Το βίντεο που θα θυμίσει στην Γεροβασίλη «αυτά που δεν είχαν συμβεί ποτέ»

«Προπηλακισμοί βουλευτών και υπουργών, προβοκατόρικες και βίαιες ενέργειες είναι πράγματα που δεν έχουμε ξαναδει» είπε χτες προκλητικά η κυβερνητική εκπρόσωπος κ. Γεροβασίλη σε ένα ανεπανάληπτο κρούσμα πολιτικοιστορικού αλτσχάιμερ.
…Δεν θυμάται ή δεν θέλει να θυμάται άραγε η κ. Γεροβασίλη; Στο πλάνο όταν το λέει στο χθεσινό briefing ένα χαμόγελο αμηχανίας την προδίδει πως ούτε η ίδια δεν πιστεύει αυτό που βγήκε από το στόμα της. Η στρουθοκάμηλος που βάζει το κεφάλι της στο χώμα είναι πιο πειστική…

Για να ενισχυθεί η μνήμη της ας δει το παρακάτω σχετικό βίντεο για αυτά που… συνέβησαν όταν η κ. Γεροβασίλη θεωρούσε οτι… δεν συνέβαιναν! Η εποχή που όλοι βαπτίζονταν εθνοπροδότες… Όταν εκλεγμένοι βουλευτές , πολιτικοί προπηλακιζόταν από… αγανακτισμένους .

Και ένα σχετικό άρθρο που γράφτηκε στις 28 Οκτωβρίου του 2015 για όσα συνέβησαν (ή δεν συνέβησαν σύμφωνα με την κ. Γεροβασίλη) εκείνους τους μήνες του 2011 που η χώρα βρέθηκε στο χείλος του εθνικού διχασμού.

Όταν ξέσπασε η βία! Οι έξι μήνες της ομαδικής… παραίσθησης των αγανακτισμένων

• «Κουφάλες δεν ήρθανε κρεμάλες, ήρθαν (δυστυχώς) 2 ακόμα (χειρότερα, γαλάζια και κόκκινα) μνημόνια»

Τι έγινε τελικά μεταξύ Μαΐου και Οκτωβρίου του 2011 στην πλατεία Συντάγματος; Πώς
η καθωσπρέπει ελληνική κοινωνία ξεκίνησε με κάποιες γλυκανάλατες συγκεντρώσεις για να βουτήξει μετά σε ελάχιστους μήνες μέσα στη βία, στην ισοπέδωση και να κινηθεί στα όρια της εκτροπής σε εκείνην την 28η Οκτώβρη του 2011;
Γράφει ο Γιώργος Παπατριανταφύλλου
Η ελληνική κοινωνία άλλαξε βίαια τα τελευταία χρόνια. Η κρίση την άλλαξε και τα αποτελέσματα αυτής της αλλαγής σε όλα τα επίπεδα δεν έχουν συνεκτιμηθεί ακόμα πλήρως.
Δεν ήταν απλά οτι άλλαξε το βιοτικό επίπεδο. Ήταν οτι για πρώτη φορά την έσυραν να κοιταχτεί στον καθρέφτη και αυτό που είδε δεν της άρεσε καθόλου. Και προτίμησε αντί να αλλάξει να σπάσει τον καθρέφτη…
Κανείς δεν ήταν προετοιμασμένος γι’αυτό που συνέβη. Ειδικά το πολιτικό σύστημα…
Οι μισοί αναλώθηκαν στο να κουνούν ως αναμάρτητοι το δάχτυλο στην κοινωνία και οι άλλοι μισοί αφιερώθηκαν στο να τροφοδοτούν πολιτικό όπιο τον λαό με παραμύθια για την επιστροφή στην προ μνημονιακή Ελλάδα.
Απλά οι πολιτικοί αναπαρήγαγαν τις μαθημένες συμπεριφορές που λένε και οι ψυχολόγοι…
Στην πιο κρίσιμη στιγμή της μεταπολιτευτικής Ελλάδας το καθαρό μυαλό και η ψυχραιμία είχαν πάει περίπατο.
Στην πλατεία των αγανακτισμένων σμπαραλιάστηκε οτι είχε απομείνει από αυτά. Σε μια ομαδική παραίσθηση οι «αγανακτισμένοι», με την βοήθεια διαφόρων τηλεοπτικών μαϊντανών έστησαν το σενάριο του άλλου δρόμου.
Μέσα σε λίγους μήνες όλοι είχαν πιστέψει όποια μπαρούφα μπορούσε να ειπωθεί, βουτώντας σε μια καφενειακή νιρβάνα από την οποία ποτέ δεν βγήκαν.
Στις 28 Οκτωβρίου του 2011 η κοινωνία είχε φτάσει σε σημείο βρασμού. Είναι θαύμα οτι δεν συνέβη τίποτα άλλο εκείνη την ημέρα…
Είναι παράδοξο οτι μια κοινωνία «εξεγέρθηκε» την επόμενη μέρα από την μεγαλύτερη διαγραφή χρέους στην παγκόσμια ιστορία. Είναι προφανές οτι αυτιά και μάτια ήταν θεόκλειστα και όλοι κινούνταν ως στρατός ζόμπι προκειμένου να αποτελειώσουν οτι βρισκόταν μπροστά τους.
Τι να κάνουμε! Τα αυτιά εκείνη την περίοδο άκουγαν μόνο τον Αυτιά…
Είναι μύθος οτι τα επεισόδια και τα γιουχαΐσματα έγιναν από μια χούφτα ανθρώπους. Δεν είναι έτσι…
Κυρίες με ταγεράκια, κομψευάμενοι κύριοι, μικροαστοί-θύματα παντόφλας από την γυναίκα τους, απολίτικα αλάνια, κυνηγοί χαβαλέ, όλοι συμμετείχαν σε μια μέρα που… όλοι θα ήθελαν να ξεχάσουν.
Γιατί όλοι…μα όλοι στην συνέχεια έπεσαν μαζικά στον μνημονιακό τοίχο μέσω αυτών που στήριξαν σε διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις: Ο Σαμαράς, ο Τσίπρας, ο Καμμένος… Αυτούς πίστεψαν και από αυτούς διαψεύστηκαν…
Αφήνουμε έξω το ΕΠΑΜ και βέβαια το ΚΚΕ (που οφείλουμε να πούμε οτι ειχε την πιο ψύχραιμη και πολιτική στάση στην διάρκεια όλης της εξάμηνης παράκρουσης στις πλατείες. Τα ντου στη βουλή αποσωβήθηκαν απο τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ)
Η εύλογη απορία είναι που είναι οι αγανακτισμένοι! Που εξαφανίστηκαν μετά την πτώση της κυβέρνησης  Παπανδρέου… Γιατί δεν στήθηκε μια απεργία της προκοπής, ένα επεισόδιο ρε αδελφέ για την τιμή των όπλων!
Είναι απλό ! Ενώ η λαϊκή απαίτηση ήταν «κουφάλες έρχονται κρεμάλες»  ήρθε 2ο (γαλάζιο) μνημόνιο και 3ο (κόκκινο) μνημόνιο, το ένα χειρότερο από το άλλο.
Η κοινωνία τα κατάπιε αμάσητα γιατί για μια ακόμη φορά δεν ήθελε να κοιταχτεί στον καθρέφτη και να πει: Εσύ δεν έλεγες οτι θα τα τελειώσεις;
H άρνηση της πραγματικότητας είναι κάτι ακόμα που λένε οι ψυχολόγοι..
Και να σου εδω και πάλι, 28η Οκτώβρη του 2015 να αναλογιζόμαστε τι θα είχε γίνει ΑΝ αυτό το πολιτικό σύστημα δεν είχε αυτή την στάση και ΑΝ αυτή η κοινωνία είχε επιδείξει μεγαλύτερη ψυχραιμία…
Αν, αν, αν….