Με σάτιρα, ποίηση και θρησκευτική πίστη, πάλεψε για ένα Γένος που σπαρασσόταν μεταξύ λογικής και χάους. Εκεί που ο κόσμος άλλαζε με φωτιά και αίμα, ένας γιατρός από την Κοζάνη αποφάσισε να μην πάρει το ξίφος αλλά τη γραφίδα. Ο Μιχαήλ Περδικάρης γεννήθηκε το 1766 σε μια οικογένεια γιατρών και από νωρίς έδειξε ότι δεν ακολουθούσε εύκολους δρόμους. Ορμητικός στο λόγο, ασυμβίβαστος στη σκέψη, και φλογερός πιστός, έγινε κάτι σπάνιο για την εποχή του: ένας γιατρός που έγραψε ποίηση με ιατρική ακρίβεια και θεολογική πίστη.
Η ζωή του ήταν μια αλυσίδα από μετακινήσεις, κατατρεγμούς, προσκλήσεις και σιωπές. Σπούδασε στην Πάντοβα και στη Μπολόνια, έζησε στη Βιέννη, στο Βουκουρέστι, στην Αχρίδα, στο Μοναστήρι και στην Τσαριτσάνη, πάντα με μια γραφομηχανή στο μυαλό του και μια ιατρική τσάντα στο χέρι. Γιατρούσε ανθρώπους, αλλά και συνειδήσεις. Ήταν τόσο πολύτιμος, που ο ίδιος ο Καποδίστριας του έστειλε επιστολή να έρθει στην ελεύθερη Ελλάδα – και όμως, ο Περδικάρης πέθανε λίγο πριν προλάβει να απαντήσει.
Σε εποχές που το Γένος προσπάθησε να σταθεί ορθό, ο Περδικάρης πίστευε ότι η λογική και η πίστη δεν είναι αντίπαλοι, αλλά δίδυμες σωστές λέμβοι. Στον «Ερμήλο» του –ένα σατιρικό ποίημα-ποταμό– γελοιοποιούσε την ψευτολογιοσύνη, τους αρχιερείς της χλιδής, τους γιατρούς-θαυματοποιούς, τις κυράδες που παρίσταναν τις ευσεβείς. Στην «Προδιοίκησην», κατηγόρησε τους ισχυρούς που ξέχασαν την αποστολή τους. Και στον «Ρήγα ή κατά ψευδοφιλελλήνων» δεν δίστασε να συγκρουστεί με τον μύθο του Βελεστινλή, όχι από μικροπρέπεια, αλλά γιατί ένιωθε πως η πίστη στον Θεό και η γνώση έπρεπε να προηγηθεί της εξέγερσης.
Η εποχή του ήταν χαοτική. Ανάμεσα σε πασάδες, κρυφούς σχολαστικούς, ψευδοπροφήτες, πρακτικούς γιατρούς και ευρωπαΐζοντες λογίους, εκείνος έμεινε μόνος – αλλά όχι αδύναμος. Έγραφε στην καθομιλουμένη, με όρους ιατρικούς, με παραπομπές στη Βίβλο και στον Δημόκριτο, με σάτιρα, δάκρυ και ρίμα. Και κάπου εκεί, σε ένα φτωχικό σπίτι του Μοναστηριού, πέθανε πριν προλάβει να δει το ελληνικό κράτος να σχηματίζεται. Η καρδιά του ίσως να μην άντεξε το τόσο μπλεγμένο νήμα ανάμεσα στη λογική και τη χάρη.
Ένας γιατρός που έγραψε όπως χειρουργούσε – με ακρίβεια, αγάπη και αυστηρότητα. Και έγινε τελικά αυτό που ήθελε: η φωνή της λογικής και της πίστης στην εποχή του χάους.
Η ζωή του ήταν μια αλυσίδα από μετακινήσεις, κατατρεγμούς, προσκλήσεις και σιωπές. Σπούδασε στην Πάντοβα και στη Μπολόνια, έζησε στη Βιέννη, στο Βουκουρέστι, στην Αχρίδα, στο Μοναστήρι και στην Τσαριτσάνη, πάντα με μια γραφομηχανή στο μυαλό του και μια ιατρική τσάντα στο χέρι. Γιατρούσε ανθρώπους, αλλά και συνειδήσεις. Ήταν τόσο πολύτιμος, που ο ίδιος ο Καποδίστριας του έστειλε επιστολή να έρθει στην ελεύθερη Ελλάδα – και όμως, ο Περδικάρης πέθανε λίγο πριν προλάβει να απαντήσει.
Σε εποχές που το Γένος προσπάθησε να σταθεί ορθό, ο Περδικάρης πίστευε ότι η λογική και η πίστη δεν είναι αντίπαλοι, αλλά δίδυμες σωστές λέμβοι. Στον «Ερμήλο» του –ένα σατιρικό ποίημα-ποταμό– γελοιοποιούσε την ψευτολογιοσύνη, τους αρχιερείς της χλιδής, τους γιατρούς-θαυματοποιούς, τις κυράδες που παρίσταναν τις ευσεβείς. Στην «Προδιοίκησην», κατηγόρησε τους ισχυρούς που ξέχασαν την αποστολή τους. Και στον «Ρήγα ή κατά ψευδοφιλελλήνων» δεν δίστασε να συγκρουστεί με τον μύθο του Βελεστινλή, όχι από μικροπρέπεια, αλλά γιατί ένιωθε πως η πίστη στον Θεό και η γνώση έπρεπε να προηγηθεί της εξέγερσης.
Η εποχή του ήταν χαοτική. Ανάμεσα σε πασάδες, κρυφούς σχολαστικούς, ψευδοπροφήτες, πρακτικούς γιατρούς και ευρωπαΐζοντες λογίους, εκείνος έμεινε μόνος – αλλά όχι αδύναμος. Έγραφε στην καθομιλουμένη, με όρους ιατρικούς, με παραπομπές στη Βίβλο και στον Δημόκριτο, με σάτιρα, δάκρυ και ρίμα. Και κάπου εκεί, σε ένα φτωχικό σπίτι του Μοναστηριού, πέθανε πριν προλάβει να δει το ελληνικό κράτος να σχηματίζεται. Η καρδιά του ίσως να μην άντεξε το τόσο μπλεγμένο νήμα ανάμεσα στη λογική και τη χάρη.
Ένας γιατρός που έγραψε όπως χειρουργούσε – με ακρίβεια, αγάπη και αυστηρότητα. Και έγινε τελικά αυτό που ήθελε: η φωνή της λογικής και της πίστης στην εποχή του χάους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια
Δεν βρέθηκαν σχόλια γι'αυτό το άρθρο.
Γίνε ο πρώτος που θα σχολιάσει το άρθρο χρησιμοποιώντας την παρακάτω φόρμα