Στο Μεξικό στρατιώτες πυροβολούν σε συγκέντρωση φοιτητών - Οι νεκροί φθάνουν τους 350

Ήταν 2 Οκτωβρίου, ημέρα Τρίτη απόγευμα. Η πλατεία Plaza de las Tres Culturas ή πλατεία Τλατελόλκο ήταν γεμάτη φοιτητές. Το Μεξικό μετρούσε 10 μέρες πριν από την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων. Ακόμα κι αυτοί που δεν πίστευαν στο «Μεξικανικό Θαύμα», είχαν πιστέψει: Η οικονομία αναπτυσσόταν με ρυθμό 4% κάθε χρόνο, υπήρχε νομισματική σταθερότητα και ο πληθωρισμός και το χρέος της χώρας κινούνταν σε χαμηλά επίπεδα!
Όμως οι πολίτες παρακολουθούσαν με δυσφορία τον έντονο αυταρχισμό της κυβέρνησης. Καταπίεση, διαφθορά, ευνοιοκρατία, ήταν τα στοιχεία που χαρακτήριζαν το κόμμα της εξουσίας, το Θεσμικό Επαναστατικό Κόμμα. Δολοφονίες και συλλήψεις, βίαια καταστολή σε απεργιακές κινητοποιήσεις ήταν η ζοφερή όψη του «Θαύματος»… Το φοιτητικό κίνημα ήταν σε άνοδο. Ανάμεσα τους δεν ήταν μόνο φοιτητές, βρίσκονταν και μαθητές λυκείων και εκπαιδευτικοί και νοικοκυρές και επαγγελματίες. Μεγάλη μερίδα των Μεξικανών δε συμφωνούσε με τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων.
Η μεγάλη πλατεία ήταν γεμάτη και η φοιτητική συγκέντρωση γρήγορα εξελίχθηκε σε αντικυβερνητική διαδήλωση. Χιλιάδες άνθρωποι είχαν μαζευτεί και άκουγαν τις ομιλίες. Ο στρατός - δήθεν - επιτηρούσε τη τάξη. Λίγα λεπτά πριν από τις 6 το απόγευμα και ενώ η συγκέντρωση είχε σχεδόν διαλυθεί, ένα ελικόπτερο πέταξε πάνω από την πλατεία και έριξε φωτοβολίδες. Ήταν το σύνθημα για τους ελεύθερους σκοπευτές του σώματος «Ολίμπια», μιας ειδικής ομάδας, που είχε δημιουργηθεί για την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων.
Ακούστηκαν οι πρώτοι πυροβολισμοί και ο κόσμος πανικόβλητος έτρεχε να προστατευτεί. Δημιουργήθηκε χάος! Αναφορά για τις φωτοβολίδες που ρίχτηκαν από ελικόπτερο τους στρατού, που πετούσε σε χαμηλό ύψος πάνω από τους συγκεντρωμένους, ως σημάδι για να αρχίσει η επίθεση, έκανε η Ιταλίδα δημοσιογράφος Οριάνα Φαλάτσι, που παρακολουθούσε τη συγκέντρωση και στη συνέχεια τραυματίστηκε σοβαρά από πυρά.
Οι διαδηλωτές που κατάφεραν να γλιτώσουν από τις σφαίρες των στρατιωτών, κατέφυγαν σε διαμερίσματα σε κοντινά κτίρια, αλλά αυτό δεν τους έσωσε από το μένος των διωκτών τους. Χωρίς ένταλμα, οι στρατιώτες έμπαιναν παντού για να συλλάβουν όσους είχαν κρυφτεί.
Τριάντα νεκροί στα επίσημα έγγραφα, αλλά...
Ο επίσημος απολογισμός για τη σφαγή έκανε λόγο για 30 ανθρώπους νεκρούς. Οι ανεπίσημες αναφορές όμως και οι πληροφορίες που έφταναν στα δημοσιογραφικά πρακτορεία μιλούσαν για περισσότερους από 350 νεκρούς και δεκάδες τραυματίες. Οι κρατούμενοι στο διαβόητο στρατόπεδο συγκέντρωσης Campo Militar Número Uno έφτασαν τους 2000! Λίγες ημέρες μετά, οι Ολυμπιακοί Αγώνες έγιναν σαν να μην συνέβη τίποτα και ποτέ στην Πόλη του Μεξικού – άλλωστε οι Αθάνατοι δεν βλέπουν δεν ακούνε, δεν μιλούν και αντιδρούν μόνο στο χρώμα του χρήματος – και όλα τράβηξαν το δρόμο της καθημερινότητας, Ουδείς λογοδότησε και ουδείς κατηγορήθηκε για τη Σφαγή της Τλατελόλκο, όπως έμεινε στην Ιστορία το μακελειό.
Το 1998, στη 30η επέτειο της Σφαγής, ο Πρόεδρος Ερνέστο Ζεντίγιο έδωσε την έγκρισή του για να διερευνηθούν τα γεγονότα, κάτι που δεν έγινε ποτέ… Το 2001, ο πρόεδρος Βιθέντε Φοξ, έδωσε εντολή να δοθούν στη δημοσιότητα τα απόρρητα έγγραφα τα σχετικά με τη Σφαγή. Από τα έγγραφα επιβεβαιώθηκε η καταγραφή των γεγονότων από τη δημοσιογράφο Έλενα Πονιάτοφσκα και ότι μέλη του Τάγματος «Ολίμπια», προκάλεσαν τη σφαγή πυροβολώντας από γειτονικά κτίρια. Το 2006 συνελήφθη ο πρώην πρόεδρος του Μεξικού Λουίς Ετσεβερία, που ήταν στην περίοδο των αιματηρών γεγονότων υπουργός Εσωτερικών· τρία χρόνια αργότερα απαλλάχτηκε από τις κατηγορίες.
Από το 2007 – τι ειρωνεία – η 2η μέρα του Οκτωβρίου γιορτάζεται από τον ΟΗΕ ως η Ημέρα μη Βίας. Η γιορτή έχει να κάνει με την ημέρα γέννησης του Μαχάτμα Γκάντι και όχι με τη Σφαγή της Τλατελόλκο.
Ακόμα και σήμερα το σύνθημα «Η 2α Οκτωβρίου δεν ξεχνιέται!», είναι μια κραυγή ενάντια στην ατιμωρησία, τη λήθη και τη συλλογική αμνησία!