Ζούμε σε μια εποχή που η λογική μοιάζει να έχει παραδοθεί. Η καθημερινότητα θυμίζει παράνοια· κανονικότητα έχει γίνει η εξάντληση, η ανασφάλεια, η υποτίμηση της ανθρώπινης ζωής.
Στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία, ο εργαζόμενος σήμερα ζει σαν να μην έχει δικαιώματα.
Υπερωρίες χωρίς αντίκρισμα, εξαντλητικά ωράρια, μισθοί πείνας. Και όταν τολμήσει να μιλήσει, να διεκδικήσει, να παλέψει — τότε αρχίζουν τα χειρότερα.
Οι άξιοι δεν ανταμείβονται.
Οι άξιοι δεν ανταμείβονται.
Οι γενναίοι δεν προωθούνται.
Αντίθετα, απολύονται. Διώκονται. Στοχοποιούνται.
Το σύστημα φοβάται αυτούς που δεν σκύβουν το κεφάλι, γι' αυτό και τους εξοντώνει.
Με τρόπους ύπουλους ή απροκάλυπτους, τους σπρώχνει στο περιθώριο, τους τιμωρεί για το ήθος τους.
Κι όλα αυτά τη στιγμή που σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, τα εργασιακά δικαιώματα προστατεύονται με αυστηρότητα.
Κι όλα αυτά τη στιγμή που σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, τα εργασιακά δικαιώματα προστατεύονται με αυστηρότητα.
Ο εργαζόμενος είναι άνθρωπος, όχι εργαλείο προς εξάντληση. Εδώ όμως, είναι ακόμα “υπεύθυνος” για τη φτώχεια του. Φταίει που ζητάει πολλά. Που δεν παραιτείται απ’ την ελπίδα.
Ας μην αφήσουμε την Πρωτομαγιά να είναι μόνο μια τελετουργική μνήμη. Ας την ξανακάνουμε κραυγή. Για όλους εκείνους που πλήρωσαν την εντιμότητα με απόλυση. Για όλους εκείνους που δεν έσκυψαν το κεφάλι και κυνηγήθηκαν. Για όλους εμάς που αξίζουμε μια ζωή με αξιοπρέπεια.
Το φως αυτής της χώρας δεν χάθηκε. Το κρατούν ακόμα λίγοι — όσοι αντέχουν να παλεύουν. Αλλά δεν αρκεί. Ήρθε η ώρα να γίνει φλόγα κοινή.
Δείτε το βίντεο:
Το φως αυτής της χώρας δεν χάθηκε. Το κρατούν ακόμα λίγοι — όσοι αντέχουν να παλεύουν. Αλλά δεν αρκεί. Ήρθε η ώρα να γίνει φλόγα κοινή.
Δείτε το βίντεο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια
Δεν βρέθηκαν σχόλια γι'αυτό το άρθρο.
Γίνε ο πρώτος που θα σχολιάσει το άρθρο χρησιμοποιώντας την παρακάτω φόρμα