Η Deutsche Bank μαζεύει πρόστιμα και ξεπουλάει άρον-άρον τις επενδύσεις της! Όλα καλά;

Του Κωνσταντίνου Βέργου*

Η Deutsche Bank, το υπέρλαμπρο αυτό άστρο του «γερμανικού καπιταλισμού», ξεπουλάει άρον - άρον τις συμμετοχές της και τα περιουσιακά της στοιχεία. Προκύπτει κάτι καλό για την τράπεζα από αυτήν την κίνηση ή πρόκειται για κίνηση πανικού που προμηνύει θύελλα;

Η τράπεζα έχει γίνει γνωστή όχι μόνο για την «ηγετική της θέση» στη γερμανική οικονομία, αλλά και για τις διεθνείς της «δραστηριότητες». Δραστηριότητες που συχνά απέχουν από την έννοια του «επιχειρείν» όπως το ξέρουμε, αλλά περισσότερο ταιριάζουν στη σφαίρα των «σκανδάλων». Θα θυμόμαστε την εμπλοκή της τράπεζας σε ξέπλυμα χρημάτων στη ρωσική αγορά, τη χειραγώγηση της αγοράς των ομολόγων και άλλων προϊόντων, μέσω χειραγώγησης του Libor, αλλά και την περίφημη χειραγώγηση τιμών commodities. Όμως τις τελευταίες ημέρες υπήρξαν νέες αποκαλύψεις που έκαναν ακόμη πιο διάσημη την ήδη γνωστή αυτή τράπεζα.

Το 2014, διαχειριστές σε πολύτιμα μέταλλα μήνυσαν σειρά τραπεζών από τις οποίες τον

σημαντικότερο ρόλο είχε η Deutsche Bank, κατηγορώντας τους ότι χειραγωγούσαν παράνομα την τιμή του χρυσού και του ασημιού όπως και παραγώγων προϊόντων σε χρυσό και ασήμι! Αυτή η εξωφρενική χειραγώγηση των τιμών γίνονταν, σύμφωνα με την καταγγελία, μέσα από μυστική συνάντηση που κανόνιζαν και γίνονταν κάθε μέρα οι εκπρόσωποι των τραπεζών, μεταξύ των οποίων η γερμανική τράπεζα, γνωστή ως «συνάντηση για το φιξάρισμα των τιμών του Χρυσού και Ασημιού (Silver Fix and Gold Fix daily meeting)! Δηλαδή, όπως οι μαφιόζοι επί εποχής Αλ Καπόνε μαζεύονταν σε ένα κτίριο για «να τα λένε» σε τακτική βάση κανονίζοντας την αγορά, ποιος θα «φάει» ποιον, και πώς θα κανονιστούν οι υποθέσεις «ώστε να φαίνονται σαν ατύχημα», έτσι και οι τραπεζίτες κανόνιζαν τις τιμές του χρυσού και του ασημιού! Αυτά δεν είναι φανταστικές αφηγήσεις, καθώς τελικά, μόλις την περασμένη εβδομάδα, επισήμως η Deutsche Bank δέχτηκε να κάνει συμβιβασμό με τους διαχειριστές, δεχόμενη ότι όντως χειραγωγούσε, καθώς φαίνεται ότι πλέον οι αποδείξεις είναι υπαρκτές και βάσιμες. Μάλιστα, οι τελικοί όροι του συμβιβασμού έχουν κατατεθεί και θα ολοκληρωθούν στα ομοσπονδιακά δικαστήρια του Manhattan, από τη δικαστή Valerie Caproni, που ασχολείται με την υπόθεση. Όμως αυτό είναι το λιγότερο. Φαίνεται ότι η εμπλοκή της τράπεζας σε ξέπλυμα χρήματος δεν περιορίζεται στις… ρωσικές δραστηριότητες (5 - 6 δισ.) ή στην πρόσφατη περίπτωση των Panama Papers, όπου, σύμφωνα με δημοσιεύσεις στον Τύπο που δεν διαψεύστηκαν, η Deutsche Bank ήταν μια από τις δύο γερμανικές τράπεζες που προωθούσε τα περιουσιακά στοιχεία Γερμανών πολιτικών, τη στιγμή που οι ίδιοι πολιτικοί επέβαλλαν λιτότητα σε όλη την Ευρώπη, σε εξωτικούς φορολογικούς παράδεισους, αλλά έχει βγάλει «πλοκάμια» και στην Ασία!

Η τράπεζα φαίνεται ότι έχει παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο, σε συνεργασία με τις γνωστές JPMorgan, και Goldman Sachs, για το ξέπλυμα αλλά και την εξαφάνιση (!) 4 δισεκατομμυρίων δολαρίων στην «1MDB». 1MDB δεν είναι το όνομα μουσικού συγκροτήματος, αλλά η συντομογραφία του ονόματος της «1Malaysia Development Berhad», ενός ταμείου που ξέπλενε χρήμα από λαθρεμπόριο και μίζες, στη Μαλαισία, όπως αποκαλύπτει έκθεση 106 σελίδων (!) που συντάχθηκε πριν 7 μέρες από διακομματική επιτροπή στη Μαλαισία! Υπόψιν ότι το 1MDB είναι ταμείο στο οποίο ο πρόεδρος είναι ο ίδιος ο… πρωθυπουργός της Μαλαισίας (στην περιοδο του σκανδαλου 2004-2009 ηταν αναπληρωτης) Najib Razak, και ο οποίος παραμένει πρόεδρος της ομάδας διοικητικών συμβούλων της εταιρείας! Η εταιρεία «παντελόνιασε» προμήθειες 6,5 δισ. δολαρίων σε δυο χρόνια, και μεταξύ άλλων τα μισά από αυτά «παρκαρίστηκαν» σε μια μικρή ελβετική τράπεζα, ενώ 3,5 δισ. δολάρια «παρκαρίστηκαν» στα… British Virgin Islands, που είναι ένα από τα κέντρα ξεπλύματος βρώμικου χρήματος της Ευρώπης.

Όλως τυχαίως, μετά το ξέσπασμα του σκανδάλου, ο πρόεδρος της διαχείρισης κεφαλαίων της Deutsche Bank πήρε «διακοπές» για άγνωστη περίοδο. Παράξενη είδηση, καθώς ο John Cryan, νέος πρόεδρος της γερμανικής «ιστορικής τράπεζας» 10 μέρες πριν την «απόφαση για διακοπές» του «διαχειριστή» είχε ανακοινώσει ότι μέσω του τμήματος της «διαχείρισης κεφαλαίων» η Deutsche Bank θα αρχίσει να επαναγοράσει ομόλογα αξίας πάνω από… 5 δισ., τη στιγμή που ήδη η μόχλευση (σχέση ξένων προς ίδια κεφάλαια) της τράπεζας είναι σε επίπεδα διπλάσια από εκείνη των αμερικάνικων τραπεζών, αλλά και υψηλότερη των ευρωπαϊκών (μόχλευση 21, έναντι 12 των αμερικάνικων και 18 άλλων συγκρίσιμων τραπεζών)!

Παρότι η Deutsche Bank κατάφερε μετά από πρόσφατη επιτυχή πώληση της εγγλέζικης ασφαλιστικής Abbey Life, προς 1 δισ., να ανακτήσει κάτι από τη ρευστότητα που χρειάζεται, και γι' αυτό η τιμή της ανέκαμψε προσωρινά ανακάμπτοντας από τα χαμηλά, φαίνεται ότι η «πρεμούρα» της να πουλήσει όσο - όσο πλέον περιουσιακά στοιχεία της, όπως π.χ. προχτές τα Maher Terminals στις ΗΠΑ, δεν είναι κομμάτι από απλή κίνηση εκλογίκευσης, αλλά κάτι πολύ χειρότερο.

Η τράπεζα, μέσα από τα νέα σκάνδαλα που πλέον αποκαλύπτονται, είναι όχι απλά υπεύθυνη για απίστευτες παρανομίες σε κάθε γωνιά του πλανήτη, εμπλεκόμενη σε δραστηριότητες ξεπλύματος χρήματος από εγκληματικές δραστηριότητες, αλλά είναι αντιμέτωπη με μία «χιονοστιβάδα» αποκαλύψεων που οδηγούν σε νέα εφιαλτικά πρόστιμα. Πρόστιμα που ίσως δεν θα φτάνει πλέον το «ξεπούλημα» ενός - δυο ή τριών εταιρειών της για να τα καλύψει. Ίσως η τράπεζα είναι σε μια κρίσιμη καμπή πριν την πτώση. Εξάλλου, παρά την προσπάθεια ανάκαμψης της τιμής της που επιχείρησε με επαναγορές ομολόγων της, ελάχιστα επιτεύχθηκαν, η τιμή μετοχής είναι μόλις 10% κοντά στα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων ετών. Επίπεδα που δείχνουν ότι οδεύει προς δύσκολες εποχές, ίσως και για πτώχευση, δημιουργώντας ερωτηματικά για το σύνολο του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος, και γενικά ενός συστήματος που στήθηκε, όπως αποκαλύπτεται στην περίπτωση της τράπεζας, πάνω στην απάτη, το ξέπλυμα και την πλεονεξία και διατηρείται με τον «αναπνευστήρα» της ποσοτικής χαλάρωσης του κυρίου Ντράγκι, του κυρίου Σόιμπλε και των άλλων «δεινοσαύρων» της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Άραγε, για πόσο;

* Ο κ. Κωνσταντίνος Βέργος είναι Καθηγητής Χρηματοοικονομικών, Πανεπιστήμιο Πόρτσμουθ, Αγγλία.

Το παρόν άρθρο εκφράζει τις προσωπικές απόψεις του γράφοντος, δεν αποτελεί οδηγό ή σύσταση για επενδύσεις οποιασδήποτε μορφής προς οιονδήποτε και για οτιδήποτε τίτλο ή παράγωγο αυτού.