Σαν σήμερα 29/5, Πώς ένα μουσικό κομμάτι προκάλεσε… πόλεμο στο Παρίσι έναν χρόνο πριν από τον Α’ Παγκόσμιο

Κι' όμως ένα μουσικό κομμάτι προκάλεσε… πόλεμο στο Παρίσι έναν χρόνο πριν από την έκρηξη του Α’ Παγκοσμίου! Πώς;
Η 29η Μαΐου είναι η αποφράδα ημέρα του Ελληνισμού· η Άλωση της Πόλης έχει σημαδέψει την Ιστορία! Επίσης η 29η Μαΐου είναι μπορεί να θεωρηθεί ως η αποφράδα ημέρα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου· η τραγωδία του Χέιζελ και οι 39 νεκροί που άφησε πίσω της ακόμα πληγώνουν…Τέλος, ουδείς μπορεί να αναφερθεί στην 29η Μαΐου καταγράφοντας τα γεγονότα, αν δεν «πατήσει» εκεί που πάτησαν ο Ένμουντ Χίλαρι και ο Τένζινγκ Νοργκάι: στην Κορυφή του Κόσμου, στο Έβερεστ!
Όμως η 29η Μαΐου δεν είναι μόνο θάνατος και πολέμου κουρνιαχτός και ανθρώπινο επίτευγμα, είναι και «Η Ιεροτελεστία της Άνοιξης»…
Μια μέρα σαν σήμερα, 29 Μαΐου 1913, ακούγεται για πρώτη φορά στο Παρίσι το μουσικό έργο του Ιγκόρ Στραβίνσκι «Η Ιεροτελεστία της Άνοιξης» και προκαλεί αίσθηση, όπως λέμε χρησιμοποιώντας μια φράση-κλισέ, αλλά και ταραχή! Ναι ταραχή! Πολλοί έχουν χαρακτηρίσει την αντίδραση του κοινού στην πρεμιέρα «ταραχή» ή «σχεδόν ταραχή»· ήταν κάτι το απρόσμενο! Η παρτιτούρα του Στραβίνσκι περιείχε αναρίθμητα καινοτόμα χαρακτηριστικά για την εποχή, συμπεριλαμβανομένων πειραμάτων στην τονικότητα, το μέτρο, τον ρυθμό, την έμφαση και την δυσαρμονία· όλα αυτά «τάραξαν» το πλαδαρό κοινό του Μεσοπολέμου.

 

 Το «Le Sacre du Printemps», από πολλούς θεωρείται ΤΟ αριστούργημα που άλλαξε για πάντα τη σύγχρονη μουσική. «Η Ιεροτελεστία της Άνοιξης» αντιπροσωπεύει ένα από τα μεγαλύτερα δημιουργικά άλματα όχι μόνο στην ιστορία της μουσικής, αλλά και στην ιστορία των τεχνών, όμως η μουσική σύνθεση του Στραβίνσκι έγινε διάσημη (και) για την πρόκληση ταραχών στην πρεμιέρα της. Ήταν ένα ζεστό ανοιξιάτικο βράδυ, μια μέρα σαν σήμερα, 29 Μαΐου του 1913, στο Παρίσι. Το κοινό των αστών στο Θέατρο των Ηλυσίων Πεδίων δεν ήταν έτοιμο για παράξενους ρυθμούς και δίχως ειρμό τραντάγματα των χορευτών στη σκηνή. Το μπαλέτο είχε χορογραφηθεί από τον μέγιστο Νιζίνσκι κι’ όμως προκάλεσε την οργή του κοινού!«Η Ιεροτελεστία της Άνοιξης», ήταν σπαράγματα της Παγανιστικής Ρωσίας, ένας ύμνος στις παγανιστικές τελετουργίες που στο φινάλε οδηγούν στη θυσία μιας όμορφης νέας γυναίκας για να εξευμενιστούν οι θεοί της άνοιξης· δεν ήταν αυτό που λέμε μια χαρούμενη ιστορία. Το κοινό σχεδόν αποδοκίμασε το 1913, αλλά όσο περνούσαν τα χρόνια τόσο αγκάλιαζε το «αλλόκοτο» αριστούργημα του Στραβίνσκι. Στη δεκαετία του 1940, το διαβόητο κομμάτι κέρδισε πια μόνιμη θέση και στην pop κουλτούρα όταν ο Γουόλτ Ντίσνεϊ το χρησιμοποίησε ως soundtrack για τη διάσημη ταινία κινουμένων σχεδίων «Fantasia». Σήμερα, στην εποχή των αλλόκοτων μουσικών που αρρωσταίνουν την ακοή μας, το «Η Ιεροτελεστία της Άνοιξης» παραμένει απλά κλασικό!