Όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου υποδέχθηκε τον Γιάσερ Αραφάτ: Ένα μάθημα αξιοπρέπειας και ανεξαρτησίας

Σε μια εποχή όπου η διεθνής κοινότητα, υπό την καθοδήγηση των ΗΠΑ και με τη σιωπηλή συναίνεση της Ευρώπης, περιθωριοποιούσε τον ηγέτη της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO), Γιάσερ Αραφάτ, ένας Έλληνας ηγέτης τόλμησε να σπάσει το κλίμα απομόνωσης και να τον υποδεχτεί με τιμές στο λιμάνι της Πειραιάς: ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Η υποδοχή αυτή δεν ήταν απλώς μια πολιτική πράξη, ήταν μια βαθιά συμβολική δήλωση υπέρ της εθνικής αξιοπρέπειας, της πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής και της αντίστασης απέναντι στην μονοδιάστατη, ψυχροπολεμική λογική των ισχυρών. Ο Ανδρέας δεν φοβήθηκε να συγκρουστεί με την αμερικανική διοίκηση, ούτε να φανεί «απείθαρχος» έναντι των ευρωπαϊκών συμμάχων, όταν το δίκαιο απαιτούσε να πάρει θέση.
Σε μια Ελλάδα που μόλις είχε ξεκινήσει να διαμορφώνει ανεξάρτητο γεωπολιτικό στίγμα, η κίνηση αυτή έστειλε ένα ισχυρό μήνυμα: Η χώρα αυτή δεν είναι δορυφόρος κανενός, και θα στηρίζει λαούς που αγωνίζονται για την ελευθερία και την αυτοδιάθεση.
Η προσωπική στάση του Παπανδρέου σε αυτή την περίπτωση ενσαρκώνει τον πολιτικό που αρνείται να μετατρέψει τις ιδέες του σε «ανταλλακτική αξία». Στον κόσμο των συμφερόντων και των γεωστρατηγικών παιχνιδιών, εκείνος παρέμεινε πιστός στις αρχές, έστω και αν αυτό του κόστιζε.
Η πράξη του αυτή δεν μπορεί να ιδωθεί μόνο ιστορικά. Είναι επίκαιρη όσο ποτέ, σε μια εποχή όπου οι φωνές που επιλέγουν να μη συμμορφώνονται «προς τας υποδείξεις» σπανίζουν. Η φιλοπαλαιστινιακή στάση του, όχι από ιδεοληψία αλλά από πεποίθηση για το δίκαιο, είναι μία από τις πιο ηχηρές παρακαταθήκες του.
Γι' αυτό, σεβασμός.
Σεβασμός στον πολιτικό που δεν ζύγισε τις κινήσεις του με το θερμόμετρο της αποδοχής των ισχυρών. Σεβασμός στον άνθρωπο που πίστευε ότι ο αυτοσεβασμός και η αξιοπρέπεια είναι αδιαπραγμάτευτα.