίες του.
Η Τουρκία αντιμετωπίζει σήμερα πολύ σοβαρά οικονομικά προβλήματα, χάνει παραδοσιακές συμμαχίες, προκαλεί ανταγωνισμούς και φόβους για μεγαλοϊδεατισμό. Προβληματίζει όλο τον κόσμο με την επιθετικότητά της, την ακατάσχετη διεθνή πολυπραγμοσύνη της, την ανάμειξή της σε ζητήματα άλλων χωρών.
Οι συσχετισμοί σε διεθνές επίπεδο με τη νέα κυβέρνηση στις ΗΠΑ, με τις νέες συμμαχίες της χώρας μας, ιδίως με το Ισραήλ, έργο που ξεκίνησε από την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου προ δεκαετίας, τις σχέσεις μας με τον Αραβικό κόσμο και βέβαια και μια Ευρώπη που παρά την ατολμία ορισμένων ηγέτιδων χωρών, η πλειονότητα έχει πλέον καλή γνώση της συμπεριφοράς της Τουρκίας. ‘Ολα αυτά δημιουργούν ένα θετικό υπόβαθρο.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Αν κάτι προσφέρεται για εθνική συνεννόηση ή μάλλον αν κάπου επιβάλλεται εθνική συνεννόηση, αυτό είναι η εξωτερική πολιτική, γιατί αυτή οριοθετεί τις σχέσεις μας με τον υπόλοιπο κόσμο πάνω σε μια ευρεία πολιτική βάση και σε βάθος χρόνου.
Σε αδρές γραμμές αυτό το έχουμε καταφέρει, χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπήρξαν και δύσκολες στιγμές. Πολύ δύσκολες Ειδικά στα θέματα του Κυπριακού αλλά και της ονομασίας της Βόρειας Μακεδονίας, όπου οικοδομήθηκαν συστηματικά ολόκληρες πολιτικές καριέρες μέσα από τον λαϊκισμό και την εθνικιστική δημαγωγία. Το αποτέλεσμα είναι ότι επί δεκαετίες το θέμα της ονομασίας της γείτονος χώρας, επιβάρυνε υπέρμετρα τη διεθνή θέση της χώρας, ενώ το Κυπριακό βρίσκεται σήμερα σε δυσμενέστατη για τα εθνικά δίκαια φάση.
Στο θέμα πάντως που συζητάμε σήμερα, δεν ξέρω ποια Νέα Δημοκρατία να πιστέψουμε.
1. Αυτή που που αντιτάχθηκε σε αντίστοιχη πρωτοβουλία ούτε 2 χρόνια πριν ή τη σημερινή που το φέρνει προς ψήφιση στη Βουλή;
2. Και μάλιστα επί ενός θέματος, της τμηματικής ή συνολικής επέκτασης των 12 μιλίων, για το οποίο υπήρξε μια εθνική γραμμή τις τελευταίες δεκαετίες. Επιχειρηματολόγησαν επί της τμηματικής επέκτασης σημαντικές προσωπικότητες της πολιτικής ζωής του τόπου και γνώστες του θέματος. Και όμως σε ένα τόσο δύσκολο και ευαίσθητο θέμα η ΝΔ επέλεξε να έχει άλλη στάση ως αντιπολίτευση και άλλη σήμερα ως κυβέρνηση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στις σχέσεις μας με τη γείτονα Τουρκία επικράτησε κατά καιρούς μια άποψη που ήθελε να αφήνει τα πάντα για αργότερα, με την ελπίδα ότι αύριο οι συσχετισμοί θα είναι καλύτεροι για τα εθνικά μας θέματα. ‘Ομως οι συνεχείς μεταθέσεις στο μέλλον κατά κανόνα αποβαίνουν εις βάρος μας.
Οι εξελίξεις στην Κύπρο, ειδικά το τελευταίο διάστημα όπως είπα, το επιβεβαιώνουν αυτό με τον πιο ανάγλυφο τρόπο. “Κάθε πέρσι και καλύτερα”. Με το διάβα του χρόνου, δηλαδή, διαπιστώνουμε κάθε φορά ότι η προηγούμενη λύση που μας προσφέρθηκε ήταν καλύτερη από τη σημερινή.
Σήμερα, οι διεθνείς συσχετισμοί για τη χώρα μας δεν είναι και οι καλύτεροι δυνατοί, αλλά δεν είναι και οι χειρότεροι.
Καταρχάς οι συσχετισμοί με τη εξ ανατολών γείτονα χώρα.
1. Η Τουρκία αντιμετωπίζει σήμερα πολύ σοβαρά οικονομικά προβλήματα, χάνει παραδοσιακές συμμαχίες, προκαλεί ανταγωνισμούς και φόβους για μεγαλοϊδεατισμό. Προβληματίζει όλο τον κόσμο με την επιθετικότητά της, την ακατάσχετη διεθνή πολυπραγμοσύνη της, την ανάμειξή της σε ζητήματα άλλων χωρών.
2. Την ίδια στιγμή, οι όποιες ελάχιστες φωνές εντός της χώρας αυτής υπέρ του διαλόγου, υπερ μιας σχέσης πιο λειτουργικής και πιο συνεργατικής με την ΕΕ δεν πρέπει να αφεθούν σε μια δημόσια ατζέντα που δεν θα τους δίνει ελπίδα και προοπτική και για την χώρα τους να γίνει πιο σύγχρονη και δημοκρατική, σεβόμενη τους διεθνείς κανόνες.
3. Από την άλλη πλευρά, η θέση της Ελλάδας, έστω και με πολλές δυσκολίες τα τελευταία χρόνια, βελτιώνεται, ενώ τα επόμενα χρόνια αναμένεται να βελτιωθεί και η αμυντική μας ισχύ.
Ευνοϊκότεροι πάντως είναι και οι συσχετισμοί σε διεθνές επίπεδο με τη νέα κυβέρνηση στις ΗΠΑ, με τις νέες συμμαχίες της χώρας μας, ιδίως με το Ισραήλ, έργο που ξεκίνησε από την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου προ δεκαετίας, τις σχέσεις μας με τον Αραβικό κόσμο και βέβαια και μια Ευρώπη που παρά την ατολμία ορισμένων ηγέτιδων χωρών, η πλειονότητα έχει πλέον καλή γνώση της συμπεριφοράς της Τουρκίας. ‘Ολα αυτά δημιουργούν ένα θετικό υπόβαθρο.
Κατά συνέπεια,
1. Εμείς στηρίζουμε την επιλογή της Κυβέρνησης στην τμηματική επέκταση των 12 μιλίων, παρά τις επιφυλάξεις για την αλλαγή εθνικής γραμμής.
2. Είμαστε υπέρ μιας ενεργητικής εξωτερικής πολιτικής, με αυτοπεποίθηση, με καλή προετοιμασία και συνεργασίες, που κλείνει εκκρεμότητες με τους γείτονές μας, που διασφαλίζει τα αυτονόητα εθνικά δικαιώματα, όπως αυτά κατοχυρώνονται στο διεθνές δίκαιο. Στηρίξαμε τις συμφωνίες με την Αίγυπτο, την Ιταλία, την παραπομπή μαζί με την Αλβανία σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο. Αλλά στηρίζουμε έχοντας υπόψη ότι για να μην εκφυλιστεί σε έναν ακτιβισμό χωρίς πυξίδα, η ενεργητική εξωτερική πολιτική οφείλει να υπηρετεί ένα μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, μια στρατηγική, μια μεγάλη εικόνα και ασφαλώς κρίνεται από τα αποτελέσματα.
3. Για αυτό και αναμένουμε από την Κυβέρνηση να δούμε έναν συνολικό σχεδιασμό επί των ζητημάτων της εξωτερικής πολιτικής, με χρονικό βάθος και σε συνεννόηση και συνεργασία με τις άλλες δημοκρατικές δυνάμεις του τόπου.
4. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν είμαστε θετικοί στον διάλογο, ο διάλογος ήταν και θα είναι πάντα προτιμότερος από κάθε άλλη ενέργεια και είναι ένας δρόμος από τον οποίον μόνο να κερδίσουν έχουν οι δύο λαοί. Αλλά διάλογος δεν σημαίνει ότι μπορείς να συζητάς εσαεί για τα πάντα. ‘Οταν ο διάλογος δεν φέρνει αποτέλεσμα, υπάρχει το διεθνές δίκαιο και οι διαδικασίες του.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Από την πολιτική κρίση που βίωσε η χώρα μας την τελευταία δεκαετία, τα διάφορα εθνικιστικά μυθεύματα που σκοπίμως καλλιεργήθηκαν από ορισμένους, η χώρα έχασε όχι μόνο πλούτο αλλά και ευκαιρίες να εδραιώσει τη θέση της στα Βαλκάνια, στη Μεσόγειο και στον κόσμο. Ας το έχουμε αυτό πολύ καλά υπόψη μας για την χώρα που κάθε φορά παραλαμβάνουμε και την χώρα που κάθε φορά παραδίδουμε.
Αλλά στηρίζουμε έχοντας υπόψη ότι […] η ενεργητική εξωτερική πολιτική οφείλει να υπηρετεί ένα μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, μια στρατηγική, σε συνεννόηση και συνεργασία με τις άλλες δημοκρατικές δυνάμεις του τόπου.Στις σχέσεις μας με τη γείτονα Τουρκία επικράτησε κατά καιρούς η άποψη που ήθελε να αφήνει τα πάντα για αργότερα, με την ελπίδα ότι αύριο οι συσχετισμοί θα είναι καλύτεροι για τα εθνικά μας θέματα. ‘Ομως οι συνεχείς μεταθέσεις στο μέλλον κατά κανόνα αποβαίνουν εις βάρος μας. Οι εξελίξεις στην Κύπρο, ειδικά το τελευταίο διάστημα, το επιβεβαιώνουν αυτό με τον πιο ανάγλυφο τρόπο.
Ο διάλογος ήταν και θα είναι πάντα προτιμότερος από κάθε άλλη ενέργεια και είναι ένας δρόμος από τον οποίον μόνο να κερδίσουν έχουν οι δύο λαοί. Αλλά διάλογος δεν σημαίνει ότι μπορείς να συζητάς εσαεί για τα πάντα. Οταν ο διάλογος δεν φέρνει αποτέλεσμα, υπάρχει το διεθνές δίκαιο και οι διαδικασίες του.
Η Τουρκία αντιμετωπίζει σήμερα πολύ σοβαρά οικονομικά προβλήματα, χάνει παραδοσιακές συμμαχίες, προκαλεί ανταγωνισμούς και φόβους για μεγαλοϊδεατισμό. Προβληματίζει όλο τον κόσμο με την επιθετικότητά της, την ακατάσχετη διεθνή πολυπραγμοσύνη της, την ανάμειξή της σε ζητήματα άλλων χωρών.
Οι συσχετισμοί σε διεθνές επίπεδο με τη νέα κυβέρνηση στις ΗΠΑ, με τις νέες συμμαχίες της χώρας μας, ιδίως με το Ισραήλ, έργο που ξεκίνησε από την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου προ δεκαετίας, τις σχέσεις μας με τον Αραβικό κόσμο και βέβαια και μια Ευρώπη που παρά την ατολμία ορισμένων ηγέτιδων χωρών, η πλειονότητα έχει πλέον καλή γνώση της συμπεριφοράς της Τουρκίας. ‘Ολα αυτά δημιουργούν ένα θετικό υπόβαθρο.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Αν κάτι προσφέρεται για εθνική συνεννόηση ή μάλλον αν κάπου επιβάλλεται εθνική συνεννόηση, αυτό είναι η εξωτερική πολιτική, γιατί αυτή οριοθετεί τις σχέσεις μας με τον υπόλοιπο κόσμο πάνω σε μια ευρεία πολιτική βάση και σε βάθος χρόνου.
Σε αδρές γραμμές αυτό το έχουμε καταφέρει, χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπήρξαν και δύσκολες στιγμές. Πολύ δύσκολες Ειδικά στα θέματα του Κυπριακού αλλά και της ονομασίας της Βόρειας Μακεδονίας, όπου οικοδομήθηκαν συστηματικά ολόκληρες πολιτικές καριέρες μέσα από τον λαϊκισμό και την εθνικιστική δημαγωγία. Το αποτέλεσμα είναι ότι επί δεκαετίες το θέμα της ονομασίας της γείτονος χώρας, επιβάρυνε υπέρμετρα τη διεθνή θέση της χώρας, ενώ το Κυπριακό βρίσκεται σήμερα σε δυσμενέστατη για τα εθνικά δίκαια φάση.
Στο θέμα πάντως που συζητάμε σήμερα, δεν ξέρω ποια Νέα Δημοκρατία να πιστέψουμε.
1. Αυτή που που αντιτάχθηκε σε αντίστοιχη πρωτοβουλία ούτε 2 χρόνια πριν ή τη σημερινή που το φέρνει προς ψήφιση στη Βουλή;
2. Και μάλιστα επί ενός θέματος, της τμηματικής ή συνολικής επέκτασης των 12 μιλίων, για το οποίο υπήρξε μια εθνική γραμμή τις τελευταίες δεκαετίες. Επιχειρηματολόγησαν επί της τμηματικής επέκτασης σημαντικές προσωπικότητες της πολιτικής ζωής του τόπου και γνώστες του θέματος. Και όμως σε ένα τόσο δύσκολο και ευαίσθητο θέμα η ΝΔ επέλεξε να έχει άλλη στάση ως αντιπολίτευση και άλλη σήμερα ως κυβέρνηση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στις σχέσεις μας με τη γείτονα Τουρκία επικράτησε κατά καιρούς μια άποψη που ήθελε να αφήνει τα πάντα για αργότερα, με την ελπίδα ότι αύριο οι συσχετισμοί θα είναι καλύτεροι για τα εθνικά μας θέματα. ‘Ομως οι συνεχείς μεταθέσεις στο μέλλον κατά κανόνα αποβαίνουν εις βάρος μας.
Οι εξελίξεις στην Κύπρο, ειδικά το τελευταίο διάστημα όπως είπα, το επιβεβαιώνουν αυτό με τον πιο ανάγλυφο τρόπο. “Κάθε πέρσι και καλύτερα”. Με το διάβα του χρόνου, δηλαδή, διαπιστώνουμε κάθε φορά ότι η προηγούμενη λύση που μας προσφέρθηκε ήταν καλύτερη από τη σημερινή.
Σήμερα, οι διεθνείς συσχετισμοί για τη χώρα μας δεν είναι και οι καλύτεροι δυνατοί, αλλά δεν είναι και οι χειρότεροι.
Καταρχάς οι συσχετισμοί με τη εξ ανατολών γείτονα χώρα.
1. Η Τουρκία αντιμετωπίζει σήμερα πολύ σοβαρά οικονομικά προβλήματα, χάνει παραδοσιακές συμμαχίες, προκαλεί ανταγωνισμούς και φόβους για μεγαλοϊδεατισμό. Προβληματίζει όλο τον κόσμο με την επιθετικότητά της, την ακατάσχετη διεθνή πολυπραγμοσύνη της, την ανάμειξή της σε ζητήματα άλλων χωρών.
2. Την ίδια στιγμή, οι όποιες ελάχιστες φωνές εντός της χώρας αυτής υπέρ του διαλόγου, υπερ μιας σχέσης πιο λειτουργικής και πιο συνεργατικής με την ΕΕ δεν πρέπει να αφεθούν σε μια δημόσια ατζέντα που δεν θα τους δίνει ελπίδα και προοπτική και για την χώρα τους να γίνει πιο σύγχρονη και δημοκρατική, σεβόμενη τους διεθνείς κανόνες.
3. Από την άλλη πλευρά, η θέση της Ελλάδας, έστω και με πολλές δυσκολίες τα τελευταία χρόνια, βελτιώνεται, ενώ τα επόμενα χρόνια αναμένεται να βελτιωθεί και η αμυντική μας ισχύ.
Ευνοϊκότεροι πάντως είναι και οι συσχετισμοί σε διεθνές επίπεδο με τη νέα κυβέρνηση στις ΗΠΑ, με τις νέες συμμαχίες της χώρας μας, ιδίως με το Ισραήλ, έργο που ξεκίνησε από την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου προ δεκαετίας, τις σχέσεις μας με τον Αραβικό κόσμο και βέβαια και μια Ευρώπη που παρά την ατολμία ορισμένων ηγέτιδων χωρών, η πλειονότητα έχει πλέον καλή γνώση της συμπεριφοράς της Τουρκίας. ‘Ολα αυτά δημιουργούν ένα θετικό υπόβαθρο.
Κατά συνέπεια,
1. Εμείς στηρίζουμε την επιλογή της Κυβέρνησης στην τμηματική επέκταση των 12 μιλίων, παρά τις επιφυλάξεις για την αλλαγή εθνικής γραμμής.
2. Είμαστε υπέρ μιας ενεργητικής εξωτερικής πολιτικής, με αυτοπεποίθηση, με καλή προετοιμασία και συνεργασίες, που κλείνει εκκρεμότητες με τους γείτονές μας, που διασφαλίζει τα αυτονόητα εθνικά δικαιώματα, όπως αυτά κατοχυρώνονται στο διεθνές δίκαιο. Στηρίξαμε τις συμφωνίες με την Αίγυπτο, την Ιταλία, την παραπομπή μαζί με την Αλβανία σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο. Αλλά στηρίζουμε έχοντας υπόψη ότι για να μην εκφυλιστεί σε έναν ακτιβισμό χωρίς πυξίδα, η ενεργητική εξωτερική πολιτική οφείλει να υπηρετεί ένα μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, μια στρατηγική, μια μεγάλη εικόνα και ασφαλώς κρίνεται από τα αποτελέσματα.
3. Για αυτό και αναμένουμε από την Κυβέρνηση να δούμε έναν συνολικό σχεδιασμό επί των ζητημάτων της εξωτερικής πολιτικής, με χρονικό βάθος και σε συνεννόηση και συνεργασία με τις άλλες δημοκρατικές δυνάμεις του τόπου.
4. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν είμαστε θετικοί στον διάλογο, ο διάλογος ήταν και θα είναι πάντα προτιμότερος από κάθε άλλη ενέργεια και είναι ένας δρόμος από τον οποίον μόνο να κερδίσουν έχουν οι δύο λαοί. Αλλά διάλογος δεν σημαίνει ότι μπορείς να συζητάς εσαεί για τα πάντα. ‘Οταν ο διάλογος δεν φέρνει αποτέλεσμα, υπάρχει το διεθνές δίκαιο και οι διαδικασίες του.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Από την πολιτική κρίση που βίωσε η χώρα μας την τελευταία δεκαετία, τα διάφορα εθνικιστικά μυθεύματα που σκοπίμως καλλιεργήθηκαν από ορισμένους, η χώρα έχασε όχι μόνο πλούτο αλλά και ευκαιρίες να εδραιώσει τη θέση της στα Βαλκάνια, στη Μεσόγειο και στον κόσμο. Ας το έχουμε αυτό πολύ καλά υπόψη μας για την χώρα που κάθε φορά παραλαμβάνουμε και την χώρα που κάθε φορά παραδίδουμε.
thesocialist
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια
Δεν βρέθηκαν σχόλια γι'αυτό το άρθρο.
Γίνε ο πρώτος που θα σχολιάσει το άρθρο χρησιμοποιώντας την παρακάτω φόρμα