Σαν σήμερα 2/9, Ένας φούρνος έκαψε το κέντρο του Λονδίνου – 100.000 έμειναν άστεγοι!

Από έναν φούρνο άρχισε η Μεγάλη Φωτιά του Λονδίνου! Ήταν μια μέρα σαν σήμερα, 2 Σεπτεμβρίου του 1666, Κυριακή λίγο μετά τα μεσάνυχτα, όταν ακούστηκε η ανατριχιαστική κραυγή «φωτιά, φωτιά».
Ο φούρνος του Τόμας Φάρινερ, του αρτοποιού του Βασιλιά, στο κέντρο του Λονδίνου είχε αρχίσει να φλέγεται και όσοι ξύπνησαν από την οχλαγωγία και τη λάμψη δεν μπορούσαν να διανοηθούν ότι εκείνη η φωτιά θα έσβηνε μετά τρεις μέρες καίγοντας 13.200 σπίτια, 87 εκκλησίες κι ανάμεσά τους τον καθεδρικό ναό του Αγίου Παύλου, σχεδόν όλα τα δημόσια κτήρια και θα άφηνε άστεγους 100.000 από τους 500.000 κατοίκους του Λονδίνου!
Ευτυχώς μια τέτοια μεγάλης έκτασης και έντασης πυρκαγιά σκότωσε μονάχα έξι (ή οκτώ) ανθρώπους, τουλάχιστον επίσημα, αφού είναι πολλοί εκείνοι που θεωρούν τον αριθμό πολύ μεγαλύτερο επιχειρηματολογώντας ότι: η καταγραφή θανάτων φτωχών ανθρώπων δεν τηρούνταν την εποχή εκείνη, καθώς επίσης ότι η της πυρκαγιά απανθράκωσε πολλούς με αποτέλεσμα να μην αναγνωρίζονται αν είναι ξύλινα αποκαΐδια ή ανθρώπινα υπολείμματα! Λέγεται ότι με τη βοήθεια του Πολεμικού Ναυτικού ανατινάχτηκαν σπίτια στην πορεία της φωτιάς και έτσι αναχαιτίστηκε η εξάπλωσή της.
Αποδιοπομπαίος τράγος ένας Γάλλος!
Ο βασιλιάς Κάρολος Β', φοβούμενος αψιμαχίες μεταξύ πολιτών και πλιάτσικο στις μισοκαμένες κατοικίες, προέτρεψε τους κατοίκους να εγκαταλείψουν το Λονδίνο και να εγκατασταθούν αλλού. Όταν μάλιστα ακούστηκε η φήμη πως η φωτιά είχε προκύψει από εμπρησμό κακόβουλων ξένων (εν μέσω Αγγλό-Ολλανδικού πολέμου) κάποιοι Γάλλοι και Ολλανδοί προπηλακίστηκαν από το οργισμένο πλήθος, ενώ κάποιος Γάλλος καταδικάστηκε από λαϊκό δικαστήριο και απαγχονίστηκε ως υπαίτιος της πυρκαγιάς. Τον Γάλλο είχε καταγγείλει ο φούρναρης από το αρτοποιείο του οποίου άρχισε το κακό…
Το Λονδίνο, την εποχή εκείνη, ήταν η μεγαλύτερη πόλη της Βρετανίας, με πληθυσμό πάνω από 500.000 κατοίκους, όμως τα σπίτια ήταν ξύλινα και προχειροφτιαγμένα, γι’ αυτό και παραδόθηκαν αμαχητί στις φλόγες. Στο κέντρο κατοικούσαν φτωχοί και μικροαστοί, ενώ οι αριστοκράτες ήταν εγκατεστημένοι είτε σε επαύλεις μακριά από το κέντρο, ή στο Ουέστμινστερ, το σημερινό δυτικό κέντρο του Λονδίνου.

Η φωτιά αναγέννησε το Λονδίνο...

Οι πλούσιοι και η άρχουσα τάξη απέφευγε το κέντρο λόγω του συνωστισμού, της δυσοσμίας, της εγκληματικότητας, αλλά και μετά το ξέσπασμα της επιδημίας πανώλης (το 1665), που καταγράφηκε από την ιστορία ως η Μεγάλη Πανώλη του Λονδίνου, το κέντρο ήταν τόπος επικίνδυνος.
Οι Λονδρέζοι ήταν δυσαρεστημένοι από την βασιλεία του Καρόλου και όταν ξέσπασε η πυρκαγιά οι περισσότεροι αρνήθηκαν στρατιωτική και υλική βοήθεια του Βασιλιά.
Το Λονδίνο τελικά ανοικοδομήθηκε πάνω στην ίδια ρυμοτομική διάταξη που είχε πριν την καταστροφική πυρκαγιά. Δέκα μέρες μετά ο Βασιλιάς έθεσε όρο ανοικοδόμησης: τα σπίτια να κατασκευαστούν από τούβλα ή πέτρα και πρότεινε σχέδια διαπλάτυνσης των δρόμων. Και το Λονδίνο αναγεννήθηκε από τη στάχτη του!