ΣΥΡΙΖΑ: Πώς η παραίτηση Τσίπρα ξαναμοιράζει την «τράπουλα» στο πολιτικό σκηνικό

Σημαντικές επιπτώσεις σε ολόκληρο το πολιτικό σκηνικό θα επιφέρει αναπόφευκτα η χθεσινή παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, μετά από 15 χρόνια. Η απόφαση Τσίπρα να αποχωρήσει από την ηγεσία ενός κόμματος, τη φυσιογνωμία του οποίου ο ίδιος δημιούργησε και τα στελέχη του οποίου ο ίδιος έφερε στην πολιτική κι ανέδειξε, δικαίως θεωρείται μείζον γεγονός.
Μετά τη χθεσινή μέρα, ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Η δημιουργία, σύμφωνα με τα όσα είπε χθες ο παραιτηθείς αρχηγός του, ενός «νέου ΣΥΡΙΖΑ» είναι η μεγαλύτερη πρόκληση. Τα πολιτικά του χαρακτηριστικά, που θα προκύψουν από την εκλογή της νέας ηγεσίας και τη διαμόρφωση μιας άλλης φυσιογνωμίας για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θα τοποθετήσουν εκ νέου τον ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική σκακιέρα της χώρας κι από αυτή την τοποθέτηση θα επηρεαστούν και τα άλλα πολιτικά κόμματα, αλλά και οι μεταξύ τους ισορροπίες που έχουν αποτυπωθεί στις δύο τελευταίες εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου.
Οι επικρατέστεροι διάδοχοι
Επικρατέστεροι διάδοχοι του κ. Τσίπρα φέρονται μέχρι τώρα η Εφη Αχτσιόγλου και ο Αλέξης Χαρίτσης. Η πρώτη, προέρχεται από την αριστερή πτέρυγα του κόμματος και, παρά τη δημοφιλία της μεταξύ των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, θεωρείται ότι θα «στρίψει» το κόμμα προς τα αριστερά, περιορίζοντας το ρόλο της «Προοδευτικής Συμμαχίας», με δεδομένη και την αποτυχία των περισσοτέρων ΠΑΣΟΚογενών υποψηφίων βουλευτών να εκλεγούν.
Από την άλλη, ο κ. Χαρίτσης θέλει να κινηθεί πιο αποτελεσματικά στη «γραμμή Τσίπρα» για στροφή προς τη σοσιαλδημοκρατία, δηλαδή, να κάνει από τα αριστερά ό,τι έκανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης από τα δεξιά: Στροφή προς το Κέντρο.
Υπάρχουν, πάντως, κι άλλα ονόματα που ακούγονται για υποψήφιοι διάδοχοι του Αλέξη Τσίπρα: Ο επικεφαλής της «Ομπρέλας» κι άτυπος εκπρόσωπος της εσωκομματικής αντιπολίτευσης στον έως χθες πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Ευκλείδης Τσακαλώτος, το σκέπτεται σοβαρά αλλά ως τώρα δεν έχει εξωτερικεύσει τις προθέσεις του.
Άλλες δυο υποψηφιότητες που όμως κινούνται out of the box, είναι ο εργατολόγος Διονύσης Τεμπονέρας και ο πρώην εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος, Γαβριήλ Σακελλαρίδης. Ωστόσο και οι δυο έχουν ένα «στρατηγικό μειονέκτημα»: Δεν είναι βουλευτές, κάτι που εκ των πραγμάτων περιορίζει τις πιθανότητες εκλογής τους, εκτός εάν ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθετήσει το «μοντέλο ΠΑΣΟΚ» με άλλο πρόσωπο στη θέση του προέδρου κι άλλο στη θέση του επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας.
Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρουν ότι ο κ. Σακελλαρίδης θα ήθελε να υπάρξει μια άλλη ηγεσία στο κόμμα που ίσως αποδειχθεί μεταβατική, και μετά τις επόμενες εκλογές, ως βουλευτής, να διεκδικήσει έναν μεγαλύτερο ρόλο.
Συνολική αλλαγή ισορροπιών
Η αποχώρηση Τσίπρα επιφέρει σημαντικές αλλαγές και στα άλλα κόμματα: 

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης βάσιζε την ως τώρα πορεία του στην ηγεσία του κόμματος σε μια σειρά επιχειρημάτων, κυρίαρχο μεταξύ των οποίων ήταν και το ότι «δεν έχουμε δοκιμαστεί στην εξουσία, όπως έχουν δοκιμαστεί οι Μητσοτάκης και Τσίπρας». Τώρα που Τσίπρας δεν υπάρχει στην εξίσωση, αλλά θα υπάρξει κάποιος άλλος/άλλη που επίσης δεν θα έχει δοκιμαστεί ως κυβερνήτης του τόπου, το επιχείρημα αδυνατίζει σημαντικά και συνεπώς πρέπει να επινοηθεί κάτι άλλο. Δηλαδή ο κ. Ανδρουλάκης κι η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ δεν θα μονοπωλούν, πλέον, την ιδιότητα του αδοκίμαστου, σε αντίθεση με τους «δοκιμασμένους» Μητσοτάκη και Τσίπρα.
Αν, μάλιστα, το πρόσωπο που θα διαδεχθεί τον Αλέξη Τσίπρα στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, καταφέρει να στρέψει το κόμμα προς το Κέντρο με μεγαλύτερη επιτυχία από εκείνη του κ. Τσίπρα, τότε το πρόβλημα του Νίκου Ανδρουλάκη θα είναι κυριολεκτικά υπαρξιακό.
Ούτε η Νέα Δημοκρατία θα μείνει αλώβητη από την αλλαγή των συνθηκών που δρομολογεί η παραίτηση Τσίπρα. Καθώς το κυβερνών κόμμα μπαίνει στη δεύτερη τετραετία του στην εξουσία, έχει επιτύχει να κυριαρχήσει πολιτικά, σε μεγάλο βαθμό και διότι ανέσυρε μνήμες της περιόδου Τσίπρα και δημιούργησε στους πολίτες το δίλημμα «μπροστά ή πίσω», εννοώντας ότι μπροστά είναι ο κ. Μητσοτάκης με τα στελέχη του και «πίσω» ο κ. Τσίπρας με τα δικά του. Όταν επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ είναι άλλο πρόσωπο, τότε είναι πολύ πιο δύσκολο η ΝΔ να δημιουργεί συνειρμούς με το παρελθόν των capital controls, του τρίτου μνημονίου, της αλλαγής πολιτικής στάσης σε σειρά θεμάτων πριν και μετά τις εκλογές κλπ.
Έτσι η αλλαγή ηγεσίας στον ΣΥΡΙΖΑ κάνει πολύ πιο σημαντικό, ίσως κορυφαίο, κριτήριο αξιολόγησης της νέας κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας τις δικές της επιδόσεις, κι όχι τον φόβο του πισωγυρίσματος στη διακυβέρνηση Τσίπρα.
Οσο οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ θα προχωρούν, τόσο οι πολυεπίπεδες επιπτώσεις τους θα φανερώνονται. Κι η νέα ηγεσία του κόμματος, θα σηματοδοτήσει τις πρώτες αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό. Από αυτή την άποψη, πράγματι χθες έκλεισε ένας μεγάλος κύκλος κι άνοιξε ένας άλλος…