I am Greek and i am not what i'm accused for

I am Greek and i am not what i'm accused for
Έκρινε
Σχεδόν σε κάθε οικογένεια, σε κάθε παρέα, σε κάθε γραφείο, έχει συζητηθεί τουλάχιστον μία φορά η αναστάτωση που επικρατεί αυτό τον καιρό στη χώρα μας.
Ακόμα και οι μεσημεριανές εκπομπές αναλύουν τον Τυφώνα ΔΝΤ.

Στο twitter , το καταγώγι του net, η απόγνωση έδωσε προχθές ειδικά την θέση της σε ένα υστερικό γέλιο σχιζοφρενούς ιδιοσυγκρασίας.
"Δεν υπάρχει αντιπολίτευση. Δεν υπάρχει σωτηρία" έγραψα ως απάντηση.

Μερικοί με ρώτησαν πώς και δεν εξεράγην τόσες ημέρες στο μπλογκ με κάποιο αποκεφαλιστικό ποστ εναντίον των κυβερνώντων εφόσον έχω ήδη δηλώσει την απογοήτευση μου από τις αποφάσεις τους, παρά αντιθέτως λες και ζω σε κάποιο ασύμβατο ρευστό σύμπαν, προτίμησα να μασήσω μερικά φύλλα δατούρας δημιουργώντας ένα αδίστακτα [για την ιδιοσυγκρασία μου] συναισθηματικό μπλογκ.

Είναι πολύ εύκολη η έκρηξη στο web. Είναι τόσο εύκολη που σχεδόν καταντά βλακώδες να κατακεραυνώνεις με εκφράσεις όσους και όσα δεν μπορείς να αγγίξεις διαφορετικά [ή δεν σου επιτρέπεται να αγγίξεις].
Η πολιτική άλλωστε, εδώ και χρόνια είναι έξω από τον λαό. Αλλού.
Έτσι την έχτισαν οι Μεσσίες. Να μη μπορείς να την αγγίξεις. Μόνο να την αποδέχεσαι έστω και με υστερικούς σπασμούς αντίδρασης.

Νιώθω προδομένη.
Πως κάποιοι διέσυραν, διέβαλαν και αλλοίωσαν εις το διηνεκές την αλήθεια της ύπαρξης μου.
Δεν ζούμε όλοι με σκάφη που δεν μπορούμε να συντηρήσουμε.
Δεν πηγαίνουμε όλοι κάθε Σάββατο στα κλαμπ ή στα μπουζούκια.
Τουλάχιστον 50 άτομα στο κοντινό περιβάλλον μου δεν έχουν λάβει ποτέ διακοποδάνειο κι εργάζονται πάνω από 50 ώρες την εβδομάδα , χρόνια τώρα, για να έχουν την δυνατότητα να πληρώσουν ένα αεροπορικό εισιτήριο αντί να ταλαιπωρηθούν με ένα λεωφορείο ώρες ατελείωτες σε δρόμους που πιθανότατα κάπου θα είναι σαν αιώνια μονοδρομομημένοι αν όχι κλειστοί.
Οι γονείς μου και πολλοί άλλοι που γνωρίζω , δεν απέκτησαν ποτέ πιστωτική κάρτα.
Κι εγώ αγόρασα με δόσεις ένα αυτοκίνητο στα 33 μου χρόνια.
Ποια Ελλάδα στήθηκε μπροστά στην σκανδάλη λοιπόν;
Σίγουρα κανείς δεν θα ήθελε να είναι στη θέση του ΓΑΠ αυτό τον καιρό. Κι ο κόσμος δεν τον μισεί γιατί πιθανότατα υποσυνείδητα γνωρίζει πως απλά δεν άντεχε κάποιον ηρωισμό.
Δεν είναι όλοι οι πολιτικοί γεννημένοι ήρωες.
Μια χώρα τόσο μεγάλης σημασίας [είμαστε το κέντρο της Μεσογείου, remember?] , δώρο στους βαρβάρους αβίαστα.

Τόση φρίκη στον ξετσίπωτο λόγο των πολιτικών, των φερεφόνων των μίντια. Τόση απαξίωση στη δημοκρατία του λαού [ποιος μας ρώτησε για ποιο πράγμα εδώ και χρόνια]. Τόση ανικανότητα τόσο ψηλά [ ο Σαμαράς δοκίμασε την τύχη του σε πολιτικό κόμμα κι απέτυχε- τώρα ήρθε να το επικυρώσει παίρνοντας μαζί του στον πάτο ένα κόμμα τεράστιας ιστορίας]. Τόση δειλία [ο Τσίπρας μπορεί αλλά αντέχει;]. Τόση δυνατότητα ξεπουλημένη [ ΛΑΟΣ ΕΠΕ]

Τέτοια βεβήλωση αγώνων, όχι μόνο των εργατικών δικαιωμάτων αλλά και των σύγχρονων. Όπως ο αγώνας της γενιάς των 700 ευρώ που τώρα έγινε γενιά του Τίποτα για Όσο.
Τέτοια εξαΰλωση του κοινωνικού κράτους. Της προστασίας του πολίτη.

Τόση κατακρήμνιση των ευρωπαικών ειδώλων μιας βουλής που αποδείχτηκε πιο ανίσχυρη από ποτέ. Μια Ένωση που έσπασε σε μαλακά μόρια βρωμίου μόλις ζητήθηκε η απόδειξη της υπόστασης της.
Ποιοί ευρωβουλευτές; Ποιες επιτροπές;
Αλλά και ποια συνδικάτα; Ποιοί φοιτητές;
Κάποτε θα έπρεπε να πληρώσουν με σιωπή.
Αυτοί το ήξεραν. Κομπάρσοι μίμοι.

Ένα βίαιο κύμα κατακτητών επιβλήθηκε στη χώρα μου αυτές τις μέρες. Κι η Ελλάδα σιωπά γιατί οξύμωρα νιώθει έναν ιδιότυπο σεβασμό απέναντι τους. Είναι μια κάποια ελπίδα.

Κανείς δεν αγγίζει όμως αυτά που πρέπει να σοδομηθούν για αυτή τη λύτρωση.
Κανείς δεν θα απαιτήσει να διαλυθούν οι καταλήψεις των δεκατριών ατόμων, να ραπιστούν δημόσια όσοι ξεπερνούν έστω για μία ώρα την συμφωνία παράδοσης έργων ή τολμούν να επιδείξουν απαίτηση έστω ενός ευρώ πέραν του προϋπολογισμού μίας δημόσιας δημιουργίας.
Κανείς δεν θα σταματήσει τις ορδές των τουριστών των 200 ευρώ στη Μύκονο , στη Κέρκυρα την Ρόδο.

Κι η προδοσία θα συνεχιστεί. Εις το διηνεκές. Κι όλοι θα γίνουμε αυτό που αναγράφει το ταμπελάκι της ιστορίας έξω από την Ελλάδα.

"Ενθάδε κείτονται κάποιοι δειλοί τυχαίοι"
πηγή:diVa