 |
Μια μέρα σαν σήμερα, 13 Μαΐου του 1940, ο Τσώρτσιλ σηκώθηκε μπροστά στην καρέκλα του στο Κοινοβούλιο για να εκφωνήσει τον παρθενικό του λόγο ως Πρωθυπουργός. Δεν είχαν περάσει πολλές ημέρες από τότε που ο Νέβιλ Τσάμπερλεν είχε αποχωρήσει από τον πρωθυπουργικό θώκο, οι Ναζί κάλπαζαν στην Ευρώπη, τα σύννεφα του πολέμου πύκνωναν και πάνω από το Μεγάλο Νησί και ο Τσώρτσιλ είχε κληθεί να κυβερνήσει στην πιο κρίσιμη περίοδο της ιστορίας της χώρας του και όχι μόνο…«Βρισκόμαστε στις απαρχές μιας από τις μεγαλύτερες αναμετρήσεις στην Ιστορία- άρχισε να λέει με φωνή σιγανή- Η Πολιτική της Βρετανίας θα ήταν να διεξάγουμε πόλεμο από θάλασσα, στεριά και αέρα με όλες τις δυνάμεις μας, και τη δύναμη που μπορεί να μας δώσει ο Θεός. Να διεξάγουμε πόλεμο εναντίον μιας τερατώδους τυραννίας που δεν την έχει ξεπεράσει κανείς μέχρι τώρα στον κατάλογο της ανθρώπινης εγκληματικότητας. Στόχος μας: νίκη με κάθε κόστος· όσο μακρύς και σκληρός κι αν είναι ο δρόμος». Αυτά είπε ο Τσώρτσιλ και χειροκροτήθηκε.
Οι Ναζί είχαν ήδη περάσει τα σύνορα της Γαλλίας και ήταν θέμα χρόνου να παρελάσουν κάτω από την Αψίδα του Θριάμβου. Και ενώ ο Τσώρτσιλ έλεγε κουβέντες που θα έμεναν στην Ιστορία: «Δεν έχω τίποτα να προσφέρω παρά αίμα, σκληρή δουλειά δάκρυα κι’ ιδρώτα», τα άρματα μάχης των Γερμανών όργωναν την γαλλική ύπαιθρο, ενώ την ίδια ώρα οι Ναζί ισοπέδωναν την Ολλανδία.
Ο Τσώρτσιλ έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης και πολύ σύντομα θα μιλούσε ξανά και ξανά στους βουλευτές, αλλά και στους πολίτες της χώρας του. Ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος, στην κατάλληλη θέση τη στιγμή που έπρεπε… Μετά τον πόλεμο και τη νίκη επί της ναζιστικής λαίλαπας οι ψηφοφόροι έστειλαν τον Τσώρτσιλ σπίτι του! Για να μην νομίζετε ότι κάτι τέτοια μόνο στην Ελλάδα συμβαίνουν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια
Δεν βρέθηκαν σχόλια γι'αυτό το άρθρο.
Γίνε ο πρώτος που θα σχολιάσει το άρθρο χρησιμοποιώντας την παρακάτω φόρμα