Δικαίωση του Γιώργου Παπανδρέου: αργά και σταθερά

O Παπανδρέου σταθερά μέρα με τη μέρα, δικαιώνεται, για μερικούς ίσως με αργούς ρυθμούς, γι άλλους γρηγορότερα από όσο υπολόγιζαν. Αυτό που είναι απαραίτητο είναι η υπομονή.

Δεν είναι λίγοι αυτοί που σήμερα έχουν την άποψη ότι ο Γιώργος Παπανδρέου πρέπει να επιστρέψει στην ηγεσία του κόμματος, καθώς η παράταξη βρίσκεται σε κατάσταση νευρικής κρίσης με τη νέα της ηγεσία να μην έχει σχέδιο και να λειτουργεί σαν να βρίσκεται σε προηγούμενες δεκαετίες.
Όμως, όσο και να μας πίκρανε σε ανθρώπινο αλλά και πολιτικό επίπεδο ο τρόπος που η αντιπολίτευση, τα ΜΜΕ αλλά και μέρος στελεχών από το ΠΑΣΟΚ συμπεριφέρθηκαν στον Γιώργο Παπανδρέου, όσο και να αναζητούμε μια πολιτική ,,εκδίκηση,, στην αδικία που συντελέστηκε, οφείλουμε με ψυχραιμία να δούμε δυο - τρία θέματα που είναι σημαντικά.

Πρώτον: Η κατάσταση σήμερα δεν έχει καμία σχέση με εκείνη του Νοεμβρίου και καθημερινά ο Γ. Παπανδρέου δικαιώνεται. Με αργό ρυθμό, αλλά σταθερά δικαιώνεται. Μετά το δημοψήφισμα της Ιρλανδίας και την πρόταση της Μέρκελ για δημοψήφισμα στην Ελλάδα, ο μύθος για λάθος κίνηση, όπως τα ελληνικά ΜΜΕ ήθελαν να το παρουσιάσουν, ανατράπηκε. Τα ευρωομόλογα, ο φόρος σε χρηματοοικονομικά κέρδη, οι προτάσεις του καθημερινά κερδίζουν όλο και μεγαλύτερο έδαφος υποστηρικτών. Οι δήθεν λαϊκές συγκεντρώσεις αγανακτισμένων δεν υπάρχουν πια, ως δια μαγείας, αποδεικνύοντας έτσι ότι ήταν περισσότερο οργανωμένες και κατευθυνόμενες παρά αυθόρμητες πράξεις λαϊκού ξεσηκωμού. Τα iphone που κρατούσαν οι ,,αγανακτισμένοι,, στην πλατεία συντάγματος βγάζουν μάλλον, αλλού φωτογραφίες .
Η προσφυγή των άλλων χωρών στον μηχανισμό στήριξης, και ιδιαίτερα της Κύπρου ακύρωσαν και τον μύθο ότι υπήρχαν άλλοι τρόποι δανείων όπως από τη Ρωσία και Κίνα. Τέλος, για να επικεντρώσουμε στα καυτά θέματα, το ζήτημα της διεκδίκησης καλύτερων όρων. Αν έχει κανείς τη δυνατότητα να εξετάσει με πόσα δανείζεται σήμερα η Ισπανία θα συνειδητοποιήσει για το τι συζητάμε.

Δεύτερον: Εσωτερικά στο ΠΑΣΟΚ. Υπήρχε μια οργανωμένη ομάδα ενάντια στον ΓΑΠ από το 2004, ομάδα που αποκαλούσε τον εαυτό της ,,εκσυγχρονιστές,, (αυτό το ονομάζουμε, και διαφορετικά, κακοποίηση της ελληνικής γλώσσας). Αυτή η ομάδα μαζί με τον εκφοβισμό που είχε προκαλέσει η οργανωμένη επίθεση κυρίως από το ΣΥΡΙΖΑ και τη Χρυσή Αυγή στους πολιτικούς, και σε συνδυασμό με την επίθεση των συμφερόντων μέσα από τα ΜΜΕ πίεζε σε μια αλλαγή ηγεσίας. Αυτή η αλλαγή ήρθε. Σήμερα, ο Παπανδρέου δεν μπορεί να υπονομεύσει τις διαδικασίες του κόμματος και, λίγους μήνες μετά την εκλογή νέου Προέδρου, να εμφανιστεί ως ένας ,,ανέντιμος,, παίκτης στη σκακιέρα.

Τρίτον και το πιο σημαντικό. Το ζητούμενο δεν είναι ο Γ. Παπανδρέου ως πρόσωπο. Το ζητούμενο είναι, πως συντονιζόμαστε, αγωνιζόμαστε για όλα αυτά, τις αξίες και τις αρχές, που ο ίδιος πιστεύει και ήταν όλα όσα μας έκαναν κι εμάς να πιστέψουμε ότι αξίζει η προσπάθεια να συνταχθούμε μαζί του. Μια γενική και αόριστη αναφορά στο όνομά του κινδυνεύει να μειώσει την αξία των πολιτικών και των θέσεων του Γιώργου Παπανδρέου.

Τον Γιώργο Παπανδρέου θα τον φέρει πίσω ο λαός, όπως έφερε ο λαός τον Ανδρέα Παπανδρέου μετά την δίκη στο ειδικό δικαστήριο, δικαιώνοντάς τον. Εμείς που θεωρούμε ότι στηρίζουμε τις επιλογές, τις θέσεις και απόψεις του Γιώργου Παπανδρέου , έχουμε δυο υποχρεώσεις. Να συνεχίσουμε ενωμένοι την προσπάθεια και αν δοθεί η δυνατότητα, να είμαστε περισσότεροι και πιο έτοιμοι ιδεολογικά και πολιτικά, και όχι όπως το 2004 που στην ουσία τον είχαμε αφήσει μόνο του.