Η ΕΛΛΑΔΑ Η ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ ΤΗΣ (2010-2012) ΚΑΙ (2012-2016)

ΓΙΑΝΝΗΣ 

ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ

ΑΚΟΜΗ ΖΗΤΕΙΤΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

Η χώρα μας το 2010 ζητούσε βοήθεια, από τις χώρεςτης ΕΕ, για να μην χρεωκοπησει, όταν είχε αποκαλυφθεί, ότι τα δημοσιονομικά της ήταν εκτός ελέγχου, οι αγορές χρήματος την είχαν αποκλείσει, δεν είχε να πληρώσει μισθούς και συντάξεις και η απελθουσα κυβερνηση συστηματικά παραποιουσε τα δημοσιονομικά της στοιχεια, στην EUROSTAT.

Το πολιτικό της σύστημα, βαθιά αναξιόπιστο και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αιφνιδιασμενη και απροετοιμαστη.

Η ΕΕ, ήταν σε πανικό, δεν γνώριζε το μέγεθος του δικού της προβλήματος και δεν είχε εμπειρία και μηχανισμούς διαχειρησης, αναλογων κρίσεων.

Στην ηγεσία των μεγάλων χωρών της ΕΕ, βρισκόταν κυβερνήσεις, βαθιά συντηρητικές, ειδικά σε Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία και Ισπανία.

Μετά το 2012, η χώρα μας είχε εφαρμόσει σε μεγάλο βαθμό, το πρώτο μνημόνιο, με μεγάλη δημοσιονομική προσαρμογή, μεγάλες μειώσεις σε δημόσιες δαπάνες και μεγάλες μεταρρυθμισεις.

Η ΕΕ, απέκτησε εμπειρία και μηχανισμούς κρίσεων και είχε ελέγξει σε μεγάλο βαθμό τα δικά της προβλήματα.

Στην ΕΕ, είχαμε αλλαγές κυβερνήσεων, σχεδόν στις πιο σημαντικές χώρες, με την αντικατασταση των συντηρητικων κυβερνήσεων, με προοδευτικες και πιο θετικές προς τα Ελληνικά προβλήματα.

Με λίγα λόγια, το 2012 ειμασταν στο απόλυτο χάος, ενώ μετά το 2012, ειδικά μετά το 2014, όλα είναι διαφορετικά.

Ο Σαμαράς και ειδικά ο Τσιπρας, είχε δύο μεγάλους συμμάχους, τις άπειρες θυσίες των Ελλήνων και την μεγάλη υποστηρηξη, των Ευρωπαίων Σοσιαλιστων, των πρώην "προδοτων" των λαών, του "ΟΛΑΝΔΡΕΟΥ" κατά Τσιπρα.

Και όμως το ΠΑΣΟΚ, το 2010, όπως επανέλαβε πάλι ο Τσιπρας, κατέστρεψε την χώρα, το ΠΑΣΟΚ, από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου, κατά τον Μητσοτάκη.

Έκανα αυτό το σχόλιο, όχι γιατί διεκδικώ, κάποια κομματική, ή προσωπική δικαιωση, αλλά γιατί πρέπει να αφήσουν τα κόμματα, αν δεν μπορούν, ή και δεν θέλουν να πουν την αλήθεια, τους πολίτες, να την κατανοήσουν.

Γιατί μόνο, αν γίνει κατανοητη, από μεγάλο μέρος της κοινωνίας, η αλήθεια, υπάρχει ελπίδα, να βγούμε από την κρίση.

Διαφορετικά, η χώρα θα σέρνεται προς τα κάτω, περιμένοντας την ώρα της απόλυτης καταστροφής, με ή χωρίς την βοήθεια των εταίρων και δανειστών.