ΓΕΩΡΓΑΝΤΑ ΚΑΙ ΠΕΠΟΝΗΣ «ΦΟΥΣΚΩΝΟΥΝ» ΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΛΣΤΑΤ

Φελνίκος

Είναι στιγμές που αναρωτιέμαι αν η χώρα έχει παραφρονήσει τελείως, κι αν τελικά θέλει, και μπορεί, να σωθεί.
Τελευταία αφορμή, η ποινική δίωξη που άσκησαν οι οικονομικοί εισαγγελείς, κατά του επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου, για υποτιθέμενη διόγκωση του ελλείμματος του 2009.
Ας ξεκινήσουμε με το επίδικο θέμα. Πρώτον, το έλλειμμα 15,6% του 2009 το έχει αποδεχτεί η Βουλή, εφόσον είναι η βάση του υπολογισμού της δημοσιονομικής πορείας της χώρας όπως αυτή αποτυπώνεται στον προϋπολογισμό. Όχι μόνο στους προϋπολογισμούς της κυβέρνησης Παπανδρέου και Παπαδήμου, αλλά και σε αυτόν της τρικομματικής κυβέρνησης. Δεύτερον, το έλλειμμα αυτό είναι η επίσημη βάση της δεύτερης και της τρίτης δανειακής σύμβασης της χώρας, άρα αποτελεί και παραδοχή στις διεθνείς της σχέσεις με τους δανειστές της. Τρίτον, το έχουν αποδεχθεί τα άλλα μέλη της ΕΕ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ. Τέταρον, είναι ένα ποσοστό που έχει προέλθει από δουλειά των στελεχών της ΕΛΣΤΑΤ, υπό την επίβλεψη της Eurostat. Πέμπτον, η Eurostat όχι μόνον το αποδέχεται επισήμως, όπως παρεδέχθη χθες και η εκπρόσωπος της Κομισιόν, αλλά και έκτοτε έχει άρει όλες τις επιφυλάξεις και τους αστερίσκους που μέχρι τότε συνόδευαν τα στατιστικά στοιχεία της χώρας.

Πάμε τώρα στα πραγματικά, άμα και ιλαροτραγικά, περιστατικά αυτής της ιστορίας. Αφετηρία όλης της υπόθεσης είναι οι καταγγελίες της Ζωής Γεωργαντά, τέως μέλους του ΔΣ της ΕΛΣΤΑΤ, η οποία έχει κατηγορήσει τον Ανδρ. Γεωργίου για «φούσκωμα» των στοιχείων από 13,5% στο 15,6% με την συμπερίληψη των ΔΕΚΟ «για να μπει η χώρα στη Μνημόνιο». Πρώτη ένσταση: Πότε μπήκε η χώρα στο Μνημόνιο; Τον Μάιο του 2010. Με τι έλλειμμα για το 2009; Με 13,5%. Πότε ανέλαβε ο Ανδρ. Γεωργίου; Τον Αύγουστο του 2010, αφού δηλαδή είχαμε μπει στο Μνημόνιο! Και πότε έγινε η τελική αναθεώρηση από 13,5% στο 15,6%; Τον Οκτώβριο του 2010! Πως λοιπόν ο Ανδρ. Γεωργίου «φούσκωσε» το έλλειμμα για να μπούμε στο Μνημόνιο, αφού τότε δεν ήταν στην ΕΛΣΤΑΤ και η χώρα είχε ήδη μπει στο Μνημόνιο;


Αυτό το μυστήριο μόνον ο αξιότιμος εισαγγελέας Πεπόνης, η ερίτιμος Ζωή Γεωργαντά και ο συνήθης καχύποπτος Παν. Καμμένος μπορούν να το λύσουν. Α, υπάρχει και ο ΔΣΑ, όστις, άγνωστο για ποιό λόγο, αποφάσισε να διαγράψει το θεσμικό και επιστημονικό του κύρος, υποστηρίζοντας αυτή τη μπαρούφα. Είμαι σίγουρος ότι συνεχίζουν να υπάρχουν σοβαροί άνθρωποι στον μεγαλύτερο δικηγορικό σύλλογο της χώρας, οι οποίοι θα ζητήσουν εξηγήσεις από τους υπευθύνους για τον εξευτελισμό του σωματείου τους.


Η ιστορία όμως δεν σταματά εδώ. Όταν οι ντετέκτιβ της συμφοράς αντιλαμβάνονται τη γκάφα τους, ορθώνουν μια πρώτη γραμμή άμυνας : «ναι, εντάξει, είχαμε μπει στο μνημόνιο, αλλά “φούσκωσαν” το έλλειμμα για να πάρουν κι άλλα μέτρα», λένε. Εδώ κάπου μας εγκαταλείπει η λογική και επέρχεται η παραφροσύνη. Γιατί να θέλει η τότε κυβέρνηση να πάρει κι άλλα μέτρα; Ήταν σαδιστές όσοι μετείχαν σ’ αυτήν; Μαζοχιστές; Ηλίθιοι; Κατάγονταν όλοι από τα Άβδηρα; Ήθελαν να τιμωρηθούν ακόμα περισσότερο από τους πολίτες;


«Επειδή τους το είπαν οι δυνάμεις της ξένης κατοχής», έρχεται η δεύτερη γραμμή άμυνας. Δηλαδή η Μέρκελ, ο Σαρκοζί, ο Μπαρόζο, ο Γιούνκερ, ο Τρισέ, η Λαγκάρντ και οι λοιποί πρόεδροι, πρωθυπουργοί, υπουργοί και θεσμικοί παράγοντες της Ε.Ε. ήθελαν να φουσκώσουν κι άλλο το έλλειμμα, ώστε να χρειαστεί να μας δώσουν κι άλλα χρήματα -εφόσον όσα μας είχαν δώσει, προφανώς, δεν έφταναν πλέον με το υψηλότερο έλλειμμα; Ήθελαν να πάνε στις χώρες και στα κοινοβούλιά τους και να πείσουν τους πολίτες και τους αντιπροσώπους τους να συνεχίσουν να βοηθάνε την Ελλάδα, παρότι τελικά η δημοσιονομική κατάσταση ήταν ακόμα χειρότερη από ό,τι πίστευαν μέχρι τότε;


Κι αυτοί μαζοχιστές, σαδιστές, αβδηρίτες; Υπάρχει έστω και ένας εχέφρων άνθρωπος που μπορεί να υποστηρίξει σοβαρά ότι όλοι αυτοί ξαφνικά τρελάθηκαν; Είναι δυνατόν να πιστέψουμε ότι ολόκληρη η ευρωπαϊκή ηγεσία συνωμότησε κατά της χώρας μας και ευτυχώς που βρέθηκαν η Γεωργαντά, ο Πεπόνης και ο Καμμένος για να τους ξεσκεπάσουν;


Στο σημείο αυτό δεν μπορεί κανείς παρά να σχολιάσει και τη φερεγγυότητα και σοβαρότητα του θηλυκού Σέρλοκ Χόλμς. Σε πρόσφατο άρθρο της, η Ζωή Γεωργαντά παρουσιάζει ολόκληρη οικονομική ανάλυση για να ισχυριστεί ότι με τους δικούς της υπολογισμούς το έλλειμμα του 2009 ήταν τελικά 3,9%!!! Ναι, σωστά διαβάσατε, 3,9%!!! Δηλαδή, και ο Κ. Καραμανλής τελικά, που έλεγε 6%, κι αυτός προδότης, συνωμότης, μαζοχιστής, σαδιστής και αβδηρίτης ήταν;


Συνωμότης, προδότης, αβδηρίτης, σαδιστής και μαζοχιστής είναι και ο Γ. Προβόπουλος; Ψέματα έλεγε, ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, όταν υποστήριζε ότι το έλλειμμα είναι διψήφιο; Χαλκευμένα ήταν τα στοιχεία της ΤτΕ που στο 8μηνο του 2009 ανέβαζαν το έλλειμμα στο 8,3%; Όλοι είχαν παραφρονήσει, και μόνη η οποία έχει σώας τας φρένας είναι η ερίτιμος κυρία Γεωργαντά; Μάλιστα την άκουσα και χθες να επαναλαμβάνει ότι, σύμφωνα με τους δικούς της υπολογισμούς, το έλλειμμα ήταν 3,9%. Δηλαδή σωστή η μέθοδος της Γεωργαντά, και λάθος όλων των άλλων. Υπάρχουν οι γενικοί και αποδεκτοί, από όλα τα κράτη μέλη, κανόνες μέτρησης του ελλείμματος και υπάρχει και ο κανόνας της Γεωργαντά!!!


Αυτόν τον ισχυρισμό βρήκαν σωστό οι οικονομικοί εισαγγελείς; Απορώ για την ευθυκρισία τους. Είναι δυνατόν αυτές οι καταγγελίες να αποτελούν τη βάση της ποινικής δίωξης που ασκεί ο εισαγγελέας Πεπόνης; Μήπως θα πρέπει της υποθέσεως, επειδή είναι πολύ σοβαρή όπως δρομολογείται, να επιληφθεί κάποιος άλλος; Μήπως θα πρέπει να παρέμβουν οι προϊστάμενοι της εισαγγελίας του Αρείου Πάγου για να ελέγξουν το πώς ακριβώς έχει η όλη υπόθεση;


Επιπροσθέτως, αφού το έλλειμμα, όπως λέγεται, ήταν πολύ μικρότερο -από τα μικρότερα στην Ε.Ε.- γιατί παιδευόμαστε; Τι τα θέλουμε τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις; Αφού έχουμε από τα χαμηλότερα ελλείμματα, γιατί μας γύρισαν την πλάτη οι αγορές; Γιατί οι εταίροι μας έπαιζαν τόσον καιρό κορώνα-γράμματα το ευρώ και την ευρωζώνη; Γιατί για τρία χρόνια τα παγκόσμια ΜΜΕ ασχολούνταν μαζί μας; Επειδή ήθελαν να μας …καθυποτάξουν, όπως οι Ρωμαίοι τους Γαλάτες, και να αρπάξουν το «καλύτερο οικόπεδο του πλανήτη»; Είναι μία άποψη. Την έχω ακούσει. Φευ, μόνον από τους «ψεκασμένους».


Αφήστε δε που -με βάση τα μέτρα που πάρθηκαν τα τελευταία τρία χρόνια, και μείωσαν το έλλειμμα περί τις έξι (6) ποσοστιαίες μονάδες- τώρα θα έπρεπε, κατά την τετραπέρατη κυρία Γεωργαντά, να έχουμε ήδη καθαρό πλεόνασμα. Μήπως έχουμε και μας το κρύβουν; Μήπως ο αδέκαστος κύριος Πεπόνης πρέπει να ελέγξει και τη σημερινή κυβέρνηση; Μήπως εξαπατά κι αυτή τον ελληνικό λαό; Δεν μπορεί να μην έχουμε πλεόνασμα, αφού η μείωση του ελλείμματος τα τρία τελευταία χρόνια είναι γεγονός που δεν αμφισβητείται από κανέναν. Μήπως θα πρέπει να ζητήσει από την κυρία Γεωργαντά να τον βοηθήσει στην επίλυση και αυτού του γρίφου;


Ας εξετάσουμε τώρα και την ουσία της υπόθεσης. Γιατί πήγε το έλλειμμα από το 13,5% στο 15,6%; Πρώτον, επειδή για πρώτη φορά υπολογίστηκε, και σωστά, η υποτιθέμενη «άσπρη τρύπα» των ασφαλιστικών ταμείων. Αυτή που, διαδοχικά όλες οι κυβερνήσεις, μεγάλωναν, κατά το δοκούν, για να εμφανίζεται μειωμένο το έλλειμμα και είναι μία από τις αιτίες που φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Και δεύτερον, επειδή συμπεριλήφθηκαν οι ζημιογόνες ΔΕΚΟ στο έλλειμμα. Έπρεπε; Ναι. Σαφέστατα, ναι.


Εκτός κι αν υπάρχει κάποιος, ο οποίος υποστηρίζει ότι το έλλειμμα, για παράδειγμα του ΟΣΕ, δεν το πληρώνουν οι φορολογούμενοι. Το πληρώνουν ή δεν το πληρώνουν; Το πληρώνουν. Αφού λοιπόν το πληρώνουν γιατί δεν πρέπει να περιληφθεί; Επειδή δήθεν υπάρχουν χώρες στην Ευρώπη που δεν το περιλαμβάνουν; Θέλουμε να εξυγιάνουμε την οικονομία ή να κρύβουμε τα προβλήματα κάτω από το χαλί; Αυτό δεν κάναμε τόσα χρόνια και το βρήκαμε μπροστά μας; Να συνεχίσουμε στο ίδιο βιολί;


Σε τελική δε ανάλυση: την οικονομική πολιτική θα την ασκούν οι δικαστές; Ο οικονομικός εισαγγελέας Πεπόνης θα κρίνει αν καλώς ή κακώς η Eurostat συνυπολογίζει με βάση, κοινούς για όλες τις χώρες, αυτά τα στοιχεία στα ελλείμματα; Ανήκουμε ή δεν ανήκουμε στην Ε.Ε. και την ευρωζώνη; Θα ακολουθούμε τις κοινοτικές νόρμες ή τις μεθόδους της Γεωργαντά και τις αποφάσεις του Πεπόνη; Επιτέλους, ας αποφασίσουμε τι θέλουμε. Ας σοβαρευτούμε.


Και για να καταλήξω. Αναρωτιέμαι γιατί η κυβέρνηση δεν αποκαθιστά τα πράγματα; Γιατί αφήνει να εξελίσσεται αυτή η φαρσοκωμωδία; Ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών δεν καταλαβαίνουν ότι αυτή η συζήτηση όχι μόνον είναι άχαρη και έωλη, αλλά κρύβει και παγίδες για τη χώρα και την κυβέρνηση; Ο υπουργός Οικονομικών δεν αισθάνεται την ανάγκη να υπερασπιστεί τον προϋπολογισμό του και τη δανειακή συμφωνία που έχει υπογράψει; Αν η δίωξη έχει βάση, όλα αυτά είναι στον αέρα.


Ο πρωθυπουργός δεν πρέπει να παραδεχθεί και οίκαδε αυτό που παρεδέχθη στη Wall Street Journal, ό,τι δηλαδή το έλλειμμα ήταν 15%; Την σιωπηρή αποδοχή των στοιχείων, όπως έχουν αποτυπωθεί από την ΕΛΣΤΑΤ και την Eurostat, δεν πρέπει να την κάνει και δημόσιο λόγο; Σε τι τον ωφελούν πλέον τα κομματικά παίγνια με το παρελθόν; Δεν θέλει μήπως να «αδειάσει» την κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή; Δεν επιθυμεί να φανεί ανακόλουθος με αυτά που υποστήριζε όταν ήταν ο ίδιος υπουργός;


Μα, αν έχει να κερδίσει κάτι και κάπου, και να διευρύνει το ακροατήριό του, είναι να μιλήσει όχι σαν κομματικός αρχηγός, αλλά σαν εθνικός ηγέτης που υπεράνω όλων τοποθετεί την αλήθεια και το εθνικό συμφέρον. Μόνον εφόσον κλείσει αμφιλεγόμενες υποθέσεις του παρελθόντος και κάνει γενναία αυτοκριτική για όποια σφάλματα της παράταξής του ή και δικά του μπορεί να ενώσει τους πολίτες.


Κάποιοι, μπορεί να θέλουν να ξεκαθαρίσουν με χρεωστικούς λογαριασμούς του παρελθόντος, όμως ο Αντ. Σαμαράς, για να κερδίσει το παιχνίδι, πρέπει να ανοίξει πιστώσεις στο μέλλον. Το πως μπήκαμε στο μνημόνιο είναι μία υπόθεση του παρελθόντος, όπου ευθύνες έχουν και η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ. Το θέμα είναι πώς θα βγούμε από το μνημόνιο. Κι αυτό δεν είναι υπόθεση μόνο των δύο κομμάτων….


ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Εντυπωσιάζει πραγματικά η εμμονή των οικονομικών εισαγγελέων σε θέματα όπως τα CDS του Αντρίκου Παπανδρέου, η λίστα Λαγκάρντ, τα λεγόμενα του Τάκη Ρουμελιώτη και η ΕΛΣΤΑΤ. Για κανένα φοροφυγά θα ακούσουμε και θα δούμε κάτι ή μέχρι τον Ιούνιο θα ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά με τα «πολιτικά» θέματα της περιόδου Παπανδρέου;