Η γεωπολιτική και η κινέζικη κρίση

Η κρίση στην κινέζικη οικονομία και η επιβράδυνση των ρυθμών ανάπτυξης της δεύτερης μεγαλύτερης οικονομίας στον κόσμο, μπορεί να ανατρέψει οικονομικά και γεωπολιτικά δεδομένα, να ωθήσει σε νέες συμμαχίες, να συντρίψει υφιστάμενες, να διαγράψει παλαιές έχθρες και να κατασκευάσει καινούργιες.
Σίγουρα αυτοί που πονάνε περισσότερο είναι οι εταίροι του Πεκίνου στους BRICS. Ιδιαίτερα ευάλωτη είναι για παράδειγμα η Βραζιλία, δεδομένου ότι είναι σημαντικός εξαγωγέας  εμπορευμάτων, όπως σιδηρομετάλλευμα και σόγια στην Κίνα και εκτίθεται σήμερα, αφού η οικονομία της είναι ήδη σε ύφεση. Επίσης, μεταξύ των πιο ευάλωτων χωρών είναι η Χιλή, η Ρωσία και η Νότια Αφρική, που αποτελούν τους μεγαλύτερους εξαγωγείς εμπορευμάτων στην Κίνα. Και φυσικά κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει την Αφρική, που εδώ και 20 περίπου χρόνια αποτελεί τον κύριο μοχλό της νεοαποικιακής πολιτικής της Κίνας.
Η κρίση μπορεί να επηρεάσει τις φαινομενικά αγαστές, αλλά στην πραγματικότητα επιφυλακτικές σχέσεις της Κίνας με την ΕΕ,  οι οποίες από το 2003 βρίσκονται στο δεύτερο υψηλότερο επίπεδο  στην κατάταξη της κινέζικης εξωτερικής πολιτικής.
Για την Κίνα,  η στρατηγική εταιρική σχέση με την ΕΕ είναι απολύτως ανεπαρκής, διότι οι κινέζοι θεωρούν ότι οι ευρωπαίοι δεν είναι ένας ολοκληρωμένος  στρατηγικός παίκτης. Αυτό το πρόβλημα πηγάζει από την αντίληψη του Πεκίνου για την έλλειψη ενότητας της ΕΕ καθώς θεωρούν ότι ακόμα κι αν το μπλοκ των ‘28 εφαρμόζει μία  κοινή εμπορική πολιτική, όταν πρόκειται για πολιτικά και κοινωνικά θέματα το κάθε μέλος του ακολουθεί την δική του ρότα. Έτσι, η  Κίνα προτίμησε να αναπτύξει  μία «στρατηγική εταιρική σχέση» με την Γερμανία, καθώς και με την Γαλλία, την Αγγλία, την Ιταλία, την Ισπανία και την Πορτογαλία.
Οι σχέσεις ανάμεσα στο Βερολίνο και το Πεκίνο είναι ιδιαίτερα στενές λόγω των οικονομικών
συναλλαγών, καθώς το σινο-γερμανικό εμπόριο αντιπροσωπεύει περίπου το 40% των εξαγωγών της  Κίνας στην ευρωπαϊκή αγορά. Από μία πρώτη ματιά, η κρίση στην Κίνα φέρνει σε πλεονεκτική θέση την Γερμανία, η οποία φαίνεται ότι εξακολουθεί να παραμένει οικονομικά υγιής σε αντίθεση με τους υπόλοιπους  ευρωπαίους εμπορικούς εταίρους του Πεκίνου. Τα πρόσφατα στοιχεία δείχνουν, ότι η γερμανική οικονομία συνέχισε την ανοδική της πορεία και την άνοιξη: με βασικό μοχλό τις εξαγωγές, το ΑΕΠ της χώρας αυξήθηκε κατά το δεύτερο τρίμηνο του 2015 κατά 0,4 % σε σχέση με το πρώτο τρίμηνο του έτους.
Η Γερμανία συνεχίζει να επωφελείται από το αδύναμο ευρώ, το οποίο καθιστά τα προϊόντα Made in Germany πιο φθηνά σε χώρες εκτός ευρωζώνης. Σύμφωνα με προσωρινούς υπολογισμούς, κατά το δεύτερο τρίμηνο οι εξαγωγές αυξήθηκαν κατά 2,2 %, την ώρα που οι εισαγωγές αυξήθηκαν μόλις κατά 0,8 %. Ακόμα και στρατηγικοί της κλάδοι , όπως για παράδειγμα η αυτοκινητοβιομηχανία, για την οποία η κινέζικη αγορά κάλυπτε ένα μεγάλο ποσοστό των εξαγωγών της, μπορεί να επηρεαστούν από την κινεζική κρίση, αλλά όχι στο βαθμό που πλήττονται οι αντίστοιχες  ανταγωνιστικές βιομηχανίες των ΗΠΑ, της Ιαπωνίας και της Κορέας.
Με απλά λόγια αυτή η διαφοροποίηση των συμφερόντων μεταξύ των ευρωπαίων,  μπορεί να οδηγήσει σε συγκρούσεις  μεταξύ των ευρωπαίων εταίρων, ο καθένας από τους οποίους έχει διαφορετικά συμφέροντα. Για παράδειγμα, η εμπλοκή κινέζικων κεφαλαίων στη γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία, μπορεί να είναι αιτία  διαφοροποιήσεων μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας.
Επίσης, η ισχυρή στερλίνα απέναντι στο ευρώ, καθιστά  τις βρετανικές εξαγωγές λιγότερο ανταγωνιστικές σε σχέση με εκείνες των Γερμανών ανταγωνιστών τους. Και με δεδομένο ότι πλέον στην νεοφιλελεύθερη Ευρώπη, αυτό που μετρά είναι η οικονομική ισχύς, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πως ο καθένας από τους ευρωπαίους θα υπερασπίσει τα οικονομικά του συμφέροντα.
Από την πλευρά τους οι ΗΠΑ, αν και έχουν εξίσου  ισχυρά οικονομικά συμφέροντα με εκείνα των ευρωπαίων, προβληματίζονται ιδιαίτερα από την προοπτική η οικονομική κρίση να φέρει ακόμα πιο κοντά το Πεκίνο με την Μόσχα. Ήδη, στο οικονομικό μέτωπο, οι δύο πλευρές ανακοίνωσαν πρόσφατα ότι θα ενταχθούν στην κινεζική Οικονομική Ζώνη του Νέου Δρόμου του Μεταξιού και τη ρωσική Ευρασιατική Οικονομική Ένωση, για να ενσωματώσουν όλη την Ευρασία. Παράλληλα, διευρύνεται η εμπορική τους συνεργασία, καθώς η Ρωσία μετά τις κυρώσεις αναζητά εναλλακτικές διάθεσης των ενεργειακών της πόρων, ενώ για την Κίνα το άνοιγμα της μεγάλης ρωσικής αγοράς αποτελεί στρατηγικό στόχο.
Πηγή:premium.paratiritis