Έφη Αχτσιόγλου: Επανέρχομαι στο εργασιακό νομοσχέδιο.

Απλά παραδείγματα της ζοφερής πραγματικότητας που προδιαγράφει:

➡︎Εργαζόμενος θα ξεκινήσει να δουλεύει στις 7 μμ και θα σχολάει στις 8 μμ, 13 ώρες δουλειά, χωρίς να συνυπολογίζεται ο χρόνος για να πάει και να γυρίσει από τη δουλειά του. Όσο απομένει να ξεκουραστεί, να φροντίσει τα παιδιά του, να καλύψει τις ανάγκες και το χρόνο του σπιτιού του. Πραγματικά εξαιρετική ισορροπία επαγγελματικής, προσωπικής και οικογενειακής ζωής!

➡︎Εργαζόμενη θα δουλεύει 10ωρα, χωρίς να πληρώνει υπερωρίες, για τις άλλες που παίρνει ως αντίλογο ρεπό μέσα σε έναν χρόνο.

➡︎Μια καφετέρια που μπορεί με fast track διαδικασίες να προσλαμβάνει έναν εργαζόμενο μόνο για την Παρασκευή και το Σάββατο, που έχει πολλή δουλειά. Και μετά να τον απολύει. Οχτώ ημέρες εργασία τον μήνα δηλαδή. Στην καλύτερη 300 ευρώ. Καλά είναι.

➡︎Όσοι εργαζόμενοι γύρισαν μόλις από δύο εβδομάδες συνεχόμενης καλοκαιρινής άδειας, ας γνωρίζουν ότι αυτό ήταν για τελευταία φορά. Από του χρόνου η άδεια αυτή θα λαμβάνεται σπασμένη και θα παίρνουν όποτε θέλει ο εργοδότης.

➡︎Μια εργαζόμενη θα υποχρεώνεται να δουλεύει Πέμπτες-Παρασκευές-Σάββατα, 13 ώρες την ημέρα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την υγεία της και τη ζωή της, χωρίς υπερωριακή αμοιβή και όλα αυτά μη τυχόν και γίνει καμία σύμβαση πλήρους απασχόλησης. Αλήθεια, αν είναι μητέρα τι ακριβώς θα κάνει με τα παιδιά της αυτές τις 13 ώρες;

Ποιος αξίζει αυτό το μέλλον;