Του Ηλία Γιαννόπουλου
Για… δύο «αγκάθια» – συγκεκριμένα για δύο «μυτούλες» από φοίνικα – που είχαν καρφωθεί στο πόδι ενός παιδιού το παρέπεμψαν από το Νοσοκομείο Κυπαρισσίας στην Καλαμάτα για να τις βγάλουν! Απίστευτο!
Κι όμως συνέβη στο Νοσοκομείο Κυπαρισσίας την Κυριακή, σύμφωνα και με χθεσινή αναφορά – καταγγελία του γονέα του παιδιού, Γιάννη Σταθόπουλου, προς τον αναπληρωτή διοικητή του Νοσοκομείου Μεσσηνίας (πλέον), Πάνου Μπόζου.
Στο Νοσοκομείο Κυπαρισσίας, την Κυριακή, δεν εφημέρευε χειρουργός ιατρός αλλά ορθοπαιδικός. Αφού μαζί με έναν άλλο ιατρό εξέτασαν το πόδι του παιδιού στα εξωτερικά ιατρεία, απεφάνθη ότι η περίπτωση χρειαζόταν χειρουργό και συμβούλεψαν το γονέα να μεταφέρει ο ίδιος το παιδί στο Νοσοκομείο Καλαμάτας. Μάλιστα, όπως σημειώνει στην αναφορά – καταγγελία του ο κ. Σταθόπουλος, την οποία έχει στη διάθεσή του το «Θ», σε ερώτησή του, αν θα έπρεπε να γίνει κάποια άμεση ενέργεια ώστε να μη χειροτερεύσει το τραύμα, τον διαβεβαίωσαν ότι δεν μπορούσαν να κάνουν το παραμικρό, γιατί οποιαδήποτε επέμβαση έπρεπε να γίνει από χειρουργό!
Έτσι, ο κ. Σταθόπουλος με το δικό του αυτοκίνητο μετέφερε το παιδί στο Νοσοκομείο Καλαμάτας, όπου στα εξωτερικά ιατρεία τούς υποδέχτηκε το νοσηλευτικό προσωπικό. Μετέφεραν το παιδί στα επείγοντα και ειδοποιήθηκε αμέσως ο εφημερεύων χειρουργός, περιέθαλψαν το παιδί και μετά από λίγα λεπτά πήραν το δρόμο της επιστροφής για την Κυπαρισσία.
«Δε φαντάζεστε την αμηχανία που ένιωσα και τη δύσκολη θέση στην οποία βρέθηκα, αλλά και την αγανάκτηση μου, όταν άκουσα τα περιπαικτικά λόγια των νοσηλευτριών και του χειρουργού, οι οποίοι απόρησαν γιατί το περιστατικό δεν αντιμετωπίστηκε αμέσως στη Κυπαρισσία. Γι’ αυτούς ήταν αδιανόητο το γεγονός ότι, μετά από παρότρυνση αρμόδιου ορθοπεδικού, χρειάστηκε να κάνουμε εξήντα χιλιόμετρα για την αντιμετώπιση του συγκεκριμένου τραύματος, το οποίο, δεδομένου ότι αφορούσε άκρα, υπαγόταν στην αποκλειστική αρμοδιότητα… ορθοπαιδικού», σημειώνεται στην αναφορά – καταγγελία.
Ο κ. Σταθόπουλος, ο οποίος έχει διατελέσει αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του Νοσοκομείου Κυπαρισσίας, τονίζει: «Αναλογιζόμενος όμως όλα αυτά, αισθάνθηκα οργή, ντροπή, ανασφάλεια και φόβο, συνειδητοποιώντας πως στο Νοσοκομείο Κυπαρισσίας, όπου απευθύνθηκα, με αντιμετώπισαν, όχι με διάθεση να μου παράσχουν υπηρεσίες, τις οποίες αυτοί είναι υποχρεωμένοι να παρέχουν κι εγώ δικαιούμαι να απολαμβάνω, αλλά με μια διάθεση να με εκφοβίσουν, ότι στο νοσοκομείο της πόλης μου δεν υπάρχει πλέον η δυνατότητα να απολαμβάνω σωστά ούτε τις πιο απλές παροχές υγείας. Φάνηκε καθαρά ότι αποκλειστικό μέλημά τους είναι η ταλαιπωρία των πολιτών, προκειμένου να καλλιεργείται η εντύπωση πως υπάρχει θέμα αξιοπιστίας του Νοσοκομείου Κυπαρισσίας και της σωστής λειτουργίας αυτού. Ως γονιός θα έπρεπε να σκεφτώ πως “τέλος καλό, όλα καλά” και να ξεχάσω το γεγονός, αλλά ως συνειδητοποιημένος ενεργός πολίτης και έχοντας διατελέσει στο παρελθόν επί πεντέμισι χρόνια αντιπρόεδρος του Νοσοκομείου αυτού, μου είναι αδύνατο να κλείσω τα μάτια, να μην καταγγείλω σε εσάς, κε υποδιοικητά, την απαράδεκτη συμπεριφορά των δύο γιατρών. Σε καμιά περίπτωση δεν μπορώ να κρίνω την επιστημονική τους επάρκεια, αλλά ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίστηκε το γεγονός στο Νοσοκομείο Καλαμάτας, τους εκθέτει και τείνω να πιστέψω ότι ενεργούν δολίως, ούτως ώστε να δυναμιτίζεται η προσπάθεια συνέχισης της ομαλής λειτουργίας του Νοσοκομείου Κυπαρισσίας. Είναι δεδομένη κι εκφρασμένη ευθαρσώς η διάθεση του κόσμου της Τριφυλίας να στηρίξει τη λειτουργία αυτού του τόσο σημαντικού για τον τόπο μας ιδρύματος. Εξάλλου, τα τελευταία χρόνια, μέσα από συντονισμένες προσπάθειες του Διοικητικού Συμβουλίου, μέλος του οποίου, όπως προανέφερα, είχα την τύχη να διατελέσω για κάποια χρόνια, σε συνεργασία με δωρητές και διάφορους φορείς της τοπικής και ευρύτερης κοινωνίας, έγιναν σημαντικές προσπάθειας εκσυγχρονισμού και αναβάθμισης του Νοσοκομείου Κυπαρισσίας, τόσο σχετικά με την κτηριακή υποδομή και τον εξοπλισμό όσο και σχετικά με το ανθρώπινο δυναμικό. Έτσι, προκηρύχτηκαν και νέες θέσεις γιατρών, με την προσδοκία το νοσοκομείο της πόλης μας να στελεχωθεί από νέους επιστήμονες που θα βελτιώσουν και θα αναβαθμίσουν τις υπηρεσίες του. Όπως φαίνεται όμως από τις διαθέσεις του εν λόγω γιατρού, η θέση του οποίου ήταν μια από τις κατά τα παραπάνω προκηρυχθείσες, δεν προσήλθαν όλοι τους με αυτές ακριβώς τις προθέσεις. Έτσι, στην πορεία της διατεταγμένης παρακμής που ακολούθησε, την οποία ακόμα διάγει ο βίος του Νοσοκομείου Κυπαρισσίας, γίνεται πλέον αντιληπτό ότι δεν έχουμε μόνο να παλέψουμε με την πίεση της άνωθεν υποκινούμενης κυβερνητικής αναλγησίας, που επιτάσσει την υποβάθμιση κι αποδυνάμωση του Νοσοκομείου Κυπαρισσίας, αλλά και “με δούρειους ίππους” που δρουν υποχθόνια, υπονομεύοντας την αποτελεσματικότητα και την αξιοπιστία του».
Ο κ. Σταθόπουλος αναφέρεται και σε μια μικρή μερίδα γιατρών που «από μέσα» βάλλουν εναντίον του νοσοκομείου, τονίζοντας: «Είναι βέβαια κοινό μυστικό, κύριε υποδιοικητά, ότι μια μικρή μερίδα γιατρών εδώ κι αρκετά χρόνια υπονομεύει με τη συμπεριφορά της την αρμονική λειτουργία του νοσοκομείου. Πριν αρχίσει η ξέφρενη πορεία καταβαράθρωσης του ιδρύματος, η αντιεπαγγελματική συμπεριφορά της μερίδας αυτής έβαλλε κατά της λειτουργίας του με πράξεις μακιαβελικού χαρακτήρα, προκειμένου να ικανοποιηθεί η ματαιοδοξία της. Στις μέρες μας και με την εξέλιξη που έχουν πάρει τα πράγματα, “άξιοι συνεχιστές” της μερίδας αυτής διαπιστώνουν ότι είναι πιο αποτελεσματικό να πετύχουν τους ιδιοτελείς σκοπούς τους, βάλλοντας κατά της λειτουργίας του νοσοκομείου με παραλείψεις, που μπορεί να φτάσουν ακόμα και σε άρνηση αντιμετώπισης κάποιου περιστατικού, οχυρωμένοι πίσω από την ευτελή πρόφαση της έλλειψης αρμοδιότητας. Είναι κρίμα, όμως, η μειοψηφία αυτή να αμαυρώνει το σημαντικό έργο που γίνεται στο Νοσοκομείο Κυπαρισσίας, έστω και υπό τις παρούσες αντίξοες συνθήκες, τόσο μέσα από τις υπηρεσίες που παρέχουν τμήματα, όπως η παιδιατρική κλινική ή η μονάδα τεχνητού νεφρού, όσο και μέσα από τις φιλότιμες προσπάθειες του απλού νοσηλευτικού προσωπικού.
Επειδή, λοιπόν, όλα τα πράγματα έχουν ένα τέλος, μήπως ήρθε η ώρα να τεθεί αυτό το τέλος και στη χρόνια προσπάθεια υπονόμευσης του πολύπαθου νοσοκομείου μας; Τώρα που “τα κουκιά είναι έτσι κι αλλιώς μετρημένα”, μάλλον δεν υπάρχει χώρος για περιττά κι επιβλαβή αποστήματα. Σας καλώ να αναλάβετε πρωτοβουλία και, ως ενεργός πολίτης της τοπικής μας κοινωνίας, σας διαβεβαιώνω πως η κοινωνία αυτή θα βρεθεί αρωγός σας, σε οποιαδήποτε ενέργεια η οποία θα έχει χαρακτήρα εκκαθάρισης. Σε αναμονή της απάντησής σας “με έργα”».
