ΔΗΜΟΣ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ Του Βασίλη Παπαθεοδοσίου

Νέοι άνθρωποι ο μοχλός της ανάπτυξης
Σε μια ομολογουμένως, δύσκολη πολιτική περίοδο, που διέρχεται η χώρα, ο νέος νόμος του “Καλλικράτη” είναι ήδη γεγονός. Το αν είναι κατάλληλος ο χρόνος για την εφαρμογή του, θα το δείξει η ιστορία. Συνήθως, τέτοια εγχειρήματα ποτέ δεν εμφυτεύονται και δεν καλλιεργούνται στην πιο βαθιά κρίση που διέρχεται η χώρα και μάλιστα με την διαδικασία του αποφασίζουμε και διατάσσουμε. Διότι όλοι οι νόμοι έχουν τη “χημεία” τους, και το “συναίσθημά” τους. Και η συρρίκνωση της οικονομικής δραστηριότητας που πλήττει τα μεσαία και χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα και καταστρέφει, όπως δείχνουν τα πράγματα, κάθε ελπίδα της νέας γενιάς,
 ασφαλώς
δεν είναι το κατάλληλο υπόστρωμα να ευδοκιμήσει και να ανθίσει ο νέος νόμος. Αναφέρθηκα στη νέα γενιά, διότι την θεωρώ το στόχο που πρέπει να πετύχουμε όλοι μαζί στην Τριφυλία. Και ο στόχος δεν είναι άλλος από το να παραμείνουν οι νέοι μας στον τόπο τους κατά το δυνατόν. Μόνον έτσι θα μπορέσουν οι κύριοι πυλώνες της γεωργικής ανάπτυξης, και της τουριστικής αξιοποίησης να σηκώσουν το βάρος της προόδου και της παραγωγής πλούτου. Οταν η υποβαθμισμένη (ανώτατη) παιδεία, η αναξιοκρατία, η διαφθορά που κυριαρχούν στην ελληνική σκηνή, έχει ως αποτέλεσμα
ένα μεγάλο κύμα φυγής και μετανάστευσης των νέων ικανοτέρων ανθρώπων προς τις ξένες πόλεις (αγορές), τότε το πλήγμα είναι διπλό. Ο αφελληνισμός της περιοχής δεδομένος αφού την ίδια ώρα ο δήμος μας κατακλύζεται ανεξέλεγκτα από πολλούς συνανθρώπους, αλλά χωρίς μόρφωση, χωρίς κουλτούρα, χωρίς εξειδίκευση. Αυτά είναι τα δεδομένα μέχρι σήμερα στον ιδιότυπο νότο που ζούμε, και που έχουμε γαλουχηθεί πνευματικά, οικονομικά, πολιτισμικά. Οι ευθύνες όμως από εδώ και στο εξής δεν θα ανήκουν σ’ αυτούς που ψήφισαν και έθεσαν σε εφαρμογή αυτό τον νόμο. Οι ευθύνες κυρίως θα ανήκουν από τώρα και στο διηνεκές σ’ αυτούς που θα κληθούν να εφαρμόσουν τον νόμο εν τοις πράγμασι.  Κανένας σοβαρός δήμιος δεν μπόρεσε να έχει προοπτική προόδου και ευημερίας όταν δεν στηρίζεται σε μια δημιουργική ελίτ που να συνδυάζει τις ανησυχίες των νέων με την πείρα
των παλιών για την κοινωνική και οικονομική βελτίωση του αύριο. Χωρίς την κρίσιμη μάζα  αταρτισμένου και υψηλού ανθρώπινου δυναμικού, μορφωμέν ν και ικανών συμπολιτών μας, σε συνέργεια με τις  υπάρχουσες σωρευμένες εμπειρίες άξιων αγροτών - παραγωγών, δεν θα μπορέσουμε με επιτυχία να προκαλέσουμε ανάπτυξη και πρόοδο. Και έτσι η συρρίκνωση σιγά-σιγά
που θα επέλθει θα είναι και πληθυσμιακή πράγμα που θα έχει τεράστιες επιπτώσεις. Οταν  επικρατήσουν διαγκωνισμοί μεταξύ των τοπικών κοινωνιών ή όταν συνθλίψουμε την προοπτική μιας γενιάς (νέας) χωρίς να της δώσουμε τη δυνατότητα να μείνει στον τόπο της, στην πράξη διαλύουμε
την αλυσίδα της εξέλιξης, της διαδοχής στην παραγωγή και αναπαραγωγή της κοινωνίας, ναρκοθετούμε τις επόμενες γενιές και πηγαίνουμε πίσω τον τόπο. Η αιμορραγία από τους νέους μας
θα επιτείνει τις εισοδηματικές και κοινωνικές ανισότητες, και τούτο θα είναι το πιο τρομακτικά θλιβερό και δημοκρατικά απαράδεκτο αποτέλεσμα. Η ώθηση των νέων μας (προς το εμπόριο π.χ.) προς μια διαφορετική νοοτροπία, όπως η εγκατάλειψη της ιδέας να “διορισθούμε στο Δημόσιο”,
η παρότρυνση να ζήσουν, να επενδύσουν και να εμπορευτούν στον τόπο μας, είναι πιστεύουμε η λυδία λίθος της αναγέννησης της εραναίας τριφυλιακής γης και ό,τι καλύτερο για μια ανάδειξη του τουριστικού πλούτου του δήμου μας.
Πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ