Μία δεκαετία μετά το δυστύχημα του Κολούμπια, αποκαλύπτεται πως η ΝΑΣΑ γνώριζε πως το διαστημόπλοιο θα καταστρεφόταν, αλλά δεν είπε τίποτα στα επτά μέλη του πληρώματος, τα οποία βρήκαν τραγικό θάνατο όταν το Κολούμπια διαλύθηκε στον αέρα κατά την είσοδό του στην ατμόσφαιρα.
Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή, αιτία της διάλυσης του Κολούμπια ήταν η αποκόλληση, κατά την εκτόξευσή του, ενός κομματιού από το μονωτικό υλικό, που προσέκρουσε στο αριστερό φτερό, προκαλώντας ένα ρήγμα, από το οποίο εισήλθαν υπέρθερμα αέρια στο εσωτερικό του φτερού, με αποτέλεσμα ολόκληρο το σκάφος να διαλυθεί.
Η ΝΑΣΑ γνώριζε για την τρύπα αυτή -μεγέθους χαρτοφύλακα- και πως η ζημιά αυτή δεν θα επέτρεπε στο Κολούμπια να ξαναμπεί στην ατμόσφαιρα της Γης. Επίσης, δεν υπήρχε τρόπος διόρθωσης της ζημιάς, αφού το πλήρωμα βρισκόταν πολύ μακριά από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ενώ δεν υπήρχε χρόνος για να αποσταλεί διαστημικό λεωφορείο διάσωσης.
Ετσι, ο Χέιλ βρέθηκε μπροστά σε ένα δίλημμα: Επρεπε ή όχι να πει στα μέλη του πληρώματος ότι υπήρχε πρόβλημα στο σύστημα ψύξης κι ότι πιθανώς να μην επέστρεφαν ζωντανοί στη Γη;«Μετά από μια συνάντηση με την Ομάδα Διαχείρισης της αποστολής, ενημερώθηκα πως δε μπορούσε να γίνει τίποτα για τη βλάβη που εμφάνιζε το λεωφορείο στο Σύστημα Θερμικής Προστασίας. Αφού είχε καταστραφεί οριστικά, ήταν καλύτερο να μη γνωρίζουν τίποτα», έγραψε το στέλεχος της NASA, Γουέιν Χέιλ, υπεύθυνος για τον έλεγχο της αποστολής, αναφέρει στο μπλογκ του, προσθέτοντας πως «θεώρησα πως ήταν προτιμότερο να μην ξέρουν. Δεν θα ήταν καλύτερο να έχουν μία επιτυχημένη πτήση και να πεθάνουν απρόσμενα κατά την είσοδό τους στην ατμόσφαιρα, από το να γνωρίζουν πως δεν είχαν να ελπίζουν σε τίποτα;»
Τα επτά μέλη της αποστολής, Ντέιβιντ Μπράουν, Ρικ Χάσμπαντ, Λορέλ Κλαρκ, Καλπάνα Τσόλα, Μάικλ Αντερσον, Γουίλιαμ ΜακΚουλ και Ιλάν Ραμόν πέθαναν την 1η Φεβρουαρίου του 2003 όταν το Κολούμπια, έχοντας ολοκληρώσει την αποστολή STS-107, διαλύθηκε κατά την είσοδό του στην ατμόσφαιρα, προσθέτοντας μία ακόμη μελανή σελίδα στην ιστορία της εξερεύνησης του διαστήματος.
Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή, αιτία της διάλυσης του Κολούμπια ήταν η αποκόλληση, κατά την εκτόξευσή του, ενός κομματιού από το μονωτικό υλικό, που προσέκρουσε στο αριστερό φτερό, προκαλώντας ένα ρήγμα, από το οποίο εισήλθαν υπέρθερμα αέρια στο εσωτερικό του φτερού, με αποτέλεσμα ολόκληρο το σκάφος να διαλυθεί.
Η ΝΑΣΑ γνώριζε για την τρύπα αυτή -μεγέθους χαρτοφύλακα- και πως η ζημιά αυτή δεν θα επέτρεπε στο Κολούμπια να ξαναμπεί στην ατμόσφαιρα της Γης. Επίσης, δεν υπήρχε τρόπος διόρθωσης της ζημιάς, αφού το πλήρωμα βρισκόταν πολύ μακριά από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ενώ δεν υπήρχε χρόνος για να αποσταλεί διαστημικό λεωφορείο διάσωσης.
Ετσι, ο Χέιλ βρέθηκε μπροστά σε ένα δίλημμα: Επρεπε ή όχι να πει στα μέλη του πληρώματος ότι υπήρχε πρόβλημα στο σύστημα ψύξης κι ότι πιθανώς να μην επέστρεφαν ζωντανοί στη Γη;«Μετά από μια συνάντηση με την Ομάδα Διαχείρισης της αποστολής, ενημερώθηκα πως δε μπορούσε να γίνει τίποτα για τη βλάβη που εμφάνιζε το λεωφορείο στο Σύστημα Θερμικής Προστασίας. Αφού είχε καταστραφεί οριστικά, ήταν καλύτερο να μη γνωρίζουν τίποτα», έγραψε το στέλεχος της NASA, Γουέιν Χέιλ, υπεύθυνος για τον έλεγχο της αποστολής, αναφέρει στο μπλογκ του, προσθέτοντας πως «θεώρησα πως ήταν προτιμότερο να μην ξέρουν. Δεν θα ήταν καλύτερο να έχουν μία επιτυχημένη πτήση και να πεθάνουν απρόσμενα κατά την είσοδό τους στην ατμόσφαιρα, από το να γνωρίζουν πως δεν είχαν να ελπίζουν σε τίποτα;»
Τα επτά μέλη της αποστολής, Ντέιβιντ Μπράουν, Ρικ Χάσμπαντ, Λορέλ Κλαρκ, Καλπάνα Τσόλα, Μάικλ Αντερσον, Γουίλιαμ ΜακΚουλ και Ιλάν Ραμόν πέθαναν την 1η Φεβρουαρίου του 2003 όταν το Κολούμπια, έχοντας ολοκληρώσει την αποστολή STS-107, διαλύθηκε κατά την είσοδό του στην ατμόσφαιρα, προσθέτοντας μία ακόμη μελανή σελίδα στην ιστορία της εξερεύνησης του διαστήματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια
Δεν βρέθηκαν σχόλια γι'αυτό το άρθρο.
Γίνε ο πρώτος που θα σχολιάσει το άρθρο χρησιμοποιώντας την παρακάτω φόρμα