Παιδίατροι κατά ΕΟΠΥΥ: Οι περιορισμοί στις εξετάσεις θέτουν σε κίνδυνο τα παιδιά

Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ελευθεροεπαγγελματιών Παιδιάτρων εκφράζει την έντονη διαμαρτυρία της προς τον ΕΟΠΥΥ, τονίζοντας ότι οι περιορισμοί στη συνταγογράφηση διαγνωστικών εξετάσεων θέτουν σε άμεσο κίνδυνο την υγεία των παιδιών. Οι παιδίατροι προειδοποιούν ότι η πολιτική αυτή μετατρέπει τον γιατρό σε «διαχειριστή κόστους», περιορίζοντας την ελεύθερη ιατρική κρίση και θέτοντας σε κίνδυνο τη σωστή διάγνωση και αντιμετώπιση των ασθενών.
Σύμφωνα με το υπόμνημα της Ομοσπονδίας, η ιατρική πράξη προϋποθέτει την ανεμπόδιστη άσκηση της επιστημονικής κρίσης του ιατρού, ο οποίος καθορίζει ποιες εξετάσεις είναι αναγκαίες. Η πολιτική περιορισμού της συνταγογράφησης από τον ΕΟΠΥΥ μεταφέρει στον ιατρό το βάρος της οικονομικής διαχείρισης, οδηγώντας σε φόβο ή δισταγμό για την απαραίτητη διάγνωση. Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι καθυστερήσεις, ελλιπής διερεύνηση ή ακόμα και λανθασμένες εκτιμήσεις, με δυσμενείς συνέπειες για την υγεία των παιδιών. Η Ομοσπονδία ζητά:
Ο γιατρός να έχει πλήρη ελευθερία να ζητά οποιαδήποτε εξέταση κρίνει απαραίτητη.
Ο ΕΟΠΥΥ να αποζημιώνει έως τα όρια που θέτει, χωρίς όμως να παρεμβαίνει στην ιατρική κρίση ή να επιβάλλει πρόστιμα.
Τη διαμόρφωση διαφανούς πλαισίου αποζημίωσης, ώστε οι γονείς να γνωρίζουν ποιες εξετάσεις καλύπτονται.
Η διασφάλιση της ανεξαρτησίας του ιατρού στη διαγνωστική διαδικασία αποτελεί κρίσιμο στοιχείο για την ορθή και ασφαλή παροχή υπηρεσιών υγείας στους μικρούς ασθενείς.
Το υπόμνημα -διαμαρτυρία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ελευθεροεπαγγελματιών Παιδιάτρων στον ΕΟΠΥΥ
Η ιατρική πράξη προϋποθέτει την ελεύθερη και ανεμπόδιστη άσκηση της επιστημονικής κρίσης του ιατρού, ο οποίος έχει την αποκλειστική ευθύνη να καθορίσει ποιες εξετάσεις είναι αναγκαίες για τη διάγνωση και τη θεραπευτική αντιμετώπιση του ασθενούς.
Η πολιτική που εφαρμόζει ο ΕΟΠΥΥ, επιβάλλοντας περιορισμούς στη συνταγογράφηση με γνώμονα την αποφυγή υπέρβασης κόστους, είναι άκρως επικίνδυνη. Μεταφέρει ουσιαστικά στον ιατρό το βάρος της οικονομικής διαχείρισης, οδηγώντας τον σε φόβο ή δισταγμό να αιτηθεί τις απαραίτητες εξετάσεις. Το αποτέλεσμα είναι ορατός κίνδυνος ελλιπούς διαγνωστικής διερεύνησης, καθυστερήσεων ή ακόμη και λανθασμένων εκτιμήσεων, με δυσμενείς συνέπειες για την υγεία του ασθενούς.
Είναι κρίσιμο να γίνει σαφής διάκριση μεταξύ ιατρικής κρίσης και ασφαλιστικής αποζημίωσης:
• Ο ιατρός δεν μπορεί και δεν πρέπει να τιμωρείται, επειδή άσκησε την επιστημονική του κρίση, ακόμη κι αν αυτή υπερβαίνει το πλαίσιο που ο ΕΟΠΥΥ θεωρεί αποζημιώσιμο.
• Ο ΕΟΠΥΥ έχει δικαίωμα, στο πλαίσιο της λειτουργίας του, να αποζημιώνει μέχρι τα όρια που θέτει. Το πέραν αυτών μπορεί να βαρύνει τον ίδιο τον ασφαλισμένο, ποτέ όμως τον ιατρό.
• Οι λεγόμενες «υπερβολικές» ή «άσκοπες» αιτήσεις εξετάσεων –που συχνά προκύπτουν από την πίεση των ασθενών ή από επιρροές του διαδικτύου– μπορούν να φιλτραριστούν σε επίπεδο αποζημίωσης, όχι με επιβολή προστίμων στους γιατρούς.
Ο ιατρός είναι υπεύθυνος να ασκεί την επιστήμη του με γνώμονα μόνο το συμφέρον του ασθενούς, χωρίς να κάνει εκπτώσεις στα διαγνωστικά του εργαλεία «στον βωμό της οικονομίας». Ο ασφαλιστικός φορέας είναι, αφενός υπεύθυνος να ελέγξει και αφετέρου να αποφασίσει τι θα αποζημιώσει. Το υπόλοιπο μπορεί να το καλύψει ο ασθενής. Έτσι διασφαλίζεται και η ελευθερία της ιατρικής πράξης και η βιωσιμότητα του συστήματος.
Ζητούμε την άμεση επανεξέταση και τροποποίηση της πολιτικής περιορισμού στη συνταγογράφηση, ώστε:
1. Ο ιατρός να είναι απολύτως ελεύθερος να ζητά οποιαδήποτε εξέταση κρίνει αναγκαία για τη διάγνωση ή τον προληπτικό έλεγχο.
2. Ο ΕΟΠΥΥ να αποζημιώνει έως τα όρια που ο ίδιος θέτει, χωρίς όμως να επιβάλλει πρόστιμα ή να παρεμβαίνει στην ιατρική κρίση.
3. Να διαμορφωθεί διαφανές πλαίσιο αποζημίωσης, ώστε να είναι σαφές στον πολίτη ποιες εξετάσεις καλύπτονται και ποιες όχι.
Η διασφάλιση της ανεξαρτησίας του ιατρού στη διαγνωστική διαδικασία αποτελεί όρο εκ των ων ουκ άνευ για την ορθή και ασφαλή παροχή υπηρεσιών υγείας στους πολίτες.