
Ο πλους δεν καλυπτόταν από αεροπλάνα της βρετανικής αεροπορίας και οι γερμανοί πιλότοι μπορούσαν να στοχεύουν το μεγάλο πλοίο, που δεν είχε καμία ελπίδα να διαφύγει· το χτύπησαν τρεις βόμβες, η μια μετά την άλλη, και έπειτα μια τέταρτη καρφώθηκε μέσα από την τσιμινιέρα ανατινάζοντας το μηχανοστάσιο. Χρόνια μετά, δημοσιεύτηκε μαρτυρία μηχανικού που αντέκρουε εκείνη την εκδοχή, της έκρηξης στο μηχανοστάσιο, δηλαδή.Το Πλοίο παραδόθηκε γρήγορα στη μοίρα του· βυθίστηκε στις 16:12, μέσα σε είκοσι λεπτά από το χτύπημα. Χιλιάδες λίτρα καυσίμου χύθηκαν στο νερό και αμέσως έπιασαν φωτιά. Πολλοί από όσους βρέθηκαν στο νερό πνίγηκαν επειδή δεν υπήρχαν αρκετά σωσίβια, ή πέθαναν από υποθερμία, ή κάηκαν από το φλεγόμενο μαζούτ. Επίσης Σύμφωνα με τον βρετανό ιστορικό και δημοσιογράφο Jonathan Fenby τα γερμανικά αεροσκάφη χτυπούσαν ναυαγούς με τα πυροβόλα τους.

Τις παλιές ήσυχες μέρες...
Περισσότεροι νεκροί και από τα δύο θρυλικά ναυάγια
Οι ιστορικοί, μέχρι και σήμερα, διαφωνούν για τον αριθμό των νεκρών. Είναι κάτι περισσότερο από βέβαιο πως εκείνο το απόγευμα έχασαν τη ζωή τους τουλάχιστον 4.000 άνθρωποι, όμως οι πιο απαισιόδοξες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για νεκρούς που φθάνουν και τους 7.000μ κάτι που σημαίνει ότι οι απώλειες ανθρώπινου δυναμικού ήταν διπλάσιες από ότι στο ναυάγιο του «Τιτανικού» και του «Λουζιτάνια» μαζί!
Η χωρητικότητα, σύμφωνα με τις προδιαγραφές του RMS Lancastria ήταν περίπου 2.500 άνθρωποι, όμως ο καπετάνιος είχε διαταγές να μη σταθεί στα τυπικά· έπρεπε να επιβιβάσει όσο το δυνατόν περισσότερους. Εκείνη η τραγωδία ήταν η χειρότερη ναυτική του Ηνωμένου Βασιλείου κι όμως παραμένει σχεδόν άγνωστη. Την εποχή εκείνη η κυβέρνηση του ή Ουίνστον Τσώρτσιλ είχε επιβάλλει άκρα μυστικότητα για κάθε γεγονός που θα προκαλούσε σοβαρή ανησυχία στους πολίτες και ο Τύπος ακολουθούσε πιστά της διαταγές του. Η βύθιση ανακοινώθηκε το ίδιο βράδυ κατά τη διάρκεια της αγγλόφωνης ναζιστικής προπαγανδιστικής ραδιοφωνικής εκπομπής «Germany Calling», αλλά δεν δόθηκε σημασία. Η ιστορία τελικά αποκαλύφθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες στις 25 Ιουλίου από τους New York Times και την επόμενη μέρα μαθεύτηκε στη Βρετανία. Είχαν περάσει περισσότερες από πέντε εβδομάδες μετά την τραγωδία.
Περισσότεροι νεκροί και από τα δύο θρυλικά ναυάγια
Οι ιστορικοί, μέχρι και σήμερα, διαφωνούν για τον αριθμό των νεκρών. Είναι κάτι περισσότερο από βέβαιο πως εκείνο το απόγευμα έχασαν τη ζωή τους τουλάχιστον 4.000 άνθρωποι, όμως οι πιο απαισιόδοξες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για νεκρούς που φθάνουν και τους 7.000μ κάτι που σημαίνει ότι οι απώλειες ανθρώπινου δυναμικού ήταν διπλάσιες από ότι στο ναυάγιο του «Τιτανικού» και του «Λουζιτάνια» μαζί!
Η χωρητικότητα, σύμφωνα με τις προδιαγραφές του RMS Lancastria ήταν περίπου 2.500 άνθρωποι, όμως ο καπετάνιος είχε διαταγές να μη σταθεί στα τυπικά· έπρεπε να επιβιβάσει όσο το δυνατόν περισσότερους. Εκείνη η τραγωδία ήταν η χειρότερη ναυτική του Ηνωμένου Βασιλείου κι όμως παραμένει σχεδόν άγνωστη. Την εποχή εκείνη η κυβέρνηση του ή Ουίνστον Τσώρτσιλ είχε επιβάλλει άκρα μυστικότητα για κάθε γεγονός που θα προκαλούσε σοβαρή ανησυχία στους πολίτες και ο Τύπος ακολουθούσε πιστά της διαταγές του. Η βύθιση ανακοινώθηκε το ίδιο βράδυ κατά τη διάρκεια της αγγλόφωνης ναζιστικής προπαγανδιστικής ραδιοφωνικής εκπομπής «Germany Calling», αλλά δεν δόθηκε σημασία. Η ιστορία τελικά αποκαλύφθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες στις 25 Ιουλίου από τους New York Times και την επόμενη μέρα μαθεύτηκε στη Βρετανία. Είχαν περάσει περισσότερες από πέντε εβδομάδες μετά την τραγωδία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια
Δεν βρέθηκαν σχόλια γι'αυτό το άρθρο.
Γίνε ο πρώτος που θα σχολιάσει το άρθρο χρησιμοποιώντας την παρακάτω φόρμα