Περιφερειακή Ένωση Τυφλών Νότιας Πελοποννήσου: “Μια πόλη πρέπει να είναι προσβάσιμη για όλους”

Μια πόλη πρέπει να είναι προσβάσιμη για όλους κι όχι μόνο για τα ΑμεΑ. Τα πεζοδρόμια και οι ράμπες δεν είναι ο προσωπικός χώρος κανενός.
Δεν μπορούν να τα κλείνουν απερίσκεπτα: Αυτό το μήνυμα στέλνουν μιλώντας στην "Ε" ο πρόεδρος της Περιφερειακής Ενωσης Νότιας Πελοποννήσου του Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών Γιάννης Χαραλαμπόπουλος και η ταμίας Γεωργία Παπαδέα. "Η προσβασιμότητα αφορά όλο τον κόσμο κι όχι μόνο εμάς, σε εμάς υπάρχει μια μεγαλύτερη δυσκολία", λέει η Γεωργία. Και η δυσκολία είναι "στο να βρούμε μια διέξοδο, κάποιο άλλο σημείο όπου μπορούμε να περάσουμε".
Βέβαια, η Καλαμάτα δεν είναι από τις χειρότερες πόλεις σε ζητήματα προσβασιμότητας, τουλάχιστον στο κέντρο της, και οι οδηγοί σέβονται στην πλειοψηφία τους τους ανθρώπους με αναπηρία. Ομως υπάρχουν και αυτοί οι οποίοι ελαφρά τη καρδία θα κλείσουν τη ράμπα ή θα σταθμεύσουν σε θέση ΑμεΑ για... 2 λεπτά, που συνήθως είναι ώρα και βάλε! Μόνο την περασμένη εβδομάδα η Τροχαία Καλαμάτας, στο πλαίσιο της παράβασης της εβδομάδας, έκοψε 11 κλήσεις για παράνομο παρκάρισμα σε ράμπες και θέσεις ΑμεΑ, όταν στα Χανιά βεβαιώθηκαν 47, στην Τρίπολη 35 και στη Λάρισα 31.

"ΟΙ ΡΑΜΠΕΣ ΔΙΑΒΑΣΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΣ"

Ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος σχολιάζοντας τέτοιες συμπεριφορές επισημαίνει ότι "τα πεζοδρόμια και οι ράμπες δεν είναι ο προσωπικός τους χώρος, δεν μπορούν να τα κλείσουν έτσι απερίσκεπτα". Και δεν είναι μόνο σε ό,τι αφορά τα άτομα με αναπηρίες. "Μιλάνε όλοι για προσβασιμότητα και βάζουν μπροστά τα άτομα με αναπηρία. Δεν είναι μόνο αυτό. Είναι ένας ηλικιωμένος με μαγκούρα ή με το Π, κάποιος που κουβαλάει τα ψώνια στα χέρια, μια μητέρα με το καροτσάκι...", λέει ο Γιάννης, ενώ η Γεωργία Παπαδέα προσθέτει: "Αν εσύ κλείσεις τη ράμπα και είναι από παντού κλεισμένο, η μητέρα με το καροτσάκι ή ο ηλικιωμένος με τη μαγκούρα πώς να ανέβει στο πεζοδρόμιο;".

"ΝΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ"

Ο Γιάννης και η Γεωργία λένε ότι αυτοί οι οδηγοί "δεν σκέφτονται ότι μπορεί να βρεθούν στη θέση ενός ΑμεΑ" και η κοινή πείρα φανερώνει ότι συνήθως "είναι οι ίδιοι άνθρωποι που αν κάποιος τους κλείσει με το αυτοκίνητό τους ή διπλοπαρκάρει δίπλα τους, θα... αρχίσουν να ωρύονται και να φωνάζουν γιατί με έκλεισες!". Η Γεωργία Παπαδέα προσθέτει μάλιστα ότι ο καθένας μας θα 'πρεπε "να έρχεται και στη θέση των άλλων, να σκεφτεί ότι θα μπορούσε να είναι κάποιος δικός του και να θέλει να περάσει στο απέναντι πεζοδρόμιο". Και ειδικά για έναν τυφλό ή με προβλήματα όρασης "η ράμπα βοηθά να προσανατολιστεί γιατί ξέρει ότι θα βρει την αντίστοιχη απέναντι", συμπληρώνει ο Γιάννης.

ΦΙΛΙΚΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΑΙ ΟΙ ΟΔΗΓΟΙ ΛΕΩΦΟΡΕΙΩΝ

Πάντως η Γεωργία σημειώνει ότι με τον Γιάννη κυκλοφορούν πολύ στην πόλη και "δεν έχουμε αντιμετωπίσει τόσο πολύ μεγάλο πρόβλημα". Οι οδηγοί "θα σταματήσουν να περάσουμε απέναντι, θα μας βοηθήσουν" και το σημαντικό, "επειδή με τον Γιάννη χρησιμοποιούμε αρκετά το αστικό, να τονίσουμε ότι οι οδηγοί των λεωφορείων είναι άψογοι στο πώς συμπεριφέρονται, με πόση ευγένεια και προθυμία για να βοηθήσουν". Οι υποδομές, οι κρυφές παγίδες στα πεζοδρόμια (π.χ. κακοτεχνίες, ανοιχτά φρεάτια) είναι ο... μεγαλύτερος πονοκέφαλος. Βέβαια, "το κέντρο της Καλαμάτας είναι... φιλικότατο και βοηθά ότι είναι μια επίπεδη πόλη", σχολιάζει ο Γιάννης εστιάζοντας κυρίως στην Αριστομένους, γιατί όπως λέει με μια δόση χιούμορ "ποιος... να περπατήσει στην παράλληλη της Αριστομένους, την Αναγνωσταρά;".

Νικολέττα Κολυβάρη