ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΑΙΡΟ, ΟΤΑΝ ΥΠΗΡΧΕ ΑΚΟΜΑ ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ή ΟΤΑΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΗΤΑΝ ΑΚΟΜΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ....

Όταν ο Καποδίστριας αποφάσισε οριστικά να αφήσει τη Ρωσία και να κατέβει για πάντα στην Ελλάδα, πούλησε όλα τα έπιπλά του. Ήταν προσεγμένα, ακριβά και αν τα έφερνε μαζί του στην Ελλάδα θα ήταν πρόκληση για τους φτωχούς Έλληνες (έχουμε σήμερα καταστάσεις των πολιτικών που μπορούν να θεωρηθούν για τον λαό…πρόκληση;!).
Τα πούλησε όλα και κατάφερε να εισπράξει απ’ αυτά πενήντα χιλιάδες ρούβλια. Όλα αυτά τα ρούβλια τα έστειλε σε Έλληνες σιτέμπορους στην Οδησσό και τους παρακινούσε να προσθέσουν κι αυτοί ότι θέλανε. Με όλο το ποσόν θα αγόραζαν σιτάρι και θα το έστελναν στους Έλληνες που πεινασμένοι αγωνίζονταν για τη λευτεριά τους.

 Οι Έλληνες σιτέμποροι της Οδησσού σεβάστηκαν την επιθυμία του Καποδίστρια και διπλασίασαν τις πενήντα χιλιάδες ρούβλια που τους έστειλε (ο ίδιος άλλωστε έδωσε το καλό παράδειγμα).
Φόρτωσαν πέντε καράβια σιτάρι και στείλανε από ένα στα Ψαρά, στην Ύδρα και στις Σπέτσες. Τα άλλα δύο τα στείλανε στο Ναύπλιο για να εφοδιάσουν το στρατό.
       Ποια σύγκριση μπορεί να γίνει με τους σημερινούς μας πολιτικούς άρχοντες, πως νοιάζονται για την Ελλάδα και πως δίνουν το παράδειγμα τους;
Για ξανασκεφτείτε το…