Η πόλη έγινε γνωστή από την ομώνυμη μάχη, στο πλαίσιο του Δεύτερου Πολέμου της Ιταλικής Ανεξαρτησίας, μεταξύ του αυστριακού στρατού υπό τον Φραγκίσκο - Ιωσήφ Α΄ και των συνασπισμένων δυνάμεων Γαλλίας και Πεδεμοντίου, υπό τους βασιλείς των δύο χωρών Ναπολέοντα Γ΄ και Βίκτωρα Εμμανουήλ Β΄.
Οι δύο στρατοί συναντήθηκαν τυχαία και δεν είχαν προπαρασκευάσει τη μάχη. Η σύγκρουση άρχισε το πρωί και συνεχίστηκε μέχρι το μεσημέρι, μέσα σε κλίμα σύγχυσης και αταξίας. Ήταν, όμως, ιδιαίτερα σκληρή, με αποτέλεσμα ο αριθμός των απωλειών να αυξάνει με γεωμετρική πρόοδο. Η βαρβαρότητα και ο βαρύς φόρος αίματος ευαισθητοποίησε τον Ελβετό έμπορο Ερρίκο Ντυνάν που παρατηρούσε όσα διαδραματίζονταν ζωντανά και ο οποίος περιέθαλψε με την βοήθεια των κατοίκων τους τραυματίες των αντιπάλων πλευρών. Ο Ντυνάν μετέφερε με την πένα του τη φρίκη της μάχης στο βιβλίο του «Μία ανάμνηση από το Σολφερίνο» Τόση ήταν η εντύπωση που προκλήθηκε από το βιβλίο ώστε το 1863 συγκλήθηκε διεθνής διάσκεψη στη Γενεύη για τη σύναψη διεθνούς σύμβασης για την περίθαλψη τραυματιών. Ένα χρόνο μετά ιδρύθηκε ο Ερυθρός Σταυρός.
Ακολούθησαν χρόνια περιπλάνησης και υπέρτατης φτώχειας για τον Ντυνάν – ταξίδεψε με τα πόδια σε Αλσατία, Γερμανία, και Ιταλία ζώντας από φιλανθρωπίες και φιλοξενούμενος από φίλους. Tο 1887, κατέληξε στο ελβετικό χωριό Χέυντεν, στη λίμνη Κωνστάνς, όπου και αρρώστησε. Βρήκε καταφύγιο στο τοπικό άσυλο, και εκεί τον ανακάλυψε το 1895 ένας δημοσιογράφος, ο οποίος έγραψε ένα άρθρο για αυτόν, το οποίο μέσα σε λίγες μέρες αναδημοσιεύτηκε στον Τύπο σε ολόκληρη την Ευρώπη. Μηνύματα συμπάθειας έφτασαν στον Ντυνάν από όλο τον κόσμο – σε μία βραδιά ήταν πάλι διάσημος και τιμημένος. Το 1901, έλαβε το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης. Ο Ερρίκος Ντυνάν πέθανε στις 30 Οκτωβρίου 1910.
Σήμερα πολλά νοσοκομεία, Θεραπευτήρια και ινστιτούτα ανά το κόσμο, καθώς και δρόμοι πλησίον αυτών, φέρουν το όνομά του.
Οι δύο στρατοί συναντήθηκαν τυχαία και δεν είχαν προπαρασκευάσει τη μάχη. Η σύγκρουση άρχισε το πρωί και συνεχίστηκε μέχρι το μεσημέρι, μέσα σε κλίμα σύγχυσης και αταξίας. Ήταν, όμως, ιδιαίτερα σκληρή, με αποτέλεσμα ο αριθμός των απωλειών να αυξάνει με γεωμετρική πρόοδο. Η βαρβαρότητα και ο βαρύς φόρος αίματος ευαισθητοποίησε τον Ελβετό έμπορο Ερρίκο Ντυνάν που παρατηρούσε όσα διαδραματίζονταν ζωντανά και ο οποίος περιέθαλψε με την βοήθεια των κατοίκων τους τραυματίες των αντιπάλων πλευρών. Ο Ντυνάν μετέφερε με την πένα του τη φρίκη της μάχης στο βιβλίο του «Μία ανάμνηση από το Σολφερίνο» Τόση ήταν η εντύπωση που προκλήθηκε από το βιβλίο ώστε το 1863 συγκλήθηκε διεθνής διάσκεψη στη Γενεύη για τη σύναψη διεθνούς σύμβασης για την περίθαλψη τραυματιών. Ένα χρόνο μετά ιδρύθηκε ο Ερυθρός Σταυρός.
Ακολούθησαν χρόνια περιπλάνησης και υπέρτατης φτώχειας για τον Ντυνάν – ταξίδεψε με τα πόδια σε Αλσατία, Γερμανία, και Ιταλία ζώντας από φιλανθρωπίες και φιλοξενούμενος από φίλους. Tο 1887, κατέληξε στο ελβετικό χωριό Χέυντεν, στη λίμνη Κωνστάνς, όπου και αρρώστησε. Βρήκε καταφύγιο στο τοπικό άσυλο, και εκεί τον ανακάλυψε το 1895 ένας δημοσιογράφος, ο οποίος έγραψε ένα άρθρο για αυτόν, το οποίο μέσα σε λίγες μέρες αναδημοσιεύτηκε στον Τύπο σε ολόκληρη την Ευρώπη. Μηνύματα συμπάθειας έφτασαν στον Ντυνάν από όλο τον κόσμο – σε μία βραδιά ήταν πάλι διάσημος και τιμημένος. Το 1901, έλαβε το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης. Ο Ερρίκος Ντυνάν πέθανε στις 30 Οκτωβρίου 1910.
Σήμερα πολλά νοσοκομεία, Θεραπευτήρια και ινστιτούτα ανά το κόσμο, καθώς και δρόμοι πλησίον αυτών, φέρουν το όνομά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια
Δεν βρέθηκαν σχόλια γι'αυτό το άρθρο.
Γίνε ο πρώτος που θα σχολιάσει το άρθρο χρησιμοποιώντας την παρακάτω φόρμα