Οι λόγοι πίσω από την επίθεση Μητσοτάκη στον Τσίπρα, το άδειασμα στον Γεραπετρίτη για το «κάζο» με τον Χαφτάρ και ο πληθωρισμός που διαρκώς καλπάζει

Από πότε είναι αυτή η εφημερίδα;
Η σκληρή επίθεση που εξαπέλυσε χτες ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατά του Αλέξη Τσίπρα θύμιζε τις αντιπαραθέσεις που κυριαρχούσαν στην πολιτική επικαιρότητα πριν από πέντε χρόνια. Είμαι σίγουρος πως κάποιος θα βρεθεί να φτιάξει μια παραλλαγή του meme με την ατάκα «από πότε είναι αυτή η εφημερίδα;» για να περιγράψει τις αντιστοιχίες του τότε με το σήμερα. Αλλά πέρα από την πλάκα, η κόντρα ανάμεσα στον Μητσοτάκη και τον Τσίπρα έχει πολύ ενδιαφέρον και δείχνει πως δεν αποκλείονται διαφόρων  ειδών πολιτικές εξελίξεις.
Η τακτική Μητσοτάκη για επιστροφή στο ‘15
Όλα ξεκίνησαν πριν μερικούς μήνες. Είχα γράψει την άνοιξη πως ο Μητσοτάκης όταν ζοριστεί θα ανασύρει την επιχειρηματολογία και τη φρασεολογία περί του δημοψηφίσματος και του 2015. Σας έγραφα τότε ότι ο σκοπός είναι να αποδομηθεί όχι μόνο ο Τσίπρας, αλλά να τον βάλει στο ίδιο τσουβάλι με την Ζωή Κωνσταντοπούλου, καθώς η συγκεκριμένη πολιτικός αναδείχθηκε στο πολιτικό σκηνικό κατά το πρώτο εξάμηνο της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Απώτερος και γενικός στόχος του Μητσοτάκη, όσο πληρσιάζουμε στις κάλπες, είναι βασικά να εντυπωθεί στο ακροατήριό του πως μια φυγή του από την πρωθυπουργία θα ισοδυναμεί με περιπέτειες ανάλογες με το 2015. Έτσι ο Μητσοτάκης θέλει να φιλοτεχνήσει ένα προφίλ ισορροπημένου και νηφάλιου ηγέτη, που η διακυβέρνησή του συνδέεται με τη σταθερότητα.
Η ρελάνς του Τσίπρα και η ευκαιρία του Μητσοτάκη
Το πολιτικό παιχνίδι, όμως, είναι μια υπόθεση ευκαιριών και κερδισμένος βγαίνει εκείνος που τις εκμεταλλεύεται σωστά. Δυο γεγονότα συνέβησαν τις τελευταίες εβδομάδες. Από την μία, η επέτειος των δέκα χρόνων από το δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015 έφερε πλήθος δημοσιεύματα του φιλοκυβερνητικού Τύπου περί της «μεγάλης καταστροφής» που ερχόταν, με τον Αλέξη Τσίπρα να επιχειρεί να κάνει μια ρελάνς, ζητώντας να δημοσιοποιηθούν τα πρακτικά του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών που ακολούθησε. Η ρελάνς αυτή, παρά το ότι αφορά ένα ζήτημα μακρινό -έχουν περάσει 10 χρόνια από τότε- άφησε αποτύπωμα.
Από την άλλη το μέγα σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ γκρέμισε την εικόνα της «κυβέρνησης των αρίστων» και προκαλεί ευρύτερους κλυδωνισμούς με ποινικές προεκτάσεις.
Θα σκεφτείτε βέβαια, έξι χρόνια μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας, ο Μητσοτάκης έχει την ανάγκη να τρέχει πίσω στο 2015; Και θα έχετε δίκιο.
Τα πρακτικά του ’15 και οι εντυπώσεις που άφησαν
Την περασμένη Κυριακή δημοσιοποιήθηκαν εν τέλει εκτενή αποσπάσματα των πρακτικών της επτάωρης συζήτηση στο Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών. Η εντύπωση που αποκόμιζαν οι αναγνώστες είναι αρκετά διαφορετική από όσα είχαν γραφτεί και κυριαρχήσει όλη αυτή τη δεκαετία. Ο Τσίπρας εμφανιζόταν ως ένας πρωθυπουργός που δεν σκεφτόταν επ’ ουδενί να θέσει σε κίνδυνο την παραμονή της χώρας στο ευρώ, οι δε αρχηγοί της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ τότε, Βαγγέλης Μεϊμαράκης και Φώφη Γεννηματά, συμμετείχαν στη συζήτηση με κριτικό, αλλά ξεκάθαρα εποικοδομητικό πνεύμα και με διάθεση να στηρίξουν την προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα να πετύχει μια καλή συμφωνία με τους δανειστές και τους εταίρους της Ελλάδας.
Μητσοτάκης κατά Τσίπρα και Μαρινάκη
Κυβέρνηση και ΠΑΣΟΚ αντέδρασαν έντονα στο δημοσίευμα, επαναλαμβάνοντας τα περί «μοιραίου Τσίπρα», που «έκανε κωλοτούμπα» και «έπαιξε στα ζάρια την παραμονή της χώρας στην Ευρώπη». Η σχετική συζήτηση θα είχε λήξει υπό άλλες συνθήκες εκεί και η κάθε κομματική ηγεσία θα συνέχιζε το έργο της χωρίς άλλους περισπασμούς.
Ο ΟΠΕΚΕΠΕ, όμως, και εσχάτως η εξευτελιστική αποτυχία της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ανάγκασαν το επιτελείο του Μαξίμου να ανοίξει την «έξοδο κινδύνου», που δεν είναι άλλη από αυτήν που αναφέραμε στην αρχή: Η καταφυγή στο 2015. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξαπέλυσε από το βήμα της εθνικής αντιπροσωπείας επίθεση στον Αλέξη Τσίπρα ωσάν να είναι εκείνος ο βασικός πολιτικός του αντίπαλος, με στόχο να συσπειρώσει τους βουλευτές και το κοινό του.
Και βέβαια, με έτερο στόχο να εμφανιστεί ως «διωκόμενος» από τον Βαγγέλη Μαρινάκη. Αυτόν εννοούσε όταν έλεγε πως υπάρχουν «γνωστά κέντρα» που «σπεύδουν να γίνουν πρόθυμα “πλυντήρια” μίας από τις πιο μαύρες εποχές της πρόσφατης ιστορίας μας».
Ο Τσίπρας, η επιτροφή του και το Ινστιτούτο
Ο Τσίπρας απάντησε μέσα από τα social media στον Μητσοτάκη με μια αντίστοιχα ευθεία επίθεση, βγαλμένη από τις σφοδρές αντιπαραθέσεις που είχαν οι δυο τους όταν πρώην πρωθυπουργός ήταν ακόμα πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Η ανάρτηση του Τσίπρα -κακά τα ψέματα- θύμισε πως οι κόντρες του με τον Μητσοτάκη ήταν ανελέητες και απείχαν παρασάγγας από κάποιες σποραδικές «θεσμικές» αντιπαραθέσεις που μπορεί να έχει ο σημερινός πρωθυπουργός με τον Νίκο Ανδρουλάκη. Και βέβαια, ανακυκλώνει την σεναριολογία περί επιστροφής του Τσίπρα σε κεντρικό πολιτικό ρόλο.
Το Ινστιτούτο του, βέβαια, δημοσίευσε χτες ένα βίντεο – αναδρομή με αφορμή τον έναν χρόνο λειτουργίας του. Και έκλεινε το βίντεο με την φράση «Συνεχίζουμε».
Ρίχνουν την ευθύνη στον Γεραπετρίτη
Και έρχομαι τώρα στο άλλο μεγάλο θέμα, το πατατράκ τεραστίων διαστάσεων που υπέστη η κυβέρνηση Μητσοτάκη στη Λιβύη. Μου έρχονται μηνύματα από ορισμένους παράγοντες της κυβέρνησης (από Μεσογείων μεριά), πως είναι εξοργισμένοι με τον Γιώργο Γεραπετρίτη. «Καλά, όταν πήγε στη Λιβύη πριν λίγες μέρες και είδε τον Χαφτάρ και τους γιους του, δεν πήρε χαμπάρι τι ερχόταν;» έλεγαν χαρακτηριστικά. Και συμπλήρωναν, «ούτε κατάλαβε τίποτα ούτε προειδοποίησε κανέναν». Ο υπουργός Εξωτερικών μπορεί να συγκεντρώνει τα πυρά των επικριτών του, αλλά, όπως μου εξηγούσαν πριν λίγο καιρό, εκτελεί μέχρι κεραίας ό,τι του λέει ο Μητσοτάκης, οπότε η θέση του δεν κινδυνεύει.
Οι λεπτομέρειες που δικαιολογούν τον Γεραπετρίτη
Έμαθα όμως το πλήρες παρασκήνιο της υπόθεσης και πρέπει να σας πω πως το πράγμα είναι πιο σύνθετο. Ο Γιώργος Γεραπετρίτης όταν πριν λίγες μέρες επισκέφθηκε στην Λιβύη, βρέθηκε αποκλειστικά στην Βεγγάζη και όχι την Τρίπολη, όπου εδρεύει η άλλη κυβέρνηση της χώρας που βρίσκεται σε πόλεμο με την Βεγγάζη του Χάφταρ. Δεν έκανε δηλαδή τα λάθη της ευρωπαϊκής αντιπροσωπείας στην οποία συμμετείχε και ο Θάνος Πλεύρης, και γι αυτό και δεν εκδιώχθηκε.
Πάντως το όλο θέμα είναι πολύ περίπλοκο και το καθεστώς του Χαφτάρ που «ζει» από το δουλεμπόριο των μεταναστών, ζητάει χρημα, το οποίο η Ε.Ε. μέχρι στιγμης δεν είναι διατεθειμένη να δώσει. Είναι όμως και περίεργο που η αντίδραση της Κομισιόν ήταν πολύ χλιαρή, τόσο που δεν δικαιολογεί την ατίμωση που έζησε ο επίτροπος της στη Βεγγάζη. Ας περνούν εξελίξεις...
Ο πληθωρισμός καλπάζει
Και για να μην ξεχνιόμαστε: Η ΕΛΣΤΑΤ ανακοίνωσε χτες πως ο πληθωρισμός του Ιουνίου έφτασε το 2,8%, καταγράφοντας την μεγαλύτερη τιμή του από τον Σεπτέμβριο του 2024. Πρωταθλητές στην ετήσια αύξηση τιμών είναι η ενέργεια (23,1%), τα ενοίκια (11,4%), τα φρούτα (8,1%), το κρέας (6%) και τα ψάρια (9,7%). Τα βασικά δηλαδή.
Μια απόφαση παράνομη και επικίνδυνη
Αφού λοιπόν απέτυχε η κυβέρνηση Μητσοτάκη να βρει τρόπο να μην φεύγουν πλοιάρια γεμάτα καταφρονεμένους και διαλυμένους ανθρώπους από τη Λιβύη για την Κρήτη, ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε ότι απλά θα τους αποκλείσει για τρεις μήνες από τη διαδικασία ασύλου. Αυτό που ανακοίνωσε ο Μητσοτάκης παραβιάζει κατά πρώτον την Συνθήκη της Γενεύης και παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο. Κατά δεύτερον είναι μια κίνηση πάρα πολύ επικίνδυνη. Γιατί αντί να κλείνει τον «γενικό» για να σταματήσει η ροή, βάζει απλά μια τάπα στην βρύση.
Εδώ που ήσουν είμαι…
Αυτή τη φράση λέει ο λαός. Κι αυτό θυμήθηκα ακούγοντας τον κ. Δημήτρη Καιρίδη χθες στα ραδιόφωνα ως Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο πλέον να μιλά σε συνέντευξή του για το πόσο δύσκολο είναι να φυλάττεις θαλάσσια σύνορα. Κάτι για το οποίο είχαν ειπωθεί πολλά μέχρι το 2019…  X-Raytor ethnos