Ο σκληρός «Δεκέμβρης του ’44» ήταν απάνθρωπος κι ανάλγητος. Χιλιάδες άνθρωποι- άνδρες, γυναίκες, ηλικιωμένοι, παιδιά- αρπάχτηκαν κυριολεκτικά μέσα από τα σπίτια τους από την Οργάνωση Προστασίας Λαϊκών Αγωνιστών, την πολιτοφυλακή του ΕΑΜ, την διαβόητη ΟΠΛΑ και πολλοί, μα πάρα πολλοί δεν επέστρεψαν ποτέ. εν ψυχρώ εκτελέσεις και κακουχίες τους έστειλαν στην αντίπερα όχθη.
Ο ποιητής Ανδρέας Εμπειρίκος ήταν από τους τυχερούς άτυχους: μια μέρα σαν σήμερα, 30 Δεκεμβρίου του 1945 απήχθη από την ΟΠΛΑ χωρίς συγκεκριμένη κατηγορία και ακολούθησε, μαζί με χιλιάδες άλλους πολίτες, τον δρόμο της ομηρείας. Ο Ανδρέας Εμπειρίκος ήταν Αριστερός- αν και αστικής καταγωγής-, για το ΚΚΕ όμως θεωρείτο αντιδραστικός! Ο Εμπειρίκος ήταν οπαδός του Μαρξισμού· κάποτε είχε δηλώσει «…παλαιότερα είχα απόλυτα προσχωρήσει στον μαρξισμόν. Είχα βαθύτατα συγκινηθεί από τη ρωσική επανάσταση», αλλά σύντομα κράτησε αποστάσεις από τον κομμουνισμό και μάλιστα, μετά την οδυνηρή απαγωγή του και την ψυχική ταλαιπωρία του, τον αποκήρυξε.
Ο Εμπειρίκος σε νεαρή ηλικία.
Πορεία προς το αβέβαιο...
Ο ποιητής, ψυχαναλυτής, φωτογράφος Εμπειρίκος σε ηλικία 44 χρονών υποχρεώθηκε να περπατήσει εκατοντάδες χιλιόμετρα στα δύσβατα βουνά της Αττικοβοιωτίας· πέρασε από ανάκριση και σύρθηκε με τους υπόλοιπους ομήρους στο χωριό Κρώρα (σημερινή Στεφάνη). Ο Εμπειρίκος, σύμφωνα με μια εκδοχή (αφιέρωμα του περιοδικού Αντί τεύχος 731) εγκαταλείφθηκε με τους άλλους ομήρους από τους επικεφαλής των ΕΛΑΣιτών, που πιέζονταν να ξεφύγουν. Μια άλλη εκδοχή υποστηρίζει ότι ο Εμπειρίκος διέφυγε των απαγωγέων του και της βεβαίας εκτέλεσης. Στον Αυλώνα, ο Εμπειρίκος βρίσκει καταφύγιο σε σπίτι χωρικών και από εκεί επέστρεψε σχεδόν ξυπόλητος στην Αθήνα με πληγές και κρυοπαγήματα στα πόδια.
Η οδυνηρή περιπέτεια του Εμπειρίκου έγινε γνωστή αρχικά από το κείμενο του «Ο δρόμος», που γράφτηκε το 1964, δηλαδή 20 χρόνια μετά. Στο αρχείο του ποιητή ανακαλύφθηκαν χειρόγραφες 152 σελίδες (με ημερομηνία 31/7/1956) όπου αναγράφεται λεπτομερώς η περιπέτειά του. «…ενώ ηκούοντο νυχθημερόν πυκνοί πυροβολισμοί και οι εκρήξεις των οδομαχιών στην αιματοκυλισμένη Αθήνα, λίγες ημέρες πριν με συλλάβουν, τελείως άδικα…», γράφει ο Εμπειρίκος.
«Τον έπιασαν λόγω του ονόματός του και τον οδήγησαν στη Βοιωτία, μέσα από χιόνια και βουνά και περιπέτειες τρομερές και νομίζω ότι αυτό υπήρξε η πιο τραυματική εμπειρία της ζωής του», λέει ο γιος του Λεωνίδας σε συνέντευξή του.
Πορεία προς το αβέβαιο...
Ο ποιητής, ψυχαναλυτής, φωτογράφος Εμπειρίκος σε ηλικία 44 χρονών υποχρεώθηκε να περπατήσει εκατοντάδες χιλιόμετρα στα δύσβατα βουνά της Αττικοβοιωτίας· πέρασε από ανάκριση και σύρθηκε με τους υπόλοιπους ομήρους στο χωριό Κρώρα (σημερινή Στεφάνη). Ο Εμπειρίκος, σύμφωνα με μια εκδοχή (αφιέρωμα του περιοδικού Αντί τεύχος 731) εγκαταλείφθηκε με τους άλλους ομήρους από τους επικεφαλής των ΕΛΑΣιτών, που πιέζονταν να ξεφύγουν. Μια άλλη εκδοχή υποστηρίζει ότι ο Εμπειρίκος διέφυγε των απαγωγέων του και της βεβαίας εκτέλεσης. Στον Αυλώνα, ο Εμπειρίκος βρίσκει καταφύγιο σε σπίτι χωρικών και από εκεί επέστρεψε σχεδόν ξυπόλητος στην Αθήνα με πληγές και κρυοπαγήματα στα πόδια.
Η οδυνηρή περιπέτεια του Εμπειρίκου έγινε γνωστή αρχικά από το κείμενο του «Ο δρόμος», που γράφτηκε το 1964, δηλαδή 20 χρόνια μετά. Στο αρχείο του ποιητή ανακαλύφθηκαν χειρόγραφες 152 σελίδες (με ημερομηνία 31/7/1956) όπου αναγράφεται λεπτομερώς η περιπέτειά του. «…ενώ ηκούοντο νυχθημερόν πυκνοί πυροβολισμοί και οι εκρήξεις των οδομαχιών στην αιματοκυλισμένη Αθήνα, λίγες ημέρες πριν με συλλάβουν, τελείως άδικα…», γράφει ο Εμπειρίκος.
«Τον έπιασαν λόγω του ονόματός του και τον οδήγησαν στη Βοιωτία, μέσα από χιόνια και βουνά και περιπέτειες τρομερές και νομίζω ότι αυτό υπήρξε η πιο τραυματική εμπειρία της ζωής του», λέει ο γιος του Λεωνίδας σε συνέντευξή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια
Δεν βρέθηκαν σχόλια γι'αυτό το άρθρο.
Γίνε ο πρώτος που θα σχολιάσει το άρθρο χρησιμοποιώντας την παρακάτω φόρμα