ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΑ ΦΙΛΙΑΤΡΑ Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ

Στην Φωτόπολη (πόλη του φωτός), το έτος 3020 μχ υπήρχε ένας μαύρος – κατάμαυρος άνθρωπος με ύφος 1.000 Καρδιναλίων. Άρχοντας, ηγέτης, εισαγγελέας, δικαστής, μπάτσος και τελικά καραγκιόζης. Ο άνθρωπος αυτός, κατόρθωσε να ξεγελάσει τους καλοκάγαθους πολίτες και να εκλεγεί στο 1ο αξίωμα της πόλης. Τους ξεγέλασε παρουσιαζόμενος με ένα απύθμενο θράσος ως πλούσιος, πετυχημένος, φιλάνθρωπος, ελεήμονας! Έτσι οι εύπιστοι κι απονήρευτοι πολίτες στις εκλογές τον ψήφισαν, γιατί είχαν βαριά απογοητευτεί από τους προηγούμενους γκριζόμαυρους δημάρχους (δικές τους και πάλι επιλογές στο παρελθόν).
Ο κατάμαυρος αυτός άνθρωπος, θαμώνας πολιτιστικών καταγωγίων, δεν άργησε να δείξει σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα το πραγματικό του πρόσωπο. Άφησε τη Φωτόπολη να βρωμάει από τα σκουπίδια, έκοψε το νερό στα σπίτια φτωχών ανθρώπων γιατί δεν είχαν λεφτά να πληρώσουν και ταυτόχρονα ξήλωνε την άσφαλτο στους δρόμους και τους άφηνε χωματόδρομους. Το μόνο του έργο και καύχημά του ήταν η τοποθέτηση μιας ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ
τηλεόρασης στην πλατεία της Φωτόπολης.
Απώτερος σκοπός του ήταν να εξοικειωθεί ο λαός με την οθόνη κι αυτός να βγαίνει και να τους μιλάει με το γνωστό του αυθάδικο ύφος προσπαθώντας έτσι να εκμαιεύσει την αποδοχή του από το πλήθος.
Ο συγκεκριμένος δημοαρχοντας, είχε προβλήματα ψυχοπαθολογίας, μη διαγνωσμένα έγκαιρα ψυχιατρικά. Υπέφερε από βαριάς μορφής “παιδισμό”....(έλεγε διαρκώς “Εγώ μπορώ!”). Αλλά κυρίως έπασχε από “Φυρερισκισμό” (μεικτή μορφή ναζιστικής, δικτατορικής και φιλομοναρχικής ιδεολογίας) σε προχωριμένο στάδιο.
Αποτέλεσμα αυτού ήταν να βλέπει παντού φαντάσματα.... Με απόλυτο ισοπεδωτισμό έβλεπε ΟΛΟΥΣ τους αλλοδαπούς μετανάστες (μαύρους, κίτρινους, ερυθρόδερμους) ως εγκληματίες! Κάτω από την ίδια οπτική γωνία επίσης έβλεπε και την πλειοψηφία των συμπολιτών του που διαφωνούσε με τις απόψεις του. Παραληρούσε και προέτρεπε το λαό να τον ακολουθήσει σε αυτό το φανταστικό κυνήγι μαγισσών. Η κατάσταση της υγείας του ολοένα και χειροτεύρευε... ΄Ωσπου μια μέρα έπαθε νευρική κατάρρρευση και εισήχθει στο ψυχιατρείο. Όταν συνήλθε μετά από μακροχρόνια νοσηλεία και με βαριάς μορφής ντοπαμίνες αποθεραπείας, διαπίστωσε ότι η νοσοκόμα του που όλο αυτό το διάστημα του παρείχε υγειονομικές υπηρεσίες, ήταν μια μετανάστρια από τη Σενεγάλη...
Αυτό δεν μπόρεσε να το αντέξει! Ζήτησε να έρθει κοντά του η σύντροφός του Εύα.
Τη νυμφεύτηκε. Ύστερα υπαγόρευσε τη διαθήκη του, αλλά εκεί διαπίστωσε ότι δεν είχε τίποτε ν΄ αφήσει και κατά τα έθιμα του γάμου, αποσύρθηκαν με την Εύα στο δωμάτιό τους. Εκεί η Εύα αυτοκτόνησε με υδροκυάνιο (ίσως γιατί κατάλαβε το λάθος της να τον νυμφευτεί), ο δε άνθρωπος του σκότους έβαλε ένα πιστόλι στο στόμα του και πυροβόλησε. Ο ναζισμός κι ο φασισμός πέθανε παρέα με το τέλος του δυνάστη.
Όσο για τη Φωτόπολη, μέσα από τα ερείπια και τα συντρίμια της ξεκίνησε να ξαναχτίζεται και να μεταμορφώνεται σε μια ανανεωμένη και ελεύθερη πόλη. Στο χτίσιμο της νέας αυτής δημιουργικής εποχής συνέβαλαν οι κάτοικοι που είχαν ενωθεί με κοινό σκοπό την επαναφορά της Δημοκρατίας και την ανασύστασή της με σημείο αναφοράς την παλιά της ακμή, προσαρμοσμένη στις σύγχρονες ανάγκες.
Το παραπάνω παραμύθι απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας από 8 έως 108 ετών. Κάθε
ομοιότητά του με κοινωνικοπολιτικές καταστάσεις του έτους 2020, είναι τυχαία.
Δημιουργήθηκε με σημείο αναφοράς την υπέρμετρη αποδοχή των ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΩΝ
ΦΙΛΙΑΤΡΩΝ στο παραμύθι για μικρά και μεγάλα παιδιά και ταυτόχρονα στη λατρεία τους για τον μη εμπορευματοποιημένο πολιτισμό και τη γνώση, που είναι και η μόνη δύναμη.
Φιλιατρά, 26 Ιούλη 2020.
Για τα  ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΑ ΦΙΛΙΑΤΡΑ
Βασίλης Σπυρόπουλος