Ο Γιαγκούλας ήταν κάτι σαν τον Ρομπέν των Δασών για τους χωρικούς της Μακεδονίας στην περίοδο του Μεσοπολέμου και ο φόβος και τρόμος των χωροφυλάκων.
Στις 20 Σεπτεμβρίου του 1925, ημέρα Κυριακή, ένα καλά οργανωμένο απόσπασμα από 27 σκληροτράχηλους χωροφύλακες με επικεφαλής τον μοίραρχο Ιωάννη Πετράκη, ορκισμένο εχθρό του λήσταρχου και πέντε καλά εκπαιδευμένους αγροφύλακες, με τη βοήθεια ενός ντόπιου καταδότη, θα καταφέρει να εντοπίσει και να περικυκλώσει τους διαβόητους λήσταρχους Φώτη Γιαγκούλα, Πάντο Μπαμπάνη, τον αδελφό του Λεωνίδα Μπαμπάνη και τον εξάδελφό τους Κώστα Τσαμήτα, στο απρόσιτο λημέρι τους στη θέση Κόκκαλα του Ολύμπου, πάνω από την Κλεφτόβρυση. Η συμμορία του Γιαγκούλα είχε απαγάγει δύο νεαρά ξαδέλφια, τον 12χρονο Μήτσο Ράπτη και τον μεγαλύτερο Νίκο φοιτητή της Ιατρικής Σχολής.
Ο λήσταρχος Γιαγκούλας.
Ο Γιαγκούλας θα πέσει νεκρός από μια και μοναδική σφαίρα του ενωμοτάρχη Καλογούρη· η σφαίρα πέτυχε τον διαβόητο ληστή στο στήθος, που πριν αφήσει τη στερνή ανάσα του θα πάρει μαζί του στον άλλο κόσμο έναν χωροφύλακα και θα τραυματίσει ακόμα έναν. Η σφαίρα του ενωμοτάρχη είχε βρει τον Γιαγκούλα στην καρδιά.
Κατά τη συμπλοκή σκοτώθηκαν ακόμα, ο Πάνος Μπαμπάνης, ο Τσαμήτας και ο χωροφύλακας Κωνσταντίνος Σαλιώρας. Μέχρι το απόγευμα, ο τελευταίος επιζών των ληστών, ο αδελφός του Μπαμπάνη, Λεωνίδας, αφού πρώτα σκοτώσει τον 12χρονο όμηρο από τους δύο που κρατούσαν, θα πέσει στα χέρια των χωροφυλάκων. Σε λίγο, ο Λεωνίδας Μπαμπάνης θα καταφέρει να κόψει τα δεσμά του και να χυθεί σε μια χαράδρα της περιοχής αφήνοντας τους χωροφύλακες αποσβολωμένους. Ο Μπαμπάνης θα συνεχίσει τη ληστρική του δράση για πέντε χρόνια ακόμα· σκοτώθηκε στις 31 Ιανουαρίου του 1930 από χωροφύλακες.
Κατά τη συμπλοκή σκοτώθηκαν ακόμα, ο Πάνος Μπαμπάνης, ο Τσαμήτας και ο χωροφύλακας Κωνσταντίνος Σαλιώρας. Μέχρι το απόγευμα, ο τελευταίος επιζών των ληστών, ο αδελφός του Μπαμπάνη, Λεωνίδας, αφού πρώτα σκοτώσει τον 12χρονο όμηρο από τους δύο που κρατούσαν, θα πέσει στα χέρια των χωροφυλάκων. Σε λίγο, ο Λεωνίδας Μπαμπάνης θα καταφέρει να κόψει τα δεσμά του και να χυθεί σε μια χαράδρα της περιοχής αφήνοντας τους χωροφύλακες αποσβολωμένους. Ο Μπαμπάνης θα συνεχίσει τη ληστρική του δράση για πέντε χρόνια ακόμα· σκοτώθηκε στις 31 Ιανουαρίου του 1930 από χωροφύλακες.
Η θρυλική «παρδάλα» στο Μουσείο.
Τα κεφάλια των ληστών υπάρχουν ακόμα!
Τα νεκρά κορμιά των τριών ληστών του Ολύμπου θα συρθούν σε ένα ξέφωτο όπου θα τους κόψουν τα κεφάλια και θα τα πάρουν μαζί τους-έπαθλα της επιτυχίας των Αρχών. Τα κεφάλια των ληστών κρεμάστηκαν στην Κατερίνη, επάνω σε ένα κοντάρι, μπροστά στο κτήριο του δικαστηρίου. Σήμερα το κεφάλι του Γιαγκούλα, και των άλλων δυο συντρόφων του, μαζί με το θρυλικό μαχαίρι του, την διαβόητη «παρδάλα», με το οποίο λέγεται ότι έσφαξε 54 ανθρώπους, εκτίθενται στο Μουσείο Εγκληματολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών στου Γουδή.
«Η ιστορία του Φώτη Γιαγκούλα είναι γεμάτη από κατορθώματα που θα σμιλέψουν τον θρύλο που περιέβαλε το πρόσωπό του· άλλοι θα μιλήσουν για το αιματοβαμμένο του αστέρι και άλλοι για έναν εκδικητή που χτυπούσε το άδικο που το έβρισκε κανείς μέχρι σήμερα δεν κάθισε να γράψει την πραγματικότητα γύρω από τη ζωή του».
«Ήταν λεβέντης. Όμως χαλνούσε κόσμο. Έπαιρνε άδικα κεφάλια!», γράφει ο Βασίλης Τζανακάρης στο βιβλίο του «Τα παλληκάρια τα καλά σύντροφοι τα σκοτώνουν» (εκδόσεις Καστανιώτη), επικαλούμενος μαρτυρία για τον Φώτη Γιαγκούλα.
Τα κεφάλια των ληστών υπάρχουν ακόμα!
Τα νεκρά κορμιά των τριών ληστών του Ολύμπου θα συρθούν σε ένα ξέφωτο όπου θα τους κόψουν τα κεφάλια και θα τα πάρουν μαζί τους-έπαθλα της επιτυχίας των Αρχών. Τα κεφάλια των ληστών κρεμάστηκαν στην Κατερίνη, επάνω σε ένα κοντάρι, μπροστά στο κτήριο του δικαστηρίου. Σήμερα το κεφάλι του Γιαγκούλα, και των άλλων δυο συντρόφων του, μαζί με το θρυλικό μαχαίρι του, την διαβόητη «παρδάλα», με το οποίο λέγεται ότι έσφαξε 54 ανθρώπους, εκτίθενται στο Μουσείο Εγκληματολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών στου Γουδή.
«Η ιστορία του Φώτη Γιαγκούλα είναι γεμάτη από κατορθώματα που θα σμιλέψουν τον θρύλο που περιέβαλε το πρόσωπό του· άλλοι θα μιλήσουν για το αιματοβαμμένο του αστέρι και άλλοι για έναν εκδικητή που χτυπούσε το άδικο που το έβρισκε κανείς μέχρι σήμερα δεν κάθισε να γράψει την πραγματικότητα γύρω από τη ζωή του».
«Ήταν λεβέντης. Όμως χαλνούσε κόσμο. Έπαιρνε άδικα κεφάλια!», γράφει ο Βασίλης Τζανακάρης στο βιβλίο του «Τα παλληκάρια τα καλά σύντροφοι τα σκοτώνουν» (εκδόσεις Καστανιώτη), επικαλούμενος μαρτυρία για τον Φώτη Γιαγκούλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια
Δεν βρέθηκαν σχόλια γι'αυτό το άρθρο.
Γίνε ο πρώτος που θα σχολιάσει το άρθρο χρησιμοποιώντας την παρακάτω φόρμα