Εξωτερική πολιτική: Θαύμα! Ο Παπαχελάς στα χνάρια του Αντώνη!

Ο διευθυντής της «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ» που συμφωνούσε με τη διαγραφή Σαμάρα –που διεγράφη επειδή μιλούσε για “χαριεντίσματα” και εξόφθαλμα λάθη από Μητσοτάκη και Γεραπετρίτη– υποστηρίζει σήμερα τις θέσεις του πρώην πρωθυπουργού και γράφει για τον λάθος δρόμο της κυβέρνησης – Θεία φώτιση… Με καθυστέρηση…
«Η ζούγκλα και το ειρηνοδικείο» τιτλοφορείται το τελευταίο άρθρο στο οποίο έβαλε την υπογραφή του ο γνωστός δημοσιογράφος και διευθυντής της εφημερίδας «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» Αλέξης Παπαχελάς.
Το παράξενο, βεβαίως, δεν είναι ότι ο Παπαχελάς αρθρογράφησε στο έντυπο που διευθύνει, ούτε καν ο παραβολικός τίτλος που επέλεξε.
Αυτό που κάνει άξιο αναφοράς το συγκεκριμένο «πόνημα» είναι το γεγονός ότι ο φιλελεύθερων –αν όχι αμιγώς μητσοτακικών– ιδεολογικών πεποιθήσεων δημοσιογράφος έβαλε για πρώτη φορά τόσο έντονα στο στόχαστρο της κριτικής του το Μέγαρο Μαξίμου και το υπουργείο Εξωτερικών. Ο λόγος; Η ασκούμενη εξωτερική πολιτική.
Είναι χαρακτηριστικό ότι από την πρώτη φράση του ο Παπαχελάς υπογραμμίζει ότι η ελληνική εξωτερική πολιτική «βρίσκεται στο πιο δύσκολο σημείο καμπής εδώ και δεκαετίες», παραδεχόμενος στη συνέχεια ότι η Ελλάδα εκτέθηκε από την ευπιστία της –αφέλεια θα πούμε εμείς– απέναντι σε κυβερνήσεις όπως της Αλβανίας (στο θέμα Μπελέρη που φυλακίστηκε από την κυβέρνηση Ράμα), της Αιγύπτου (με τα όσα συμβαίνουν με την Μονή Σινά) και της Λιβύης (που εμφανίζεται ως ενεργούμενο της Τουρκίας και εργαλειοποιεί τις μεταναστευτικές ροές).
«Είμαστε στην εποχή της απόλυτης γεωπολιτικής ζούγκλας, όπου η ισχύς επιβάλλεται σε μεγάλο βαθμό με μυστικές επιχειρήσεις,… βαλίτσες και πολύ τσαμπουκά. Α ναι, και έναν ιδιωτικό τομέα που λειτουργεί σαν μακρύ χέρι ενός κράτους σε δύσκολες χώρες. Το παιχνίδι αυτό το ξέρουν καλά οι υπόλοιποι παίκτες στη γειτονιά μας, ο Ερντογάν, ο Ράμα, οι πολέμαρχοι της Λιβύης. Αν εμείς πάμε απέναντι σε τέτοιους παίκτες επισείοντας το διεθνές δίκαιο, είναι σαν να βρισκόμαστε στην πιο άγρια ζούγκλα και να πηγαίνουμε να ζητήσουμε το δίκιο μας από το τοπικό ειρηνοδικείο» λέει ο Παπαχελάς που αποφαίνεται στο τέλος ότι η Ελλάδα πρέπει να μάθει να λειτουργεί «με λίγα λόγια και δράση, που είτε πείθει είτε επιβάλλει τη θέλησή της στο πεδίο.».
Αν κάποιος δεν ήξερε τι δημοσιογραφικό καπνό φουμάρει ο κύριος Παπαχελάς, θα έλεγε ότι ο διευθυντής της «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ» ταυτίζεται με τον πυρήνα των σοβαρών ενστάσεων που συχνά-πυκνά εκφράζουν για την «διπλωματία του κατευνασμού» δύο πρώην πρωθυπουργοί –εν προκειμένω ο Αντώνης Σαμαράς και ο Κώστας Καραμανλής–, πολιτικά στελέχη που έχουν ασκήσει εξωτερική πολιτική, όπως είναι ο πρώην ΥΦ.ΕΞ. Γιάννης Βαληνάκης, καθώς και σειρά διακεκριμένων διενθολόγων-αναλυτών (βλ. Μελετόπουλος, Μάζης, Γρίβας, Φίλης, Καλεντερίδης, Λαζαρίδης κ.ά.).
Ω του θαύματος, λοιπόν, και παρά την μεγάλη χρονική καθυστέρηση ο Αλέξης Παπαχελάς πέρασε πάνω από τον δικό του δημοσιογραφικό πήχη.
Έναν πήχη που είχε πέσει χαμηλά όταν ο δημοσιογράφος υποστήριζε ότι καλά έκανε ο Μητσοτάκης που διέγραψε τον Αντώνη Σαμαρά, όταν ο Μεσσήνιος έλεγε και τότε ακριβώς τα ίδια που λέει και τώρα. Ότι δηλαδή «δεν κάνεις διάλογο με πειρατές», ότι χρειάζεται δυναμικό δόγμα εξωτερικής πολιτικής και ισχύος και πως με την εξωτερική πολιτική του «ό,τι πείτε» το μόνο που καταφέρνει η Ελλάδα είναι να την περιγελούν οι εχθροί της και μην την σέβονται ούτε οι σύμμαχοί της.
Κάλλιο αργά παρά ποτέ λέει ο λαός…