Το μεγάλο στοίχημα για ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και οι προκλήσεις για την επόμενη ημέρα....

ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΚΟΤΤΑΚΗ

Σκηνή πρώτη: Βράδυ της 3ης Μαρτίου, της αξέχαστης ημέρας κατά τη διάρκεια της οποίας ανακοινώθηκαν τα σκληρά οικονομικά μέτρα, ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου αποφασίζει να επισκεφθεί την αγαπημένη του ψαροταβέρνα «Σμαράγδα» στην Πεύκη. Όταν φτάνει εκεί με τη σύζυγό του Άντα και την παρέα του, βρίσκεται προ «ευχάριστης» έκπληξης: Οι θαμώνες εκείνο το βράδυ άμα τη εμφανίσει του σηκώνονται και τον χειροκροτούν! Τέτοια εμπειρία, να αποφασίζεις μείωση μισθών και να σε χειροκροτούν, δεν την έχει ζήσει κανένας πρωθυπουργός από τη Μεταπολίτευση ίσαμε σήμερα. Ανακουφισμένος ο Παπανδρέου από την υποδοχή, κατευθύνθηκε στο αγαπημένο του τραπέζι, στο χώρο των μη καπνιστών, και απόλαυσε το ψάρι του: Στείρα από την Τήνο…

Σκηνή δεύτερη (τις ίδιες ημέρες): Νωρίς το πρωί, στο σπίτι του στην οδό Μπενάκη στην Κηφισιά, ο Αντώνης Σαμαράς ενημερώνεται για το πώς αποδέχτηκε ο Τύπος το «πακέτο» των φορολογικών μέτρων, παίρνει το πρωινό του τρώγοντας ταχίνι για να προφυλάσσει το ευαίσθητο στομάχι του και ενημερώνεται από τον εκπρόσωπο της ΝΔ Πάνο Παναγιωτόπουλο για την ατζέντα της ημέρας. Έπειτα, αρχίζει η εργασιοθεραπεία: Ετοιμάζει ιδιόχειρα σημειώματα με οδηγίες προς στενούς του συνεργάτες, τα «βάζει» σε φακέλους και τους τα διανέμει στην πρωινή σύσκεψη. Το βράδυ αναμένει τη «λογοδοσία» τους. Η περίοδος είναι τόσο κρίσιμη, ώστε ο πρόεδρος της ΝΔ επιφυλάσσει στον εαυτό του το προνόμιο να είναι λίγο περισσότερο συγκεντρωτικός από ό,τι συνήθως. Και μολονότι οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι τα ποσοστά της ΝΔ είναι καθηλωμένα, εκείνος είναι αισιόδοξος για την ανάκαμψη.

Πολιτική ρευστότητα
Μεταφέρουμε τις δύο σκηνές για το οξύμωρο του πράγματος: Στην τρέχουσα συγκυρία αυτός που λαμβάνει αντιδημοφιλή μέτρα είναι δημοφιλής, εκείνος που τα αντιπολιτεύεται δεν εισπράττει πολιτικά κέρδη. Άλλαξε τόσο δραματικά τις συνήθειές του ο ελληνικός λαός; Ωρίμασε απότομα; Μάλλον όχι! Είναι ίσως η πρώτη φορά από τη Μεταπολίτευση που μια οικονομική κρίση δημιουργεί τέτοιες συνθήκες πολιτικής ρευστότητας στην πατρίδα. Δεδομένα που σήμερα ισχύουν, ενώ αύριο όχι. Και οι δύο ηγέτες έχουν τις ίδιες ακριβώς πιθανότητες να επιτύχουν και να αποτύχουν. Ο καθένας χωριστά καλείται να υπερβεί μεγάλους κάβους:

– Ο Παπανδρέου πορεύεται αυτή τη στιγμή έχοντας την ανοχή της κοινωνίας, η οποία όμως βασίζεται και σε ένα κλίμα υπεραισιοδοξίας που δημιουργήθηκε μετά τη Σύνοδο Κορυφής. Στην κοινωνία αυτή τη στιγμή, υπάρχει η εσφαλμένη εντύπωση πως τα χειρότερα πέρασαν, ωστόσο οι παροικούντες γνωρίζουν ότι τα δύσκολα θα έρθουν το Σεπτέμβριο: Και γιατί τότε η κυβέρνηση θα βγει στις αγορές για νέο δανεισμό αλλά και γιατί η κυβέρνηση θα πρέπει να ετοιμάσει το νέο προϋπολογισμό, ο οποίος θα πρέπει να έχει ως στόχο την πτώση του ελλείμματος στο 5%. Τότε θα αρχίσει να φαίνεται στον ορίζοντα περισσότερο πιεστική η προσφυγή στο ΔΝΤ. Τότε επίσης, με τις νέες άγριες περικοπές στο κοινωνικό κράτος, θα αρχίσουν να εξαντλούνται οι ανοχές των πολιτών. Τότε θα συνειδητοποιηθεί ότι η απόφαση της Συνόδου Κορυφής έκρυβε πολλά «φανερά μυστικά» που δεν θελήσαμε να δούμε.

– Ο Αντώνης Σαμαράς αυτή την περίοδο πορεύεται με τη στήριξη της κοινωνίας στο πρόσωπό του αλλά και με εμφανή την έλλειψη εμπιστοσύνης προς την παράταξή του σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την κατάσταση που κληροδότησε στην οικονομία. Το παράδοξο εδώ είναι διαφορετικό: Ο αρχηγός που κέρδισε την εμπιστοσύνη 800.000 πολιτών, δεν έχει ακόμη την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας των στελεχών του κόμματος τα οποία περίμεναν ανυπόμονα να υπηρετήσουν μια ηγεσία της Ντόρας Μπακογιάννη και τώρα δείχνουν δύσθυμα επειδή αυτό δεν συνέβη. Ο κ. Σαμαράς έχει να περάσει δύο «κάβους» για να επιβληθεί στο χώρο του τελεσίδικα: Συνέδριο και δημοτικές εκλογές. Αν επιβληθεί στο πρώτο (συνέδριο), δεν θα έχει πρόβλημα αμφισβήτησης στο δεύτερο (εκλογές), ακόμη κι αν το αποτέλεσμά τους δεν είναι απολύτως ικανοποιητικό. Ο δε κ. Παπανδρέου, για να αποφύγει τους δικούς του σκοπέλους, ελπίζει στο ακριβώς αντίθετο: Στο στραβοπάτημα του αντιπάλου του στις δημοτικές εκλογές. Μόνο έτσι θα μπορέσει να αντέξει στην κοινωνική πίεση που θα έλθει εξαιτίας της οικονομικής θύελλας. Αν η αντιπολίτευση αντέξει τότε, κανένα θεσμικό αντίβαρο (συνταγματική αναθεώρηση, αλλαγή εκλογικού νόμου, πόθεν έσχες) δεν θα αρκέσει για να αλλάξει την ατζέντα και να τον γλιτώσει από την κοινωνική θύελλα. Και οι δύο ηγέτες πρέπει λοιπόν να παίξουν το παιχνίδι της επιβολής: Ο Παπανδρέου προς το κράτος για να εφαρμοστεί το Πρόγραμμα Σταθερότητας, ο κ. Σαμαράς προς τα στελέχη του για να μην επικρατήσει αστάθεια στη ΝΔ. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται…
ΠΗΓΗ:ΕΠΙΚΑΙΡΑ