Οργή Παπανδρέου για απόφαση του Εφετείου Αθηνών

Τη δυσαρέσκεια του για απόφαση του Εφετείου Αθηνών αναφορικά με όσα αναφέρουν ο Ερβέ Φαλτσιανί και ο Άντζελο Μινκούτζι στο βιβλίο τους με τίτλο «Το χρηματοκιβώτιο των Φοροφυγάδων» εκφράζει ο πρώην πρωθυπουργός.
Ο Γιώργος Παπανδρέου και νυν βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής «η απόφαση αυτή πάσχει προδήλως και πολλαπλώς και γι’ αυτό επιφυλάσσομαι να εξαντλήσω όλα τα προβλεπόμενα ένδικα μέσα», όπως αναφέρει ενώ συμπληρώνει σε πολιτικό επίπεδο όμως, η απόφαση του Εφετείου είναι και αυτή ένα σημείο των καιρών.
«Είναι μια σοβαρή ένδειξη – αν όχι απόδειξη -, ότι η τοξικότητα του πολιτικού κλίματος που εσκεμμένα δημιουργήθηκε για να εξυπηρετηθούν κοντόφθαλμες πολιτικές σκοπιμότητες, να συγκαλύψουν πραγματικούς υπεύθυνους και θεσμικές ασθένειες, να δημιουργηθούν αφηγήματα και να τροφοδοτηθούν ψευδαισθήσεις, δεν αφήνει ανεπηρέαστη – δυστυχώς – ούτε τη δικαιοσύνη», σημειώνει και προσθέτει ότι η αρχή της
αμεροληψίας, της ουδετερότητας και της δικαστικής ανεξαρτησίας αποτελούν δομικά στοιχεία του Κράτους Δικαίου και της θεσμικής αποστολής της Δικαιοσύνης και πως «οι αρχές αυτές είναι διαχρονικά ένα ζητούμενο στην χώρα μας, γιατί η κρίση θεσμών είναι η αιτία της οικονομικής κρίσης και όχι το αντίθετο. Και αυτό, αποτελεί πρόκληση για όλους μας. Ουδείς μπορεί να το λησμονεί, αν θέλουμε η Ελλάδα να βγει οριστικά από την πρόσφατη, οδυνηρή για όλους κρίση».
Ολόκληρη η δήλωση:
«Μεταξύ της δικαιοσύνης και της απονομής δικαιοσύνης υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος που τις χωρίζει»
Το Εφετείο Αθηνών με πρόσφατη απόφασή του έκρινε – μεταξύ άλλων – ότι, ο Ερβέ Φαλτσιανί και ο Άντζελο Μινκούτζι «δεν είχαν ως κύριο σκοπό να αυξήσουν τις εισπράξεις από την πώληση του βιβλίου τους με τίτλο «Το χρηματοκιβώτιο των Φοροφυγάδων» (το οποίο άλλωστε – σχολιάζει η υπόψη απόφαση – εκδόθηκε αρχικώς στην Ιταλία και μικρό μέρος του αφορούσε τον ενάγοντα Παπανδρέου και την Ελλάδα). Έκρινε δηλαδή ότι, τα όσα ανέφεραν για την οικογένεια και το πρόσωπό μου ήταν απλά «ενημέρωση του κοινού για τα γεγονότα γύρω από την παγκόσμια οικονομική κρίση και το ρόλο της φοροδιαφυγής μέσω του τραπεζικού συστήματος».
Έκρινε επίσης, η απόφαση ότι, οι πηχυαίοι τίτλοι των εφημερίδων της εποχής («Με τη λίστα Λαγκάρντ πίεζε ο Σαρκοζί τον Γ. Παπανδρέου // Ερβέ Φαλσιανί: «Ο Σαρκοζί εκβίασε τον Γ. Παπανδρέου να φέρει την τρόικα στην Ελλάδα, γιατί η Μαργαρίτα Παπανδρέου είχε 500 εκ. ευρώ στο εξωτερικό» κοκ), στις οποίες δημοσιεύθηκαν τα όσα αναφέρονταν για το πρόσωπό μου και για την οικογένειά μου στο υπόψη «πόνημα», χρησιμοποίησαν (οι εφημερίδες) «εκτεταμένες φράσεις» και «οξείς προσωπικούς χαρακτηρισμούς» που δεν χρησιμοποίησαν οι εναγόμενοι συγγραφείς του επίμαχου βιβλίου.
Και έτσι, με τρόπο βολικό, ξεπεράστηκε η κοινή λογική αλλά και γεγονότα αδιαμφισβήτητα όπως,
ότι ήταν αποκλειστικά οι δηλώσεις των εναγομένων που πυροδότησαν τα δημοσιεύματα,
ότι άλλα δικαστήρια έχουν ήδη αξιολογήσει και μάλιστα αμετάκλητα ως συκοφαντικό τον ισχυρισμό ότι στη Λίστα Λαγκάρντ υπήρξε λογαριασμός της μητέρας μου Μαργαρίτας και έχουν καταδικάσει σε αποζημίωση συγκεκριμένα ΜΜΕ,
ότι το ΣΔΟΕ, μετά από εκτεταμένη έρευνα που έκανε όχι μόνο στη λίστα Λαγκάρντ αλλά και σε όλες τις άλλες λίστες που διαθέτουν οι αρμόδιες αρχές, ανακοίνωσε απερίφραστα και δημόσια ότι «υπήρξε διασυρμός» και ότι από έλεγχο που πραγματοποιήθηκε δεν προέκυψε το παραμικρό.
Για όλους αυτούς τους λόγους, πιστεύω ακράδαντα ότι, η απόφαση αυτή πάσχει προδήλως και πολλαπλώς και γι’ αυτό επιφυλάσσομαι να εξαντλήσω όλα τα προβλεπόμενα ένδικα μέσα.
Σε πολιτικό επίπεδο όμως, η απόφαση του Εφετείου είναι και αυτή ένα σημείο των καιρών. Είναι μια σοβαρή ένδειξη – αν όχι απόδειξη -, ότι η τοξικότητα του πολιτικού κλίματος που εσκεμμένα δημιουργήθηκε για να εξυπηρετηθούν κοντόφθαλμες πολιτικές σκοπιμότητες, να συγκαλύψουν πραγματικούς υπεύθυνους και θεσμικές ασθένειες, να δημιουργηθούν αφηγήματα και να τροφοδοτηθούν ψευδαισθήσεις, δεν αφήνει ανεπηρέαστη – δυστυχώς -, ούτε τη δικαιοσύνη.
Όμως, η αρχή της αμεροληψίας, της ουδετερότητας και της δικαστικής ανεξαρτησίας απο-τελούν δομικά στοιχεία του Κράτους Δικαίου και της θεσμικής αποστολής της Δικαιοσύνης.
Οι αρχές αυτές είναι διαχρονικά ένα ζητούμενο στην χώρα μας, γιατί η κρίση θεσμών είναι η αιτία της οικονομικής κρίσης και όχι το αντίθετο. Και αυτό, αποτελεί πρόκληση για όλους μας. Ουδείς μπορεί να το λησμονεί, αν θέλουμε η Ελλάδα να βγει οριστικά από την πρόσφατη, οδυνηρή για όλους κρίση».  aftodioikisi