 |
Η “απελευθέρωση” της αγοράς ενέργειας παρουσιάστηκε ως μεταρρύθμιση. Στην πράξη όμως εξελίχθηκε σε ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα των τελευταίων δεκαετιών: ιδιώτες που δεν παράγουν ούτε 1 κιλοβατώρα, μπήκαν στο παιχνίδι και πουλάνε ρεύμα με χρέωση που καθορίζουν οι ίδιοι, μετατρέποντας το δημόσιο αγαθό σε εμπόρευμα.
Η αγορά ηλεκτρικής ενέργειας “άνοιξε” θεσμικά με τον Νόμο 2773/1999, ο οποίος εναρμονίστηκε με την οδηγία 96/92/ΕΚ της Ε.Ε. και εφαρμόστηκε από το 2001. Έκτοτε, σταδιακά επιτράπηκε η είσοδος των ιδιωτών, οι οποίοι έγιναν προμηθευτές χωρίς να επενδύσουν σε παραγωγή ή υποδομές.
Από το 2007 και έπειτα, εμφανίστηκαν εταιρείες που διακινούν ρεύμα χωρίς να το παράγουν, απλώς διαχειριζόμενοι τιμολόγιο. Από το 2011, η αγορά άνοιξε πλήρως στους οικιακούς φακέλους. Το κράτος παρέδωσε τον έλεγχο ενός στρατηγικού αγαθού σε λίγες μεγάλες επιχειρήσεις.
Οι λογαριασμοί-γρίφος και το “πράσινο” χαράτσι
Οι λογαριασμοί ρεύματος σήμερα είναι ένας αδιαφανής χάος. Περιλαμβάνουν:Ρυθμιζόμενες χρεώσεις για ΥΚΩ και δίκτυα, που κυμαίνονται από 0,0069 έως και 0,085 €/kWh
ΕΤΜΕΑΡ (“πράσινο” τέλος) ύψος 0,017 €/kWh για αποζημίωση παραγωγών ΑΠΕ
Τέλη υπέρ τρίτων , όπως η ΕΡΤ, που χρεώνονταν ακόμη και παράνομα από κάποιους παρόχους
Οι πληροφορίες δεν ξέρουν τι πληρώνουν, πώς προκύπτει το τελικό ποσό και γιατί αλλάζει από μήνα σε μήνα. Παρότι όλοι υπόσχονται “το φθηνότερο ρεύμα”, κανείς δεν δίνει σταθερότητα, διαφάνεια ή αξιοπιστία.
Και όμως, θα έπρεπε να είναι απλό: Αν καταναλώνεις 1.000 κιλοβατώρες και η κιλοβατώρα κοστίζει 0,10€, δεν πληρώνει 100€. Αν ένας άλλος πάροχος την προσφέρει 0,09€, να πληρώνει 90€. Τόσο απλό. Όμως όχι: οι χρεώσεις είναι σύνθετες, ακατανόητες και συχνά… αμφισβητούμενες.
Η μεγάλη αντίφαση: Πλεόνασμα παραγωγής, τιμές στα ύψη
Το 2024, πάνω από 58% της ηλεκτρικής ενέργειας παράγεται από ΑΠΕ. Η Ελλάδα έγινε καθαρός εξαγωγέας ρεύματος , με πλεόνασμα €61 εκατομμύρια μέσα στο έτος. Παρ' όλα αυτά: Οι τιμές παραμένουν υψηλές λόγω του ευρωπαϊκού συστήματος “market coupling”
Η εσωτερική αγορά τιμωρεί τον καταναλωτή, ενώ επιβραβεύει τον μεταπράτη
Η απολιγνιτοποίηση χωρίς εναλλακτική
Τα εργοστάσια παραγωγής λιγνίτη έκλεισαν, χωρίς όμως να υπάρξει έτοιμος σχεδιασμός. ενέργεια (π.χ. αντλησιοταμίευση, μπαταρίες, εφεδρίες). Η ενεργειακή ασφάλεια της χώρας βασίζεται σε ένα κοινό δίκτυο και σε ιδιωτικά συμφέροντα, όχι σε εθνικό στρατηγικό σχεδιασμό.
Το ρεύμα είναι κοινωνικό αγαθό
Το ρεύμα δεν είναι πολυτέλεια – είναι δικαίωμα. Όλα τα σπίτια θα έπρεπε να έχουν πρόσβαση σε ηλεκτρική ενέργεια και το κράτος να εγγυάται αυτή την πρόσβαση. Αντί να τιμωρούνται οι πολίτες με αποκοπές και υπέρογκους λογαριασμούς, θα έπρεπε να προστατεύονται.
Το ίδιο ισχύει και για τις επιχειρήσεις, που παλεύουν μέσα στην ακρίβεια. Ένα δίκαιο, χαμηλότερο κόστος ρεύματος θα σήμαινε και φθηνότερα προϊόντα για όλους – ένα ισχυρό όπλο στη μάχη κατά της ακρίβειας.
Συμπέρασμα: Το κράτος απών, η κοινωνία όμηρος
Η αγορά ρεύματος είναι η πιο χαρακτηριστική περίπτωση αποτυχημένης “απελευθέρωσης”. Το κράτος αποσύρθηκε. Οι ιδιώτες έστησαν τιμολογιακές πλατφόρμες. Ο πολίτης πληρώνει υπέρογκα ποσά για ένα δημόσιο αγαθό που του ανήκε.
Αυτό δεν είναι μεταρρύθμιση. Είναι το μεγαλύτερο ενεργειακό σκάνδαλο των τελευταίων δεκαετιών.
Από το 2007 και έπειτα, εμφανίστηκαν εταιρείες που διακινούν ρεύμα χωρίς να το παράγουν, απλώς διαχειριζόμενοι τιμολόγιο. Από το 2011, η αγορά άνοιξε πλήρως στους οικιακούς φακέλους. Το κράτος παρέδωσε τον έλεγχο ενός στρατηγικού αγαθού σε λίγες μεγάλες επιχειρήσεις.
Από το 2007 και έπειτα, εμφανίστηκαν εταιρείες που διακινούν ρεύμα χωρίς να το παράγουν, απλώς διαχειριζόμενοι τιμολόγιο. Από το 2011, η αγορά άνοιξε πλήρως στους οικιακούς φακέλους. Το κράτος παρέδωσε τον έλεγχο ενός στρατηγικού αγαθού σε λίγες μεγάλες επιχειρήσεις.
Οι λογαριασμοί-γρίφος και το “πράσινο” χαράτσι
Οι λογαριασμοί ρεύματος σήμερα είναι ένας αδιαφανής χάος. Περιλαμβάνουν:Ρυθμιζόμενες χρεώσεις για ΥΚΩ και δίκτυα, που κυμαίνονται από 0,0069 έως και 0,085 €/kWh
ΕΤΜΕΑΡ (“πράσινο” τέλος) ύψος 0,017 €/kWh για αποζημίωση παραγωγών ΑΠΕ
Τέλη υπέρ τρίτων , όπως η ΕΡΤ, που χρεώνονταν ακόμη και παράνομα από κάποιους παρόχους
Οι πληροφορίες δεν ξέρουν τι πληρώνουν, πώς προκύπτει το τελικό ποσό και γιατί αλλάζει από μήνα σε μήνα. Παρότι όλοι υπόσχονται “το φθηνότερο ρεύμα”, κανείς δεν δίνει σταθερότητα, διαφάνεια ή αξιοπιστία.
Και όμως, θα έπρεπε να είναι απλό: Αν καταναλώνεις 1.000 κιλοβατώρες και η κιλοβατώρα κοστίζει 0,10€, δεν πληρώνει 100€. Αν ένας άλλος πάροχος την προσφέρει 0,09€, να πληρώνει 90€. Τόσο απλό. Όμως όχι: οι χρεώσεις είναι σύνθετες, ακατανόητες και συχνά… αμφισβητούμενες.
Και όμως, θα έπρεπε να είναι απλό: Αν καταναλώνεις 1.000 κιλοβατώρες και η κιλοβατώρα κοστίζει 0,10€, δεν πληρώνει 100€. Αν ένας άλλος πάροχος την προσφέρει 0,09€, να πληρώνει 90€. Τόσο απλό. Όμως όχι: οι χρεώσεις είναι σύνθετες, ακατανόητες και συχνά… αμφισβητούμενες.
Η μεγάλη αντίφαση: Πλεόνασμα παραγωγής, τιμές στα ύψη
Το 2024, πάνω από 58% της ηλεκτρικής ενέργειας παράγεται από ΑΠΕ. Η Ελλάδα έγινε καθαρός εξαγωγέας ρεύματος , με πλεόνασμα €61 εκατομμύρια μέσα στο έτος. Παρ' όλα αυτά: Οι τιμές παραμένουν υψηλές λόγω του ευρωπαϊκού συστήματος “market coupling”
Η εσωτερική αγορά τιμωρεί τον καταναλωτή, ενώ επιβραβεύει τον μεταπράτη
Η εσωτερική αγορά τιμωρεί τον καταναλωτή, ενώ επιβραβεύει τον μεταπράτη
Η απολιγνιτοποίηση χωρίς εναλλακτική
Τα εργοστάσια παραγωγής λιγνίτη έκλεισαν, χωρίς όμως να υπάρξει έτοιμος σχεδιασμός. ενέργεια (π.χ. αντλησιοταμίευση, μπαταρίες, εφεδρίες). Η ενεργειακή ασφάλεια της χώρας βασίζεται σε ένα κοινό δίκτυο και σε ιδιωτικά συμφέροντα, όχι σε εθνικό στρατηγικό σχεδιασμό.
Τα εργοστάσια παραγωγής λιγνίτη έκλεισαν, χωρίς όμως να υπάρξει έτοιμος σχεδιασμός ενέργειας (π.χ. αντλησιοταμίευση, μπαταρίες, εφεδρίες). Η ενεργειακή ασφάλεια της χώρας βασίζεται σε ένα κοινό δίκτυο και σε ιδιωτικά συμφέροντα, όχι σε εθνικό στρατηγικό σχεδιασμό.
Το ρεύμα είναι κοινωνικό αγαθό
Το ρεύμα δεν είναι πολυτέλεια – είναι δικαίωμα. Όλα τα σπίτια θα έπρεπε να έχουν πρόσβαση σε ηλεκτρική ενέργεια και το κράτος να εγγυάται αυτή την πρόσβαση. Αντί να τιμωρούνται οι πολίτες με αποκοπές και υπέρογκους λογαριασμούς, θα έπρεπε να προστατεύονται.
Το ίδιο ισχύει και για τις επιχειρήσεις, που παλεύουν μέσα στην ακρίβεια. Ένα δίκαιο, χαμηλότερο κόστος ρεύματος θα σήμαινε και φθηνότερα προϊόντα για όλους – ένα ισχυρό όπλο στη μάχη κατά της ακρίβειας.
Το ίδιο ισχύει και για τις επιχειρήσεις, που παλεύουν μέσα στην ακρίβεια. Ένα δίκαιο, χαμηλότερο κόστος ρεύματος θα σήμαινε και φθηνότερα προϊόντα για όλους – ένα ισχυρό όπλο στη μάχη κατά της ακρίβειας.
Συμπέρασμα: Το κράτος απών, η κοινωνία όμηρος
Η αγορά ρεύματος είναι η πιο χαρακτηριστική περίπτωση αποτυχημένης “απελευθέρωσης”. Το κράτος αποσύρθηκε. Οι ιδιώτες έστησαν τιμολογιακές πλατφόρμες. Ο πολίτης πληρώνει υπέρογκα ποσά για ένα δημόσιο αγαθό που του ανήκε.
Αυτό δεν είναι μεταρρύθμιση. Είναι το μεγαλύτερο ενεργειακό σκάνδαλο των τελευταίων δεκαετιών.
sotirismalamas
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια
Δεν βρέθηκαν σχόλια γι'αυτό το άρθρο.
Γίνε ο πρώτος που θα σχολιάσει το άρθρο χρησιμοποιώντας την παρακάτω φόρμα