Ο αμίαντος ακόμη απειλεί την Ελλάδα: SOS για την επικινδυνότητα κτιρίων - Η περίπτωση του Χίλτον

Έχουν περάσει σχεδόν 25 χρόνια από την απαγόρευση εξόρυξης και χρήσης του αμίαντου και ακόμη κάνει την «εμφάνισή του» σε δημόσια και ιδιωτικά κτίρια και δυστυχώς σε σχολεία και πανεπιστήμια βάζοντας σε κίνδυνο την υγεία των παιδιών, των φοιτητών και των εργαζόμενων σε αυτά.
Πριν από ένα μήνα αμίαντος εντοπίστηκε στη νέα Φιλοσοφική σχολή του Αριστοτελείου πανεπιστημίου προκαλώντας το φόβο και την οργή της κοινότητας του ιδρύματος καθώς πλέον είναι γνωστές οι σοβαρές επιπτώσεις (σ.σ μέχρι και καρκίνος) του συγκεκριμένου υλικού στην υγεία των ανθρώπων.
Χτες (17/3) έγινε γνωστό ότι με απόφαση του δημάρχου Ρόδου, Αλέξανδρου Κολιάδη, έκλεισε το 15ο Δημοτικό Σχολείο του νησιού, προκειμένου να πραγματοποιηθεί αυτοψία, μετά τον εντοπισμό αμιάντου σε πλακάκια δαπέδου της σχολικής μονάδας. Η απόφαση ελήφθη ως προληπτικό μέτρο, με στόχο την προστασία της υγείας των μαθητών και του διδακτικού προσωπικού.
Σύμφωνα με την επίσημη επιβεβαίωση του ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος, στο 15ο Δημοτικό Σχολείο Ρόδου εντοπίστηκε χρυσοτίλης αμίαντος, ένας τύπος αμιάντου που θεωρείται επικίνδυνος όταν οι ίνες του διασπείρονται στον αέρα και εισπνέονται. Ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ρόδου υπογραμμίζει ότι ο αμίαντος είναι υλικό υψηλού κινδύνου και η παρουσία του στα σχολεία πρέπει να αντιμετωπίζεται με άμεση απομάκρυνση, σύμφωνα με τις διεθνείς προβλεπόμενες διαδικασίες ασφαλούς απομάκρυνσης και διαχείρισης.
Αριστοτέλειο
Στο Αριστοτέλειο πανεπιστήμιο ένα τυχαίο γεγονός αποκάλυψε ότι η πρόσοψη του κτιρίου της σχολής έχει καλυφθεί από αμίαντο. Όταν έγινε γνωστό αυτό η σχολή έκλεισε μαζί και 11 ακόμη τμήματα. Όπως είχε πει ο αντιπρύτανης Οικονομικών, Προγραμματισμού, Ανάπτυξης και Υποδομών του ΑΠΘ, Δημήτρης Κουσενίδης «κατά τη διάρκεια εργασιών για την ενεργειακή αναβάθμιση του νέου κτιρίου της Φιλοσοφικής βρέθηκε ότι στην πρόσοψη υπήρχαν κάποια διακοσμητικά στοιχεία αμιάντου. Ο αντιπρύτανης του ιδρύματος δήλωσε ότι είναι πολύ πιθανό να υπάρχει αμίαντος και σε άλλα κτίρια καθώς ήταν ένα δημοφιλές οικοδομικό υλικό έως το 2000.
Όπως τόνισε «σε κάθε περίπτωση και να είναι σε άλλα κτίρια δεν είναι σε εμφανές σημείο. Ίσως είναι σε κάποια μόνωση. Δε νομίζω ότι υπάρχει κίνδυνος. Όπου υπήρχε εκτεθειμένος αμίαντος κατά καιρούς, απομακρύνονταν αμέσως».
Οι φοιτητές από την πλευρά τους δήλωσαν ότι «δεν έχει γίνει κανένας έλεγχος τόσα χρόνια. Βρέθηκε τυχαία μια επικίνδυνη ουσία για όλους εμάς τους φοιτητές. Έχουν μεγάλη ευθύνη όλες οι κυβερνήσεις διαχρονικά για το ότι δεν πραγματοποιήθηκε κανένας έλεγχος, όπως επίσης η πρυτανεία και η κοσμητεία. Αποδεικνύεται ότι οι υποδομές είναι στο έλεος του Θεού». Με αφορμή το περιστατικό με τον αμίαντο καθηγητές του τμήματος αναφέρθηκαν στο θάνατο πολλών συναδέλφων τους τα προηγούμενα χρόνια από καρκίνο.
Ο αμίαντος ακόμη μας απειλεί - Η περίπτωση του «Χίλτον»
Την τελευταία 20ετία έρχονται διαρκώς στο φως της δημοσιότητας περιπτώσεις κτιρίων στα οποία είχαν χρησιμοποιηθεί τόνοι αμίαντου. Χαρακτηριστική περίπτωση ήταν το ξενοδοχείο Χίλτον της Αθήνας από το οποίο το 2003 απομακρύνθηκαν πεντακόσιοι τόνοι αμιάντου. Το ίδιο είχε συμβεί την ίδια περίοδο και με το Ειρηνοδικείου – Πταισματοδικείο της Αθήνας, στην Ομόνοια, καθώς όλες οι οροφές είχαν αμίαντο.
Τότε μάλιστα μιλούσαν και για πάνω από 50 σχολικά κτίρια σε όλη τη χώρα, τα οποία είχαν αμίαντο ενώ εκείνη την περίοδο οι επιστήμονες της εποχής έλεγαν ότι τα επόμενα 30 χρόνια, πρόκειται να καταγραφούν μισό εκατομμύριο θάνατοι συνδεόμενοι με εισπνοή αμίαντου θάνατοι σε έξι χώρες της Δυτικής Ευρώπης, στις οποίες έχει ήδη καταργηθεί η χρήση του.
Ο αμίαντος είχε ευρύτατη χρήση από τις αρχές του περασμένου αιώνα καθιστώντας τον το κορυφαίο βιομηχανικό προϊόν του 20 αιώνα με περισσότερες από 3000 εφαρμογές σε οικοδομικά υλικά, συστήματα υδροσωλήνων, ντεπόζιτα νερού, καπνοδόχους κα. Αμιαντούχα υλικά βρίσκονται σχεδόν παντού. Σε Βιομηχανικές εγκαταστάσεις, Εργοστάσια, Δημόσια κτίρια, Σχολεία, Κατοικίες κτλ.
Στην Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε εκτεταμένα τις δεκαετίες 1960-1970, ιδιαίτερα σε μορφοποιημένα υλικά, όπως π.χ. το ΕΛΕΝΙΤ, ιδιαίτερα γιατί υπήρχε εγχώρια παραγωγή αμιάντου, από την εταιρεία Μεταλλεία Αμιάντου Βορείου Ελλάδος, με παραγωγή μέχρι το 2000, ενώ μέχρι το 2003 υπήρχε παραγωγή προϊόντων αμιάντου από τα εργοστάσια ΕΛΕΝΙΤ και ΑΜΙΑΝΤΙΤ. Η ΕΛΛΕΝΙΤ έκλεισε τη δεκαετία του 1990, κατόπιν τουλάχιστον 72 θανάτων εργαζομένων της από καρκίνο που, όπως αποδείχθηκε, συνδεόταν με την έκθεση στον αμίαντο.