![]() |
Το βράδυ, στις 30 του Μάρτη του 1946 το Λιτόχωρο ήταν ήσυχο. Πάνω του έπεφτε βαριά η σκιά του μεγαλόπρεπου Ολύμπου. Άμα νύχτωσε για καλά, οι κάτοικοι μαζεύτηκαν, οι περισσότεροι, στα σπίτια τους. Γιατί την άλλη μέρα έπρεπε να πάνε να ψηφίσουν.Στα λιγοστά καφενεία οι παλιοί ρητόρευαν και διηγούνταν στους νέους τα προπολεμικά: εκλογές, δημοψηφίσματα, κινήματα, βενιζελικοί, βασιλικοί και άλλα που πονούσαν. Μια προσμονή κατείχε μάλιστα και τους νέους γιατί αυτές θα ήταν οι πρώτες εκλογές έπειτα από δέκα ολόκληρα χρόνια. Δικτατορία Μεταξά, Κατοχή, πείνα, δεν ήταν λίγα όσοα είχαν περάσει μέσα σε 10 χρόνια. Στον Σταθμό της Χωροφυλακής, οι λιγοστοί άντρες ήταν κάπως ανήσυχοι.
Εκεί γύρω στις 10, όσοι κάτοικοι είχαν πια ξαπλώσει, ξύπνησαν έντρομοι από έναν ορυμαγδό πυρός, που ακούστηκε στις παρυφές του χωριού. Πυροβολισμοί, ριπές από αυτόματα όπλα ακόμα και εκρήξεις σαν από χειροβομβίδες ή ίσως και από όλμους. Πετάχτηκαν πάνω οι χωροφύλακες και οι εθνοφύλακες με τα όπλα στα χέρια. Ο σαματάς όλο και πλησίαζε προς το