Αποσιωπώντας το έλλειμμα

Σταδιακά απέκτησα μια ισχυρή ανοχή απεναντι σε βλακείες που γράφονται ή λέγονται κατά καιρούς

 

Paul Krugman  ΤΟ ΒΗΜΑ – ΤΗΕ NEW YORK TIMES
Όπως όλοι όσοι γράφουν τακτικά για ζητήματα οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής των ΗΠΑ, έτσι κι εγώ σταδιακά απέκτησα μια ισχυρή ανοχή απεναντι σε βλακείες που γράφονται ή λέγονται κατά καιρούς. Ωστόσο, υπάρχουν ακόμη στιγμές που πιάνω τον εαυτό μου, διαβάζοντας κάποια πράγματα, να σκέφτεται «όχι, δεν είναι δυνατόν να είναι τόσο ηλίθιοι» ή «δεν γίνεται να μας περνάνε για χαζούς». Στιγμές, όπως πρόσφατα μετά από ένα συνέδριο ανάμεσα σε μέλη του Κογκρέσου σχετικά με την αμερικανική υγειονομική πολιτική.

Οι Ρεπουμπλικάνοι αντιτίθενται στις προτάσεις για καλύτερη χρηματοδότηση των κυβερνητικών προγραμμάτων παροχής ιατρικής φροντίδας «Medicare» και «Medicaid», θεωρώντας «σπατάλη» την επένδυση χρημάτων στην πρόληψη και την έρευνα. Αντίστοιχα, πάντα σύμφωνα με τους Ρεπουμπλικάνους, δεν υπήρχε κανένας απολύτως λόγος να χρηματοδοτηθούν προγράμματα σχετικά με ιατρικές καινοτομίες.
Για να κατανοήσουμε την άρνηση αυτή, πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσουμε δυο πράγματα σχετικά με την δημοσιονομική κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι ΗΠΑ. Πρώτον, η χώρα δεν έχει «χρεοκοπήσει», αφού η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν έχει πρόβλημα να «σηκώνει» χρήμα, η τιμή του οποίου (δηλαδή το επιτόκιο στον ομοσπονδιακό δανεισμό) είναι αρκετά χαμηλή. Και δεύτερον, η κυβέρνηση έχει όντως ένα δημοσιονομικό πρόβλημα, το οποίο προκαλείται, κατά ένα μεγάλο τμήμα του, από τα αυξανόμενα κόστη στο χώρο της δημόσιας πολιτικής για την Υγεία.
Όποιος λοιπόν επιθυμεί να κάνει μια σωστή δουλειά σχετικά με το έλλειμμα, θα πρέπει να βρει έναν τρόπο να χαλιναγωγήσει τα κόστη στο χώρο της υγειονομικής περίθαλψης σε μακροπρόθεσμη βάση. Ένα τέτοιο μακρόπνοο σχέδιο απαιτεί μια έξυπνη προσέγγιση. Πρέπει να δουλέψουμε πιο εντατικά στον τομέα της πρόληψης, ο οποίος είναι σαφώς φθηνότερος από τον αντίστοιχο της θεραπείας.
Επίσης, να βρούμε νέους, καινοτόμους τρόπους διοίκησης των υπηρεσιών υγειονομικής περίθαλψης και, κυρίως, να γνωρίζουμε από πριν τι λειτουργεί καλά και τι όχι στα δυο αυτά προγράμματα παροχής ιατρικής φροντίδας, ώστε η «Medicare» και η «Medicaid» σταδιακά να περιορίσουν τις πολυέξοδες και περιττές διαδικασίες που δεν επιφέρουν καμία ιατρική ωφέλεια.
Αυτή είναι μια λογική προσέγγιση στο συγκεκριμένο πρόβλημα. Όμως οι Ρεπουμπλικάνοι δεν θέλουν να υιοθετήσουν τη λογική, αλλά αντιμετωπίζουν το όλο ζήτημα με ακραίο κυνισμό, παρ' όλες τις δημαγωγικές τους προσπάθειες να μας πείσουν ότι νοιάζονται βαθιά για το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας. Και δεν είναι οι μόνοι που είναι κυνικοί.
Το ιδιο ακριβώς, έστω και σε μικρότερο βαθμό, υποστηρίζει ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα και οι συνεργάτες του: πιστεύουν πως η λύση στην εξάλειψη του ελλείμματος είναι το κόψιμο των εξόδων, ευτυχως όχι στο βαθμό που το επιζητούν οι Ρεπουμπλικάνοι. Η τακτική του προέδρου όμως μοιάζει πολύ με την αντίστοιχη των αντιπάλων του: βοηθά, άθελα του, στην αποσιώπηση του διαλόγου σχετικά με το δημοσιονομικό έλλειμμα ων ΗΠΑ.
Η πολιτική στην Υγεία είναι μόλις ένα από τα πολλά προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει αυτή η χώρα στο μέλλον. Κι αντί να λυθεί με διάλογο, έχουμε δυο πολιτικές πλευρές που η μια γκρινιάζει και αντιμετωπίζει το ζήτημα με άγνοια, ενώ η άλλη βάζει την ουρά στα σκέλια και προσποιείται πως συμφωνεί μαζί της.