Σαν σήμερα, ένα τραγικό δυστύχημα και μια στυγνή δολοφονία σημαδεύουν την Ελλάδα – Χιλιάδες νεκροί από ναυάγια αυτή τη μέρα

Ένα τραγικό δυστύχημα - ένα ναυάγιο και μια στυγνή δολοφονία σημαδεύουν την Ελλάδα μια μέρα σαν σήμερα με απόσταση 11 χρόνων.
Ήταν 26 Σεπτεμβρίου του 1989, όταν έπεφτε νεκρός ο Παύλος Μπακογιάννης από τις σφαίρες της τρομοκρατικής οργάνωσης 17 Νοέμβρη.
Ήταν 26 Σεπτεμβρίου του 2000 όταν βυθιζόταν το «Εξπρές Σαμίνα» ανοιχτά της Πάρου παρασέρνοντας στο θάνατο 81 ανθρώπους! Ένα πρωινό που δεν ξεχνιέται εύκολα, ένα απόβραδο που πάντα α θυμόμαστε.
Σεπτέμβριος 1989: δύο λεπτά πριν από τις οκτώ το πρωί και ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Παύλος Μπακογιάννης, θα συγκλονιζόταν από τις σφαίρες τριών ανδρών, έξω από την πολυκατοικία όπου βρισκόταν το γραφείο του, στο Κολωνάκι.

Ο Μπακογιάννης, ακολουθώντας το καθημερνό του δρομολόγιο, φθάνει από το σπίτι του στο γραφείο, του επί της οδού Ομήρου. Ο δημοσιογράφος - βουλευτής αγοράζει εφημερίδες από το απέναντι ψιλικατζίδικο, χαιρετά την καθαρίστρια της πολυκατοικίας, και κατευθύνεται προς το ασανσέρ για να ανέβει στον δεύτερο όροφο. Τότε είναι που μπαίνουν στην πολυκατοικία τρία μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης 17 Νοέμβρη και τον πυροβολούν πισώπλατα πέντε φορές. Ο Μπακογιάννης προσπαθεί να συρθεί προς την έξοδο, αλλά δεν προλαβαίνει· χάνει τις αισθήσεις του. Δεν θα τις ανακτήσει ποτέ.
Λίγες μέρες μετά δημοσιεύεται η προκήρυξη της 17 Νοέμβρη, που ανέλαβε την ευθύνη της δολοφονίας, είχε τίτλο: «Άρχισε η κάθαρση». Πολλά χρόνια αργότερα - όταν θα συλληφθούν τα μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης - θα μάθουμε ότι αυτός που πάτησε τη σκανδάλη και αφαίρεσε τη ζωή του βουλευτή ήταν ο Δημήτρης Κουφοντίνας, ο Φαρμακοχέρης... Στην δημοκρατία μπορεί να μην υπάρχουν αδιέξοδα, όμως στην κοινωνία πάντα θα υπάρχουν οι ατραποί για να περνούν όσοι επιβουλεύονται τη σταθερότητα της δημοκρατίας…
Τα φώτα της Παροικιάς φαίνονταν καθαρά
Σεπτέμβριος 2000: απόβραδο Τρίτης. Οκτώ μποφόρ στο στενό Πάρου – Νάξου και το οχηματαγωγό «Εξπρές Σαμίνα» ταξίδευε ατάραχο. Τα ρολόγια έδειχναν 10:12. Τα φώτα της Παροικιάς φαίνονταν καθαρά· δυο μίλια έξω από το λιμάνι. Το πλοίο με σχεδόν τη μέγιστη ταχύτητα έπεσε πάνω στα βράχια που ορθώνονταν σαν πόρτες έξω από το λιμάνι! Άλλωστε Πόρτες τα λέγανε οι ντόπιοι…

Το αποτέλεσμα; Τραγικό: ρήγμα στα δεξιά ύφαλα μήκους περίπου τριών μέτρων, στη βάση του δεξιού πτερυγίου ευστάθειας. Το νερό χύθηκε με ορμή στα σπλάχνα του καραβιού! Το μηχανοστάσιο πλημμύρισε αμέσως. Οι ηλεκτρομηχανές έσβησαν και το σκοτάδι τύλιξε τον τόπο. Το πλοίο γρήγορα πήρε επικίνδυνη κλίση δεξιά. Και δεν πέρασε ούτε μισή ώρα για να κλείσουν οι Πόρτες της ζωής πάνω από το «Σαμίνα»!
Το ξημέρωμα αποκάλυψε το μέγεθος της τραγωδίας. Ο αριθμός των θυμάτων συνεχώς αυξανόταν: Από 40 στους 42, τους 59, τους 63, τους 74, τους 79 και τελικά στους 81 νεκρούς. Η μεγαλύτερη ναυτική τραγωδία στην Ελλάδα έπειτα από εκείνη του «Ηράκλειον» (250 νεκροί) που βυθίστηκε στη Φαλκονέρα! Και σ’ εκείνους τους 81 νεκρούς που πνίγηκαν βάλτε πλάι και τον λιμενάρχη της Πάρου που δεν άντεξε η καρδιά του και έπεσε νεκρός από έμφραγμα το ίδιο βράδυ, βάλτε και τον πλοιοκτήτη, που έναν μήνα μετά «κυνηγημένος» από τις Ερινύες βούτηξε από τον 6ο όροφο των γραφείων της Εταιρίας του: 83 νεκροί και δεκάδες οικογένειες βυθισμένες στο πένθος.
Και αρχίστε να προσθέτετε: 

στις 26 Σεπτεμβρίου του 1943 βυθίζεται το αντιτορπιλικό «Βασίλισσα Όλγα» στη Λέρο από γερμανικά αεροπλάνα με θύματα 70 μέλη του πληρώματος.
Και το 1954 ένα πορθμείο σιδηροδρόμων βυθίζεται στην Ιαπωνία και 1.155 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους.
Και το 2002 ανατρέπεται πλοίο στα ανοιχτά της Σενεγάλης και το νερό γίνεται ο φονιάς 1.863 ανθρώπων. Τι άλλο πια;