Αμερικανικά αεροπλάνα είχαν βομβαρδίσει τα κοντινά εργοστάσια. Τα νέα αυτά αναζωπύρωναν ένα πνεύμα αντίστασης ανάμεσα στους κρατούμενους. Και μια μέρα σαν σήμερα το 1944 εξεγέρθηκαν αποφασισμένοι να ελευθερωθούν ή να πεθάνουν, τουλάχιστον προσπαθώντας. Ανάμεσα στους εξεγερμένους βρίσκονταν και πολλοί Έλληνες – Εβραίοι. Στο εργοστάσιο πυρομαχικών του Άουσβιτς νεαρές εβραίες φυλακισμένες εργάζονταν για να τροφοδοτούν τη γερμανική πολεμική μηχανή.
Από τα μέσα του 1944 άρχισαν να βγάζουν λαθραία μικρές ποσότητες πυρίτιδας. Έπειτα τις προωθούσαν στις ομάδες φυλακισμένων που ήταν αναγκασμένοι να δουλεύουν στα κρεματόρια. Η πρόθεσή τους ήταν, αφού θα είχαν μαζέψει επαρκή πυρίτιδα, να ανατινάξουν τις εγκαταστάσεις γενοκτονίας: τα κρεματόρια και τους θαλάμους αερίων.
Αρχή από το Κρεματόριο Νο4
Ξέμειναν όμως από χρόνο… Στις 7 Οκτωβρίου η ομάδα του Κρεματόριου 4 έμαθε πως επρόκειτο να τους δολοφονήσουν όλους τα SS. Δεν είχαν άλλη επιλογή έπρεπε να ενεργήσουν. Επιδεικνύοντας ξεχωριστή γενναιότητα επιχείρησαν να ανατινάξουν το κρεματόριο και επιτέθηκαν στους φρουρούς με ό,τι βρήκαν πρόχειρο. Βλέποντας τις φλόγες και τη σύγχυση που επικρατούσε οι υπόλοιποι κρατούμενοι εξεγέρθηκαν κι αυτοί.
Πολλοί φρουροί των SS σκοτώθηκαν. Το συρματόπλεγμα της περιμέτρου παραβιάστηκε και εκατοντάδες κρατούμενοι διέφυγαν, καθώς οι σύντροφοί τους πολεμούσαν τους βαριά οπλισμένους παραστρατιωτικούς του Χίτλερ με πέτρες ρόπαλα και γροθιές. Τα SS τελικά ξαναπήραν τον έλεγχο και κατά το σύνηθες προέβησαν σε άγρια αντίποινα.
Όλοι σχεδόν οι φυλακισμένοι που είχαν διαφύγει πιάστηκαν και εκτελέστηκαν. Εκατοντάδες από εκείνους που είχαν μείνει πίσω να πολεμήσουν εκτελέστηκαν επίσης. Τρεις μήνες αργότερα κρέμασαν και τις γυναίκες που τροφοδοτούσαν με πυρίτιδα τους εξεγερμένους. Μία από αυτές, η Ρόζα Ρόμποτα κατάφερε να στείλει ένα τελευταίο μήνυμα στα μέλη της πολωνικής αντίστασης: «Hazak v’ ematz» - Δύναμη και κουράγιο.
Τα κατάφεραν 300!
Συνολικά περίπου 700 φυλακισμένοι προσπάθησαν να δραπετεύσουν από το Άουσβιτς στα χρόνια της λειτουργίας του (1940-1945) και περίπου 300 τα κατάφεραν. Όσοι δραπέτες συλλαμβάνονταν από την SS αφήνονταν, συνήθως, να πεθάνουν από την πείνα. Άλλες φορές τιμωρούνταν συγγενείς ή και άλλοι, επιλεγμένοι στην τύχη, κρατούμενοι στη θέση τους. Στις 27 Ιανουαρίου του 1945 οι Σοβιετικοί άνοιξαν τις πύλες του Στρατοπέδου και έμειναν άναυδοι με ό,τι αντίκρισαν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια
Δεν βρέθηκαν σχόλια γι'αυτό το άρθρο.
Γίνε ο πρώτος που θα σχολιάσει το άρθρο χρησιμοποιώντας την παρακάτω φόρμα