Ακόμα και η Ιστορία κάνει- κάποιες φορές- διακρίσεις… Να, για παράδειγμα ο Αννίβας, απολαμβάνει ολόκληρο κεφάλαιο στο βιβλίο πολεμικών πεπραγμένων για το μέγιστο κατόρθωμά του να διασχίσει τις Άλπεις το φθινόπωρο του 218 π.Χ με 90.000 πεζούς στρατιώτες, 10.000 ιππείς και 37 ελέφαντες.
Σήμερα, θεωρείται ότι ο Καρχηδόνιος διέβη τον ορεινό τείχος της Ευρώπης σε υψόμετρο κοντά στα 3000 μέτρα. Ορθώς ο Αννίβας συμπεριλαμβάνεται στους 10 σπουδαιότερους στρατηγούς της Ιστορίας!
Και συνεχίζουμε. Ο Μέγας Ναπολέων επιχείρησε και πέτυχε κάτι ανάλογο με τον Αννίβα: την άνοιξη του 1800 οδήγησε τον στρατό του στη βόρεια Ιταλία διασχίζοντας τις Άλπεις μέσω του Μεγάλου Περάσματος του Αγίου Βερνάρδου σε υψόμετρο 2.469 μέτρα.
Και ο Καρλομάγνος- το 772- είχε διασχίσει τις Άλπεις με το στράτευμά (10.000-40.000 άνδρες) του δια μέσου του περάσματος που άφησε τα χνάρια του και ο Ναπολέων.
Και ο Αννίβας και ο Ναπολέων και ο Καρλομάγνος απολαμβάνουν τους μαλακούς καναπέδες της δόξας στο πάμφωτο επέκεινα της Ιστορίας. Της Ιστορίας που μεροληπτεί, όμως...
Ο Χοσέ Φρανσίσκο ντε Σαν Μαρτίν.
Πιο ψηλά από όλους...
Για τον Χοσέ Φρανσίσκο ντε Σαν Μαρτίν Ματόρας έχετε διαβάσει ή ακούσει ποτέ; Μμμμ… Ελάχιστοι. Κι όμως εκείνος ο Αργεντινός έπρεπε να κάθεται στον ίδιο καναπέ με τους προαναφερθέντες στρατηλάτες. Γιατί; Διότι έκανε κάτι ακόμα σπουδαιότερο: μια μέρα σαν σήμερα 19 Ιανουαρίου του 1817 άρχισε η επικίνδυνη πορεία του ίδιου και του στρατεύματός του δια μέσου των Άνδεων σε υψόμετρο 4.000 μέτρων! Και μην βιαστείτε να θεωρήσετε ότι διέβη τις Άνδεις καταχείμωνο, αφού στο νότιο ημισφαίριο τον Ιανουάριο Φεβρουάριο είναι καλοκαίρι, όμως το τόλμημα ήταν άκρως ριψοκίνδυνο.
Ο στρατηγός Σαν Μαρτίν, οδήγησε τους άνδρες του μέσα από βαθιές χαράδρες και γκρεμούς κάτω από αντίξοες συνθήκες- καιρικές και εδαφικές- και πέτυχε τον στόχο του: αιφνιδίασε και νίκησε τους Ισπανούς (στην Μάχη στο Τσακαμπούκο), κατέλαβε το Σαντιάγο της Χιλής, απελευθέρωσε τη χώρα από τους δυνάστες Ευρωπαίους και στράφηκε στο Περού, που και από εκεί έδιωξε τους Κονκισταδόρες.
Κι όπως οι περισσότεροι ήρωες, έτσι και ο Σαν Μαρτίν όσο ζούσε απαξιώθηκε και- γιατί όχι- κυνηγήθηκε από τους ομοεθνείς του, που στράφηκαν στις ηγετικές δεξιότητες του Σιμόν Μπολιβάρ. Η διαμάχη Σαν Μαρτίν και Μπολιβάρ παραμένει μέχρι σήμερα ένα άλυτο μυστήριο. Ο Σαν Μαρτίν αυτοεξορίστηκε στις Βρυξέλλες αρχικά και κατόπιν στο Παρίσι.
Οι Αργεντινοί, σήμερα, τιμούν ως εθνικό ήρωα τον Σαν Μαρτίν, που πέθανε στην Βουλώνη της Γαλλίας το 1850 σε ηλικία 72 χρονών, με χαίνουσα τη βαθιά πληγή της απαξίωσης των δικών του, πολύ μακριά από τα εδάφη που γεννήθηκε και που δοξάστηκε! Τα οστά του έχουν ενταφιαστεί στο Μπουένος Άιρες, αλλά… Η δόξα συνάντησε τον στρατηγό μετά θάνατον, η Ιστορία τον έχει ακόμα στα ολιγοσέλιδα κεφάλαιά της.
Πιο ψηλά από όλους...
Για τον Χοσέ Φρανσίσκο ντε Σαν Μαρτίν Ματόρας έχετε διαβάσει ή ακούσει ποτέ; Μμμμ… Ελάχιστοι. Κι όμως εκείνος ο Αργεντινός έπρεπε να κάθεται στον ίδιο καναπέ με τους προαναφερθέντες στρατηλάτες. Γιατί; Διότι έκανε κάτι ακόμα σπουδαιότερο: μια μέρα σαν σήμερα 19 Ιανουαρίου του 1817 άρχισε η επικίνδυνη πορεία του ίδιου και του στρατεύματός του δια μέσου των Άνδεων σε υψόμετρο 4.000 μέτρων! Και μην βιαστείτε να θεωρήσετε ότι διέβη τις Άνδεις καταχείμωνο, αφού στο νότιο ημισφαίριο τον Ιανουάριο Φεβρουάριο είναι καλοκαίρι, όμως το τόλμημα ήταν άκρως ριψοκίνδυνο.
Ο στρατηγός Σαν Μαρτίν, οδήγησε τους άνδρες του μέσα από βαθιές χαράδρες και γκρεμούς κάτω από αντίξοες συνθήκες- καιρικές και εδαφικές- και πέτυχε τον στόχο του: αιφνιδίασε και νίκησε τους Ισπανούς (στην Μάχη στο Τσακαμπούκο), κατέλαβε το Σαντιάγο της Χιλής, απελευθέρωσε τη χώρα από τους δυνάστες Ευρωπαίους και στράφηκε στο Περού, που και από εκεί έδιωξε τους Κονκισταδόρες.
Κι όπως οι περισσότεροι ήρωες, έτσι και ο Σαν Μαρτίν όσο ζούσε απαξιώθηκε και- γιατί όχι- κυνηγήθηκε από τους ομοεθνείς του, που στράφηκαν στις ηγετικές δεξιότητες του Σιμόν Μπολιβάρ. Η διαμάχη Σαν Μαρτίν και Μπολιβάρ παραμένει μέχρι σήμερα ένα άλυτο μυστήριο. Ο Σαν Μαρτίν αυτοεξορίστηκε στις Βρυξέλλες αρχικά και κατόπιν στο Παρίσι.
Οι Αργεντινοί, σήμερα, τιμούν ως εθνικό ήρωα τον Σαν Μαρτίν, που πέθανε στην Βουλώνη της Γαλλίας το 1850 σε ηλικία 72 χρονών, με χαίνουσα τη βαθιά πληγή της απαξίωσης των δικών του, πολύ μακριά από τα εδάφη που γεννήθηκε και που δοξάστηκε! Τα οστά του έχουν ενταφιαστεί στο Μπουένος Άιρες, αλλά… Η δόξα συνάντησε τον στρατηγό μετά θάνατον, η Ιστορία τον έχει ακόμα στα ολιγοσέλιδα κεφάλαιά της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια
Δεν βρέθηκαν σχόλια γι'αυτό το άρθρο.
Γίνε ο πρώτος που θα σχολιάσει το άρθρο χρησιμοποιώντας την παρακάτω φόρμα