Τεχνητό πάγκρεας υπόσχεται το τέλος των ενέσεων ινσουλίνης !

Αν όλα πάνε καλά, η συσκευή θα μπορούσε να κυκλοφορήσει ευρέως σε πέντε ως δέκα χρόνια

ΛΟΝΔΙΝΟ: Τεχνητό πάγκρεας το οποίο ανέπτυξε βρετανίδα καθηγήτρια εκτιμάται ότι μπορεί να φέρει μελλοντικά επανάσταση στην αντιμετώπιση του διαβήτη. Η συσκευή που αποτελεί «τέκνο» της Τζοάν Τέιλορ από το Πανεπιστήμιο De Μontfort στο Λέστερ, ελπίζεται ότι θα σημάνει το τέλος των καθημερινών ενέσεων ινσουλίνης που σήμερα «συντροφεύουν» πολλούς διαβητικούς καθ΄ όλη τη διάρκεια της ζωής τους προκειμένου να ελέγχουν τα επίπεδα σακχάρου του αίματος.

Το τεχνητό πάγκρεας το οποίο βρίσκεται σε φάση προκλινικών δοκιμών αποτελείται από μια μεταλλική θήκη η οποία περιέχει την ινσουλίνη. Η θήκη αυτή κλείνει με ένα φράγμα από ειδικό τζελ το οποίο είναι σχεδιασμένο να αντιδρά στα επίπεδα σακχάρου του αίματος και να επιτρέπει την έκκριση ινσουλίνης όταν αυτό είναι απαραίτητο. Η συσκευή θα εμφυτεύεται μεταξύ του κατώτερου πλευρού και του ισχίου και θα εφοδιάζεται με ινσουλίνη κάθε λίγες εβδομάδες.
Οπως εξήγησε η δρ Τέιλορ, ανακάλυψε ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει μια πρωτεΐνη για τη δημιουργία ενός τζελ που θα αντιδρά στη γλυκόζη του αίματος. «Οταν το τζελ αυτό εκτεθεί στα σωματικά υγρά που βρίσκονται γύρω από τα εσωτερικά όργανα, αντιδρά ανάλογα με τα επίπεδα γλυκόζης». Τα υψηλά επίπεδα γλυκόζης κάνουν το φράγμα του τζελ να μαλακώνει και να υποχωρεί επιτρέποντας την έκλυση ινσουλίνης στην κυκλοφορία του αίματος. Οταν τα επίπεδα σακχάρου επανέρχονται σε φυσιολογικά επίπεδα, το τζελ γίνεται και πάλι στερεό, σταματώντας την έκλυση ινσουλίνης. Με τον τρόπο αυτόν υπάρχει πλήρης έλεγχος των ποσοτήτων της ορμόνης που απελευθερώνονται στον οργανισμό.

Αν οι απαραίτητες κλινικές δοκιμές της συσκευής στεφθούν με επιτυχία, το τεχνητό πάγκρεας θα μπορούσε να αποτελέσει απλή και φθηνή λύση για τα διαβητικά άτομα. Είναι μάλιστα σημαντικό το γεγονός ότι το σύστημα δεν θα διαθέτει κινούμενα μέρη ή μπαταρίες και δεν θα είναι ορατό. Η καθηγήτρια Τέιλορ και η ομάδα της εκτιμούν ότι θα μπορέσουν να ξεκινήσουν κλινικές δοκιμές με χρήση της πρωτοποριακής συσκευής μέσα στα επόμενα χρόνια. Αν όλα πάνε καλά, ευελπιστούν ότι αυτή θα μπορούσε να κυκλοφορήσει ευρέως σε πέντε ως δέκα χρόνια.

Πάντως η δρ Τέιλορ προειδοποίησε ότι το τεχνητό πάγκρεας που δημιούργησε θα μπορούσε να αποδειχθεί κατάλληλο μόνο για άτομα με διαβήτη τύπου 1.