ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟ ΚΑΤΣΙΒΕΛΑ

"ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΩΛΥΜΑ ΕΚΛΟΓΙΜΟΤΗΤΑΣ Γ...":

Έωλοι είναι οι ισχυρισμοί δια των οποίων αποπειράται να απαντηθούν τα ερωτήματα που αβίαστα προκύπτουν για, νόμιμους, βάσιμους και πραγματικούς λόγους που συντρέχουν για κώλυμα εκλογιμότητας του Υποψηφίου Δημάρχου Τριφυλίας – ΔΙΟΙΚΗΤΗ της της 6ης Υγειονομικής Περιφέρειας Πελοποννήσου, Ιονίων Νήσων, Ηπείρου και Δυτ. Ελλάδος κου Παναγιώτη Κατσίβελα, με Δελτίο Τύπου του Συνδυασμού του.
Αντί απαντήσεων, ανακοινώθησαν πολιτικές θέσεις οι οποίες δεν ανάγονται στα ερωτήματα για κώλυμα εκλογιμότητας και τίθεται επιμόνως κατ΄ επανάληψη αναφορά σε διάταξη του αρθρ. 14 Ν. 3979/2011. Ο ν. 3979/2011 «Για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση και λοιπές διατάξεις», δεν σχετίζεται στο ελάχιστο με τα ερωτήματα για κώλυμα εκλογιμότητας και το αναφερθέν άρθρο 14 αφορά εις τα Αντίγραφα εγγράφων. Ερωτήματα για κώλυμα εκλογιμότητας απαντώνται, πάντως, από το Σύνταγμα της Ελλάδος, τους νόμους του κράτους και τα αρμόδια Δικαστήρια. Το ζήτημα της νομικής φύσης του ελέγχου των εκλογών έχει συζητηθεί ευρέως ιδίως στην ελληνική επιστήμη εις την οποίαν ο έλεγχος των εκλογών θεωρείται ως δικαστική πράξη. Ειδικότερα, αποτελεί πράξη της συνταγματικής δικαιοσύνης.
Εις το Ελληνικό Δίκαιο οι εκλογικές διαφορές κατατάσσονται στις διοικητικές διαφορές. Διάφορες νομικές απόψεις υπάρχουν μόνον ως προς την ειδικότερη φύση τους και μάλιστα την κατάταξή τους σε διοικητικές διαφορές ουσίας (υποκειμενικές διαφορές) ή σε διοικητικές διαφορές ακυρώσεως (αντικειμενικές διαφορές). Έχει υποστηριχθεί στην Ελληνική επιστήμη ότι πρόκειται για διοικητικές διαφορές ουσίας με την βάσιμη αιτιολογία ότι ο εκλογικός Δικαστής έχει και εξουσία μεταρρύθμισης της απόφασης που ανακηρύσσει τους εκλεγέντες. Υποστηρίζεται όμως και αντίθετη άποψη υπέρ της οποίας συνηγορούν ιδίως ο προέχοντος αντικειμενικός χαρακτήρας της εκλογικής δίκης και η απόλυτη φύση (erga omnes) του παραγομένου δεδικασμένου από τον εκλογικό δικαστή. Για το λόγο αυτό κρατούσα είναι η θεωρία ότι οι εκλογικές διαφορές αποτελούν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα διαφορών ουσίας οι οποίες δεν είναι συγχρόνως και υποκειμενικές! Ενόψει της ιδιομορφίας αυτής οι εκλογικές διαφορές θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως διοικητικές διαφορές sui generis. Τόσο με το Σύνταγμα της Ελλάδος όσο και με τους νόμους του κράτους κατοχυρώνεται και ρυθμίζεται ο θεσμός των κωλυμάτων εκλογιμότητας και των ασυμβιβάστων για τους Δημάρχους, τους δημοτικούς ή τοπικούς συμβούλους και τους εκπροσώπους τοπικών κοινοτήτων. Τα κωλύματα εκλογιμότητας θεσπίστηκαν για να πραγματώσουν ένα πολιτειακό δέον και έχουν την έννοια ότι η έγκυρη ανακήρυξη στο αξίωμα του Δημάρχου, του δημοτικού ή τοπικού συμβούλου και του εκπροσώπου τοπικής κοινότητας προϋποθέτει ότι δεν συντρέχουν στο πρόσωπου του υποψηφίου και εκλεγέντα ιδιότητες σχετικές με την άσκηση Δημόσιας εξουσίας ικανές να επηρεάσουν αθέμιτα το φρόνιμα του εκλογέα. Τα κωλύματα εκλογιμότητας έχουν προκαλέσει άφθονη νομολογία του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου που, με σημαντικό αριθμό αποφάσεων, έχει ερμηνεύσει εξαντλητικά τις περιπτώσεις αυτών. Η νομολογία του Δικαστηρίου διευρύνει την έννοια του δημοσίου υπαλλήλου περιλαμβάνοντας σε αυτούς κατηγορίες προσώπων, όπως εν προκειμένω οι υπάλληλοι Ε.Θ. με Βαθμό πρώτο (1ο) που ασκούν καθήκοντα επιπέδου Γενικής Διεύθυνσης ή Διεύθυνσης Οργανισμών και Νομικών Προσώπων του Δημοσίου, όπως το προσωπικό που ασκεί Διοίκηση, ήτοι Διοικητές/Υποδιοικητές. Η κριτική που ασκήθηκε από τη θεωρία στη νομολογία αυτή δεν βρήκε ανταπόκριση στον αναθεωρητικό νομοθέτη, ο οποίος και δικαίωσε την ερμηνεία του ΑΕΔ. Αποφάσεις του ΑΕΔ ως εκλογοδικείου ήχθησαν ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Στρασβούργο), από το οποίο, όμως, δεν έγιναν δεκτές οι αιτιάσεις των προσφευγόντων για παραβάσεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), καθώς το Δικαστήριο έκρινε ότι το ΑΕΔ αποφαίνεται κυριαρχικά ως προς την ερμηνεία των περιπτώσεων που συνιστούν κωλύματα εκλογιμότητας κατά το Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους.