 |
Η Γερμανία υποδέχεται έναν αυξανόμενο αριθμό ξένων γιατρών, τους οποίους χρειάζεται η χώρα. Αλλά πόσο ανταποδοτικό είναι για τους γιατρούς να εργάζονται στο γερμανικό σύστημα υγείας και ποιες προκλήσεις αντιμετωπίζουν;
Ο αριθμός των ξένων γιατρών στη Γερμανία έχει αυξηθεί. Σύμφωνα με τον Γερμανικό Ιατρικό Σύλλογο, περίπου 60.000 γιατροί χωρίς γερμανική υπηκοότητα εργάζονται σήμερα στη χώρα, περίπου το 12% του συνολικού ιατρικού εργατικού δυναμικού.
Η πλειοψηφία των γιατρών στη Γερμανία, που γεννήθηκαν στο εξωτερικό, προέρχονται από άλλες ευρωπαϊκές χώρες ή από τη Μέση Ανατολή, με το μεγαλύτερο μέρος αυτών να κατάγεται από τη Συρία. Οι γιατροί που μετακομίζουν στη Γερμανία πρέπει να υποβληθούν σε αυστηρή διαδικασία έγκρισης για να λάβουν ιατρική άδεια προτού αρχίσουν να εργάζονται σε νοσοκομείο. Αυτό περιλαμβάνει δύο εξετάσεις για την απόδειξη επάρκειας σε γενικές και επαγγελματικές δεξιότητες γερμανικής γλώσσας. Πολλοί πιστεύουν ότι η διαδικασία είναι τόσο απαιτητική που οι γιατροί που θέλουν να εργαστούν στη Γερμανία χρειάζονται περισσότερη υποστήριξη.
Διαφορετικά, το γερμανικό σύστημα υγείας θα μπορούσε να υποφέρει. Ο Jürgen Hoffart, γενικός διευθυντής της κρατικής ιατρικής ένωσης Ρηνανίας, δήλωσε στη DW ότι οι γιατροί δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ως φτηνό εργατικό δυναμικό, αλλά πρέπει να ενσωματωθούν στο σύστημα όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και αποτελεσματικά.
Γιατί όμως υπάρχει έλλειψη γιατρών στη Γερμανία;
Οι διεθνείς οργανισμοί υγείας έχουν προειδοποιήσει ότι οι ελλείψεις ιατρικού προσωπικού είναι τόσο έντονες παγκοσμίως που η πρόσβαση σε άλλους, συγγενείς επαγγελματίες θα μπορούσε σύντομα να γίνει πολυτέλεια σε πολλές χώρες.
Αυτό είναι ιδιαίτερα έντονο σε χώρες με χαμηλό εισόδημα, πολλές από τις οποίες δεν φθάνουν τη συνιστώμενη αναλογία ενός γιατρού ανά 1.000 άτομα.
Σύμφωνα με τα ομοσπονδιακά στοιχεία, η Γερμανία έχει 4,53 ασκούμενους γιατρούς ανά 1.000 άτομα και αντιπροσωπεύει το 30% των 1,82 εκατομμυρίων γιατρών στην Ευρώπη. Αυτό σημαίνει ότι η χώρα έχει αρκετούς γιατρούς αν και ο αριθμός τους μειώνεται ραγδαία. Όπως και τα άλλα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Γερμανία θα αντιμετωπίσει σύντομα μεγάλη έλλειψη ιατρικού προσωπικού, ένα ζήτημα που επιδεινώνεται από τη γήρανση του πληθυσμού που απαιτεί περισσότερη ιατρική φροντίδα.
Οι συνταξιούχοι γιατροί δεν αντικαθίστανται με τον απαραίτητο ρυθμό, κάτι που αποτελεί πρόσθετη πίεση για τους επαγγελματίες υγείας, ιδιαίτερα στον δημόσιο τομέα.
Από το 2023, το 41% των ασκούμενων γιατρών στη Γερμανία ήταν άνω των 60 ετών, όπως και το 28% των ειδικευόμενων. Μέσα στα επόμενα τρία χρόνια, εκτιμάται ότι 5.000 με 8.000 ιατρεία αναμένεται να κλείσουν, κυρίως λόγω συνταξιοδοτήσεων. Δεδομένου ότι δεν υπάρχουν αρκετοί πτυχιούχοι για να αντικαταστήσουν τους συνταξιούχους γιατρούς, η πρόσληψη γιατρών από το εξωτερικό είναι η μόνη βραχυπρόθεσμη λύση εάν το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης θέλει να συνεχίσει να λειτουργεί με τα ίδια πρότυπα, όπως και σήμερα.
«Στη Γερμανία, όλοι οι επαγγελματίες του ιατρικού κλάδου, συμπεριλαμβανομένων των μη ιθαγενών, τυγχάνουν εμπιστοσύνης και εκτίμησης», δήλωσε ο Fabri Beqa, ο οποίος εργάζεται στη Γερμανία για περισσότερα από 18 χρόνια. «Οι ξένοι γιατροί, από την εμπειρία μου, είναι άνθρωποι με κίνητρα που είναι πρόθυμοι να μάθουν και να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της εργασίας στο σύστημα υγείας μιας άλλης χώρας».
«Οι υποδομές στη Γερμανία για την υγειονομική περίθαλψη χρηματοδοτούνται σημαντικά καλύτερα από πολλές άλλες χώρες, μεταξύ αυτών και του Κοσσυφοπεδίου, της πατρίδας μου», πρόσθεσε. «Για έναν επαγγελματία γιατρό, αυτό μεταφράζεται σε εργασία με πιο προηγμένα εργαλεία και επωφελούμενο από επαγγελματική εξέλιξη υψηλής ποιότητας». Επεσήμανε ακόμα ότι «οι ξένοι γιατροί πρέπει συχνά να εργάζονται στα επείγοντα ή να έχουν ρόλους σε νοσοκομεία, όπου ο φόρτος εργασίας είναι συγκριτικά υψηλότερος». Ωστόσο, είπε ότι αυτό άξιζε τον κόπο λόγω της καλής ισορροπίας μεταξύ εργασίας και προσωπικής ζωής.
«Κερδίζεις αρκετά και έχεις αρκετό χρόνο για να απολαύσεις τη ζωή». Ο Beqa είπε ότι, λόγω έλλειψης κατάλληλης δομικής υποστήριξης, οι ξένοι γιατροί πρέπει να καταβάλουν περισσότερη προσπάθεια για την εξέλιξη της σταδιοδρομίας τους από τους Γερμανούς συνομηλίκους τους.
Για παράδειγμα, η ίδρυση της δικής τους κλινικής ή ιατρικής πρακτικής απαιτεί πολύ περισσότερο χρόνο για τους αλλοδαπούς γιατρούς από τους γηγενείς συναδέλφους τους, κυρίως λόγω μιας παγίδας στη γερμανική νομοθεσία.
«Η Γερμανία αναγνωρίζει μόνο τη βασική ιατρική εκπαίδευση, επομένως εάν ένας ειδικός θέλει να ασκήσει το επάγγελμα στη Γερμανία, πρέπει να υποβληθεί ξανά σε εκπαίδευση εξειδίκευσης», είπε ο Beqa, τονίζοντας ότι αυτό συνεπάγεται επένδυση επιπλέον ετών για σπουδές.
Οι διεθνείς οργανισμοί υγείας έχουν προειδοποιήσει ότι οι ελλείψεις ιατρικού προσωπικού είναι τόσο έντονες παγκοσμίως που η πρόσβαση σε άλλους, συγγενείς επαγγελματίες θα μπορούσε σύντομα να γίνει πολυτέλεια σε πολλές χώρες.
Αυτό είναι ιδιαίτερα έντονο σε χώρες με χαμηλό εισόδημα, πολλές από τις οποίες δεν φθάνουν τη συνιστώμενη αναλογία ενός γιατρού ανά 1.000 άτομα.
Σύμφωνα με τα ομοσπονδιακά στοιχεία, η Γερμανία έχει 4,53 ασκούμενους γιατρούς ανά 1.000 άτομα και αντιπροσωπεύει το 30% των 1,82 εκατομμυρίων γιατρών στην Ευρώπη. Αυτό σημαίνει ότι η χώρα έχει αρκετούς γιατρούς αν και ο αριθμός τους μειώνεται ραγδαία. Όπως και τα άλλα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Γερμανία θα αντιμετωπίσει σύντομα μεγάλη έλλειψη ιατρικού προσωπικού, ένα ζήτημα που επιδεινώνεται από τη γήρανση του πληθυσμού που απαιτεί περισσότερη ιατρική φροντίδα.
Οι συνταξιούχοι γιατροί δεν αντικαθίστανται με τον απαραίτητο ρυθμό, κάτι που αποτελεί πρόσθετη πίεση για τους επαγγελματίες υγείας, ιδιαίτερα στον δημόσιο τομέα.
Από το 2023, το 41% των ασκούμενων γιατρών στη Γερμανία ήταν άνω των 60 ετών, όπως και το 28% των ειδικευόμενων. Μέσα στα επόμενα τρία χρόνια, εκτιμάται ότι 5.000 με 8.000 ιατρεία αναμένεται να κλείσουν, κυρίως λόγω συνταξιοδοτήσεων. Δεδομένου ότι δεν υπάρχουν αρκετοί πτυχιούχοι για να αντικαταστήσουν τους συνταξιούχους γιατρούς, η πρόσληψη γιατρών από το εξωτερικό είναι η μόνη βραχυπρόθεσμη λύση εάν το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης θέλει να συνεχίσει να λειτουργεί με τα ίδια πρότυπα, όπως και σήμερα.
«Στη Γερμανία, όλοι οι επαγγελματίες του ιατρικού κλάδου, συμπεριλαμβανομένων των μη ιθαγενών, τυγχάνουν εμπιστοσύνης και εκτίμησης», δήλωσε ο Fabri Beqa, ο οποίος εργάζεται στη Γερμανία για περισσότερα από 18 χρόνια. «Οι ξένοι γιατροί, από την εμπειρία μου, είναι άνθρωποι με κίνητρα που είναι πρόθυμοι να μάθουν και να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της εργασίας στο σύστημα υγείας μιας άλλης χώρας».
«Οι υποδομές στη Γερμανία για την υγειονομική περίθαλψη χρηματοδοτούνται σημαντικά καλύτερα από πολλές άλλες χώρες, μεταξύ αυτών και του Κοσσυφοπεδίου, της πατρίδας μου», πρόσθεσε. «Για έναν επαγγελματία γιατρό, αυτό μεταφράζεται σε εργασία με πιο προηγμένα εργαλεία και επωφελούμενο από επαγγελματική εξέλιξη υψηλής ποιότητας». Επεσήμανε ακόμα ότι «οι ξένοι γιατροί πρέπει συχνά να εργάζονται στα επείγοντα ή να έχουν ρόλους σε νοσοκομεία, όπου ο φόρτος εργασίας είναι συγκριτικά υψηλότερος». Ωστόσο, είπε ότι αυτό άξιζε τον κόπο λόγω της καλής ισορροπίας μεταξύ εργασίας και προσωπικής ζωής.
«Κερδίζεις αρκετά και έχεις αρκετό χρόνο για να απολαύσεις τη ζωή». Ο Beqa είπε ότι, λόγω έλλειψης κατάλληλης δομικής υποστήριξης, οι ξένοι γιατροί πρέπει να καταβάλουν περισσότερη προσπάθεια για την εξέλιξη της σταδιοδρομίας τους από τους Γερμανούς συνομηλίκους τους.
Για παράδειγμα, η ίδρυση της δικής τους κλινικής ή ιατρικής πρακτικής απαιτεί πολύ περισσότερο χρόνο για τους αλλοδαπούς γιατρούς από τους γηγενείς συναδέλφους τους, κυρίως λόγω μιας παγίδας στη γερμανική νομοθεσία.
«Η Γερμανία αναγνωρίζει μόνο τη βασική ιατρική εκπαίδευση, επομένως εάν ένας ειδικός θέλει να ασκήσει το επάγγελμα στη Γερμανία, πρέπει να υποβληθεί ξανά σε εκπαίδευση εξειδίκευσης», είπε ο Beqa, τονίζοντας ότι αυτό συνεπάγεται επένδυση επιπλέον ετών για σπουδές.
Πόσο μεγάλο είναι το γλωσσικό εμπόδιο για τους ξένους γιατρούς;
Ο Jürgen Hoffart σημείωσε ότι μερικές φορές υπήρχαν παράπονα από ασθενείς που έλεγαν ότι δεν καταλαβαίνουν πάντα τους γιατρούς, που δεν είναι Γερμανοί. «Δέχομαι επανειλημμένα τηλεφωνήματα ασθενών με την ερώτηση: «Μπορείτε να μου πείτε ένα νοσοκομείο όπου οι γιατροί μιλούν σωστά γερμανικά;» είπε, προτείνοντας ότι μερικές φορές η κριτική για τις γλωσσικές δεξιότητες κάποιου μπορεί να είναι δικαιολογημένη.
«Λαμβάνω επανειλημμένα ιατρικές αναφορές που είναι τουλάχιστον εν μέρει πολύ δύσκολο να κατανοηθούν». Είπε ότι οι ξένοι γιατροί έπρεπε να κάνουν γλωσσικά τεστ κατά τη διαδικασία έγκρισης που επικεντρώθηκαν στα τυπικά γερμανικά, αλλά αυτό δεν βοήθησε τους ανθρώπους να κατανοήσουν τις τοπικές διαλέκτους ή προφορές.
Μελέτη του 2016 από το Πανεπιστήμιου του Μονάχου Λούντβιχ Μαξιμίλιαν διαπίστωσε ότι πολλοί μετανάστες γιατροί πάλεψαν με προβλήματα γερμανικής γλώσσας και έλλειψη γνώσης σχετικά με τον πολιτισμό και το ιατρικό σύστημα στη Γερμανία.
Μια άλλη μελέτη που δημοσιεύθηκε από το Πανεπιστήμιο της Βασιλείας το 2022, η οποία διερεύνησε δύο μεγάλα πανεπιστημιακά νοσοκομεία στη Γερμανία, έδειξε ότι πολλοί μετανάστες επαγγελματίες υγείας, συμπεριλαμβανομένων νοσοκόμων και γιατρών, υπέστησαν διακρίσεις σχετικά με τη γλώσσα, την εθνικότητα, τη φυλή και την εθνικότητα.
Ο Beqa δεν έχει παρατηρήσει κανένα πρόβλημα με την ενσωμάτωση των γιατρών και την ικανότητά τους να μάθουν γερμανικά, όμως. «Από την εμπειρία μου, οι περισσότεροι γιατροί καταλαβαίνουν τη γλώσσα γρήγορα», είπε. «Εξάλλου, ακόμα κι αν μιλάς καλά γερμανικά, υπάρχουν πάντα ασθενείς που δεν το κάνουν, οπότε το γλωσσικό εμπόδιο δεν είναι πρόβλημα μόνο για τους γιατρούς». Ο Hoffart εξήγησε ότι ένας τρόπος επίλυσης προβλημάτων επικοινωνίας θα ήταν οι πιο καθιερωμένοι γιατροί στη Γερμανία να φροντίζουν καλύτερα τους νέους συναδέλφους τους από το εξωτερικό και να τους δίνουν λεπτομερείς πληροφορίες για τις ιδιαιτερότητες του γερμανικού συστήματος.
Συστήνει δε επιπλέον μαθήματα γλώσσας και επικοινωνίας.
Με πληροφορίες της Deutsche Welle
Ο Jürgen Hoffart σημείωσε ότι μερικές φορές υπήρχαν παράπονα από ασθενείς που έλεγαν ότι δεν καταλαβαίνουν πάντα τους γιατρούς, που δεν είναι Γερμανοί. «Δέχομαι επανειλημμένα τηλεφωνήματα ασθενών με την ερώτηση: «Μπορείτε να μου πείτε ένα νοσοκομείο όπου οι γιατροί μιλούν σωστά γερμανικά;» είπε, προτείνοντας ότι μερικές φορές η κριτική για τις γλωσσικές δεξιότητες κάποιου μπορεί να είναι δικαιολογημένη.
«Λαμβάνω επανειλημμένα ιατρικές αναφορές που είναι τουλάχιστον εν μέρει πολύ δύσκολο να κατανοηθούν». Είπε ότι οι ξένοι γιατροί έπρεπε να κάνουν γλωσσικά τεστ κατά τη διαδικασία έγκρισης που επικεντρώθηκαν στα τυπικά γερμανικά, αλλά αυτό δεν βοήθησε τους ανθρώπους να κατανοήσουν τις τοπικές διαλέκτους ή προφορές.
Μελέτη του 2016 από το Πανεπιστήμιου του Μονάχου Λούντβιχ Μαξιμίλιαν διαπίστωσε ότι πολλοί μετανάστες γιατροί πάλεψαν με προβλήματα γερμανικής γλώσσας και έλλειψη γνώσης σχετικά με τον πολιτισμό και το ιατρικό σύστημα στη Γερμανία.
Μια άλλη μελέτη που δημοσιεύθηκε από το Πανεπιστήμιο της Βασιλείας το 2022, η οποία διερεύνησε δύο μεγάλα πανεπιστημιακά νοσοκομεία στη Γερμανία, έδειξε ότι πολλοί μετανάστες επαγγελματίες υγείας, συμπεριλαμβανομένων νοσοκόμων και γιατρών, υπέστησαν διακρίσεις σχετικά με τη γλώσσα, την εθνικότητα, τη φυλή και την εθνικότητα.
Ο Beqa δεν έχει παρατηρήσει κανένα πρόβλημα με την ενσωμάτωση των γιατρών και την ικανότητά τους να μάθουν γερμανικά, όμως. «Από την εμπειρία μου, οι περισσότεροι γιατροί καταλαβαίνουν τη γλώσσα γρήγορα», είπε. «Εξάλλου, ακόμα κι αν μιλάς καλά γερμανικά, υπάρχουν πάντα ασθενείς που δεν το κάνουν, οπότε το γλωσσικό εμπόδιο δεν είναι πρόβλημα μόνο για τους γιατρούς». Ο Hoffart εξήγησε ότι ένας τρόπος επίλυσης προβλημάτων επικοινωνίας θα ήταν οι πιο καθιερωμένοι γιατροί στη Γερμανία να φροντίζουν καλύτερα τους νέους συναδέλφους τους από το εξωτερικό και να τους δίνουν λεπτομερείς πληροφορίες για τις ιδιαιτερότητες του γερμανικού συστήματος.
Συστήνει δε επιπλέον μαθήματα γλώσσας και επικοινωνίας.
Με πληροφορίες της Deutsche Welle
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια
Δεν βρέθηκαν σχόλια γι'αυτό το άρθρο.
Γίνε ο πρώτος που θα σχολιάσει το άρθρο χρησιμοποιώντας την παρακάτω φόρμα