Χωρικοί ξεσηκώνονται στη Γερμανία και κατακρεουργούνται – Ίδιο το τέλος των επαναστατών σε όλους τους καιρούς

Έμεινε στην Ιστορία ως ο Πόλεμος των Χωρικών· στα γερμανικά: Deutscher Bauernkrieg που κυριολεκτικά θα πει: γερμανικός πόλεμος των αγροτών. Εκείνος ο πόλεμος- «επανάσταση» θα ληταν η λέξη που ταίριαζε πιο σωστά- ήταν θρησκευτική-κοινωνική εξέγερση αγροτών, μικροαστών και εργατών ορυχείων της Γερμανίας που βρέθηκαν απέναντι στους μεγαλογαιοκτήμονες και την πανίσχυρη (και τότε και πάντα) Καθολική Εκκλησία.
Ήταν 16ος αιώνας, 1524 και ο λαός που πεινούσε στη Γερμανία πήρε τα όπλα. Η εξέγερση άρχισε το καλοκαίρι του 1524 με αιτήματα που αφορούσαν σε θεολογικά και κοινωνικά ζητήματα. οι ταραχές από την κοινότητα Στίλινγκεν και την Άνω Σουαβία εξαπλώθηκαν μέσα σε λίγους μήνες σχεδόν σε ολόκληρη τη Γερμανία- Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία την έλεγαν τότε- και σε γύρω γερμανόφωνες περιοχές.Ο μαθητής του Μαρτίνου Λούθηρου, ο θεολόγος Τόμας Μίντσερ ήταν ο ηγέτης- ή μάλλον ένας από αυτούς- της επανάστασης. Κι όσο οι εξεγερμένοι απλά κραύγαζαν και απαιτούσαν, η άρχουσα τάξη έκανε πως δεν άκουγε, όταν όμως άρχισαν να ακούγονται οι διαπερστικοί ήχοι των σπαθιών και το χρώμα του αίματος… λέρωνε τα ακριβά ρούχα των πλουσίων, την κατάσταση ανέλαβε ο στρατός.
Μια μέρα σαν σήμερα 15 Μαΐου του 1525 οι μισθοφόροι στρατιώτες των φεουδαρχών υπό τον σκληρό και ανελέητο πολέμαρχο Τράτσες φον Βάλντμπουργκ και οι άπειροι από μάχες χωρικοί, συγκρούστηκαν έξω από τη πόλη Φρανκενχάουζεν. Λέγεται ότι περίπου 10.000 χωρικοί έπεσαν στο χώμα και δεν ξανασηκώθηκαν· τους έφαγαν τα κοράκια. Από την άλλη έξι μισθοφόροι- περιέργως- έχασαν τη ζωή τους… Η Επανάσταση είχε βουλιάξει στο αίμα και στη λάσπη!

Οικτρό το τέλος του Μίντσερ...

Και ο πρωτεργάτης της εξέγερσης, Μίντσερ τι απέγινε; Είχε το τέλος που έχουν συνήθως οι επαναστάτες- με αιτία ή χωρίς δεν έχει σημασία. Ο Μίντσερ πιάστηκε από τους στρατιώτες, βασανίστηκε ανελέητα και στο τέλος τον αποκεφάλισαν, τον Μίντσερ, που όπως λέγεται είχε σκεφτεί την επανάσταση εκείνη και είχε πει μάλιστα και τα σοφά λόγια που κύλησαν στο χώμα μαζί με το κεφάλι του: «omnia sunt communia», που θα πει όλα είναι κοινά… Να, αυτά έλεγε και δεν ξαναμίλησε ποτέ πια… Και οι φεουδάρχες συνέχισαν τις σφαγές για παραδειγματισμό σε όλη την κεντρική και νοτιοδυτική Γερμανία: 80.000 χωρικοί μπήκαν στη γη που καλλιεργούσαν ως πτώματα πλέον.