Το παιχνίδι των τιμών

Η τιμή του ελαιολάδου είναι το κυρίαρχο θέμα αυτή την περίοδο.
Τα πράγματα και φέτος ακολουθούν την πεπατημένη. Το ελαιόλαδο ξεκίνησε από τον Αύγουστο να κινείται πάνω από τα 4 ευρώ και πήρε αμέσως μετά τις πρώτες βροχές την κατηφόρα, για να πάει να συναντήσει την περσινή τιμή περιόδου γύρω στα 3,50 ευρώ το κιλό. Η δικαιολογία για την πτώση των τιμών βρίσκεται στην αναθεώρηση των προβλέψεων για το μέγεθος της παραγωγής εντός και εκτός χώρας. Εκτιμάται δηλαδή ότι θα υπάρχει μεγαλύτερη παραγωγή και άρα θα κινηθεί πτωτικά η τιμή. Αυτό είναι μια πειστική δικαιολογία, αλλά αποτελεί μάλλον τη μισή αλήθεια μιας και η πρόβλεψη για την παραγωγή παραμένει ίδια.
Εχει παρατηρηθεί ότι κάθε χρόνο την περίοδο της συγκομιδής οι τιμές του ελαιολάδου κινούνται πτωτικά. Αυτό έχει να κάνει με τις ανάγκες ρευστότητας των παραγωγών, προκειμένου να καλυφθούν τα έξοδα της συγκομιδής αλλά και το πρόβλημα έλλειψης χώρων αποθήκευσης.Έχουμε δηλαδή ανάγκη δανεισμού για απόκτηση ρευστότητας, η οποία γίνεται με “τοκογλυφικούς όρους” μέσα από την πώληση ελαιολάδου αλλά και έλλειψη υποδομών αποθήκευσης. Υπάρχουν τέλος μικροπαραγωγοί που κατεβαίνουν από Αθήνα, παίρνουν ό,τι μπορούν και “σκοτώνουν” ό,τι μικροποσότητα απομείνει. Η ορθή ανάγνωση της πραγματικότητας θεωρούμε ότι είναι απαραίτητη, για να αποφασίσει ο καθένας τι θα κάνει. Κατά τα λοιπά επισημαίνεται για μια ακόμα φορά η έλλειψη ενός αντικειμενικού παρατηρητηρίου τιμών, που να παρέχει βασικές πληροφορίες στους ελαιοπαραγωγούς.

Γράφτηκε από τον Γιώργος Παναγόπουλος

Πηγή:Ελευθερία