Δεν πήγε καλά η επιχείρηση διάσπαση του διεθνούς σοσιαλιστικού κινήματος και κατάργηση της Σοσιαλιστικής Διεθνούς που ξεκίνησαν με επίσημο τρόπο, χθες στη Λειψία, οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες. Κάποιοι, μάλιστα, μιλούν και για φιάσκο, λαμβάνοντας υπόψη την ισχύ των Γερμανών και τα χρήματα που δαπανήθηκαν για να πειστούν τα αδελφά κόμματα και τα στελέχη τους, προκειμένου να συμπορευτούν με τον Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, με τον οποίο, πάντως, δεν συμπορεύεται όλο το SPD.
Βεβαίως, επικοινωνιακά, η χθεσινή συνάντηση στη Λειψία προβάλλεται ως επιτυχία των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών, αλλά αυτό απέχει πολύ από το να είναι και η αλήθεια. Οι Γερμανοί προβάλουν τις 70 υπογραφές που τέθηκαν στον λευκό τοίχο, μεταξύ των οποίων και του Βαγγέλη Βενιζέλου.
Οι Γερμανοί είχαν στείλει προσκλήσεις σε όλα τα κόμματα-μέλη της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, δηλαδή σε 160 κόμματα και συνέλεξαν 70 υπογραφές, λιγότερες από το 50% των μελών της Διεθνούς. Πολλές από τις 70 υπογραφές δεν δεσμεύουν κόμματα, όπως η υπογραφή του Δημοκρατικού πρώην κυβερνήτη του Βερμόντ, ο οποίος δεν εκπροσώπησε το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ ή η υπογραφή του πρώην Προέδρου του Σερβικού κόμματος Μπόρις Τάντιτς, ο οποίος βρίσκεται στα μαχαίρια με τη σημερινή ηγεσία και δεν εκπροσωπεί τίποτα πέραν του εαυτού του. Επιπλέον, ένας αριθμός υπογραφών τέθηκε για λόγους φιλοφροσύνης προς τους οικοδεσπότες, οι οποίοι πλήρωσαν και όλα τα έξοδα για ένα ταξίδι στη Λειψία.
Προκειμένου να εμφανίσουν ως επιτυχές το εγχείρημά τους, οι Γερμανοί, οι οποίοι γνώριζαν από την αρχή ότι τα πράγματα δεν ήταν θετικά γι αυτούς, έκαναν ένα τέχνασμα. Έβαλαν, την αμέσως επόμενη μέρα, τις εκδηλώσεις για τα 150 χρόνια από την ίδρυση του SPD, ώστε να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι όσοι μετέβησαν στη Λειψία ήταν για να μετέχουν στην «Προοδευτική Συμμαχία» τους, ενώ γνωρίζουν ότι μόνον έτσι δεν είναι.
Από τη χθεσινή εκδήλωση της Λειψίας απουσίαζαν όλοι οι σοσιαλιστές πρωθυπουργοί και αρχηγοί κρατών. Ούτε ο Φρανσουά Ολάντ ήταν παρών, ούτε ο Ενρίκο Λέτα, η παρουσία του οποίου είχε μάλιστα διαφημιστεί. Το κόμμα του Ινάσιο Λούλα, της Βραζιλίας δεν έστειλε καν εκπρόσωπο, ενώ η Σόνια Γκάντι έστειλε ένα τρίτης κατηγορίας στέλεχος του Κόμματος του Κογκρέσου της Ινδίας. Και από την Αφρική παραβρέθηκαν εκπρόσωποι 1 ή 2 κομμάτων που είχαν δυσαρεστηθεί από τη Σοσιαλιστική Διεθνή, διότι δεν εξέλεξαν εκπρόσωπο σε κάποιο από τα όργανα της Δειθνούς.
Αλλά και τα ευρωπαϊκά σοσιαλιστικά, σοσιαλδημοκρατικά και εργατικά κόμματα, στα οποία πόνταραν οι Γερμανοί, δεν πήραν μέρος, πλην του Σουηδικού κόμματος, ενώ απουσίασαν κόμματα χωρών όπως η Αυστρία, η Νορβηγία και η Δανία. Ενώ ο Γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος Γαλλίας Αρλέμ Ντεζίρ δήλωσε ότι το κόμμα του δεν προτίθεται να αποχωρήσει από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.
Είναι ενδιαφέρον, πάντως, ότι όλοι οι ομιλητές στην εκδήλωση, δεν μίλησαν «για την ταμπακιέρα». Όλοι μίλησαν για την ανάγκη ενότητας και αλληλεγγύης, αρχές οι οποίες βρίσκονται σε υποχώρηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με ευθύνη των Γερμανών. Αυτές οι αναφορές ερμηνεύθηκαν ως αιχμές κατά του SPD, το οποίο, ή μάλλον ο Γραμματέας του οποίου, επέλεξε να διασπάσει την ενότητα του διεθνούς σοσιαλιστικού κινήματος.
Δυσαρέσκεια υπάρχει στα κόμματα και για το γεγονός ότι οι Γερμανοί επιδεικνύουν έναν απίστευτο ηγεμονισμό, κάτι ασυνήθιστο για το σοσιαλιστικό κίνημα. Αυτό που παρατήρησαν εκπρόσωποι κομμάτων ήταν ότι οι Γερμανοί δεν παρουσίασαν κανένα καταστατικό της «Προοδευτικής Συμμαχίας», ούτε πως θα κατανέμεται η εξουσία, ούτε και αν θα συσταθεί Επιτροπή Οικονομικού Ελέγχου, που είναι ένα ευαίσθητο θέμα. Εν ολίγοις οι Γερμανοί επιβεβαίωσαν φόβους και επιφυλάξεις, ότι θέλουν να δημιουργήσουν ένα δικό τους «μαγαζί, το οποίο θα ελέγχουν πλήρως, χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν.
Τέτοια εγχειρήματα, όπως έχει δείξει η εμπειρία, δεν ευδοκιμούν, ακόμα κι αν χρησιμοποιηθούν πιέσεις, εκβιασμοί ή και εξαγορές. Και στο περιθώριο της συνάντησης της Λειψίας ακούστηκαν διάφορα για τον τρόπο με τον οποίο οι Γερμανοί έπεισαν πολλά κόμματα να συμμετέχουν.
Ο Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, στην ομιλία του, κατηγόρησε τη Σοσιαλιστική Διεθνή… για έλειψη δημοκρατικών διαδικασιών, προφανώς διότι δεν εξελέγη η εκλεκτή του Σουηδή Μόνα Σαλίν ή διότι το SPD δεν μπορεί να διορίζει τον Πρόεδρο τους αντιπροέδρους, τις Επιτροπές και τα μέλη τους, να διαχειρίζεται κατά το δοκούν τα οικονομικά κλπ. Επίσης την κατηγόρησε για τη συμμετοχή του κόμματος του Μπεν Αλί της Τυνησίας, ξεχνώντας, βέβαια, ότι το κόμμα αυτό όπως και εκείνο του Χόσνι Μουμπάρακ έγιναν μέλη της Διεθνούς το 1989, επί Προεδρίας Πωλ Μωρουά, ενώ είχαν πάρει την ιδιότητα του παρατηρητή επί Προεδρίας του Γερμανού Βίλλυ Μπράντ. Ξέχασε επίσης να πει γιατί ο ίδιος και το κόμμα του που μετέχει στην Επιτροπή Δεοντολογίας της Διεθνούς, δεν έθεσαν θέμα αποπομπής του κόμματος του Μπεν Αλί, κάτι που δεν έκανε ούτε μετά την επίσκεψη αντιπροσωπείας του SPD στην Τυνησία, μία μόλις εβδομάδα πριν τη δολοφονία του ηγέτη της επανάστασης.
Ο κ. Γκάμπριελ δεν αναφέρθηκε επίσης στη θητεία του ως υπουργού Περιβάλλοντος της Γερμανίας και τις δίκες από τις οποίες πέρασε κατηγορούμενος για σκάνδαλα κατά τη διάρκεια της υπουργίας του.
Και βέβαια, δεν εξήγησε, όχι γιατί ο πατέρας του ήταν μεγάλος προπαγανδιστής του ναζιστικού κόμματος της Γερμανίας και μετά τον πόλεμο συνέχισε να προπαγανδίζει το ναζισμό, μέχρι τον θάνατό του, αλλά γιατί δεν αποκήρυξε τον πατέρα του παρά μόνο λίγο πριν τον θάνατό του και όταν δημιουργήθηκε σάλος από την αποκάλυψη.
Ο κ. Γκάμπριελ είναι ένα αμφιλεγόμενο πρόσωπο στο SPD. Πρόκειται, όπως λένε σύντροφοί του στο κόμμα, για ένα αρκετά παρορμητικό άτομο, που διακρίνεται για την αστάθεια των απόψεών του και το οποίο εξελέγη στην ηγεσία του κόμματος, όταν το SPD βρέθηκε σε αδιέξοδο και εξέλεγε Γραμματέα κάθε εξάμηνο.
Πηγή: http://www.i-reportergr.com
Αναρτήθηκε από anendotosagonas
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια
Δεν βρέθηκαν σχόλια γι'αυτό το άρθρο.
Γίνε ο πρώτος που θα σχολιάσει το άρθρο χρησιμοποιώντας την παρακάτω φόρμα