Λίστα Λαγκάρντ: Αποκάλυψη και συγκάλυψη του εθνικού καρκινώματος της διαφθοράς

Δημήτρης Μπουραντάς*
Η διαφθορά συνίσταται σε παράνομες και ανήθικες πράξεις που έχουν αποτέλεσμα την απόκτηση οφέλους σε βάρος του κοινωνικού ή δημόσιου συμφέροντος. Στη χώρα μας εκδηλώνεται κυρίως μέσω του χρηματισμού, της φοροδιαφυγής, της εισφοροδιαφυγής, της δασμοδιαφυγής, της καταπάτησης δημοσίων εκτάσεων και άλλων μορφών ιδιοποίησης δημόσιων αγαθών (π.χ. παράνομες συντάξεις). Αυτό το φαινόμενο αποτελεί εθνικό καρκίνωμα που οδήγησε τη χώρα ετοιμοθάνατη στην εντατική, δηλαδή στα τεράστια ελλείμματα, στον υπερδανεισμό, στην απώλεια της εθνικής κυριαρχίας και αξιοπιστίας, στην εθνική ταπείνωση, στα μνημόνια, στην ύφεση, στην τεράστια ανεργία, στη φτώχια, στην εξαθλίωση, στην ανασφάλεια και στη θλίψη.
Αν είχαμε καταφέρει μόνο να έχουμε τη φοροδιαφυγή, δασμοδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή στο μισό (50%) από ότι ήταν και είναι ή στο μέσο όρο της ευρωζώνης, τότε τα έσοδα του κράτους ετησίως θα ήταν τουλάχιστον 12 δις ευρώ περισσότερα και συνολικά για 12 χρόνια πίσω περίπου 150 δις. Αυτό σημαίνει ότι το χρέος το 2012 θα ήταν μικρότερο από 70% του ΑΕΠ, η Ελλάδα όχι μόνο δεν θα είχε ανάγκη την τρόικα αλλά θα ήταν η πιο υγιής δημοσιονομικά χώρα και η οικονομία μας θωρακισμένη απέναντι στη οικονομική κρίση.
Ασφαλώς το έγκλημα της μη αντιμετώπισης της διαφοράς έστω σε ένα ποσοστό 50% έγινε από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και προφανώς πρέπει να λογοδοτήσουν γι’ αυτό στη Δικαιοσύνη. Τεράστια ευθύνη όμως έχουν και τα κόμματα της αντιπολίτευσης και κυρίως στης Αριστεράς διότι ποτέ δεν έθεσαν αυτό το ζήτημα ως εθνική προτεραιότητα και δεν διεκδίκησαν ενεργά την αντιμετώπισή του. Τεράστια ευθύνη για τον ίδιο λόγο έχουν τα συνδικάτα, τα επιμελητήρια, οι ενώσεις επιστημόνων, επαγγελματιών, επιχειρηματιών και τα ΜΜΕ.

Δυστυχώς από το έγκλημα συνεχίζεται. Ενδεικτικό παράδειγμα είναι ο χειρισμός της λίστας Λαγκάρντ αφού από το 2010 έχουν περάσει δύο χρόνια και δεν έχει εισπραχθεί ούτε ένα ευρώ ενώ σε άλλες χώρες με βάση την ίδια λίστα έχουν εισπραχθεί δις. Προφανώς, τη μεγαλύτερη ευθύνη για τον εγκληματικό χειρισμό της λίστας έχει ο Παπακωνσταντίνου, όμως δεν είναι άμοιροι ευθυνών ο Γ. Παπανδρέου και ο Ε. Βενιζέλος καθώς και όλα τα μέλη του Υπουργικού συμβουλίου των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Παπαδήμου αφού σε μια κυβέρνηση η ευθύνη είναι ατομική και ταυτόχρονα συλλογική.

Γιατί οι υπουργοί, υφυπουργοί και οι βουλευτές που στήριζαν τις κυβερνήσεις δεν απαίτησαν την άμεση αξιοποίηση αυτής της λίστας, όταν αποφάσιζαν τα υπηρεσιακά και κοινωνικά άδικα μέτρα των μνημονίων;
Η λίστα Λαγκάρντ όμως δεν είναι τεράστιο ζήτημα αφού αφορά μόνο 1,6 καταθέσεις σε μια τράπεζα. Δεν είναι ακόμη ούτε η λίστα των 54000 που έβγαλαν χρήματα στο εξωτερικό με βάση τα δεδομένα των τραπεζών. Το τεράστιο εθνικό έγκλημα που συνεχίζει η συγκυβέρνηση και τα υπόλοιπα κόμματα είναι ότι αρνούνται να εντοπίσουν και να φορολογήσουν το μαύρο χρήμα των διακοσίων χιλιάδων περίπου οικογενειών που τις τελευτές δεκαετίες έκαναν πλιάτσικο μέσω της φοροδιαφυγής, του χρηματισμού, της εισφοροδιαφυγής και της δασμοδιαφυγής. Δεν συμπεριλαμβάνω ασφαλώς σ’ αυτές τις οικογένειες του μικροφοροδιαφυγάδες που ζουν στις λαϊκές συνοικίες. Εννοώ αυτές που εκτίναξαν τις τιμές των ακινήτων στις καλές συνοικίες και τα νησιά που πλήρωναν δόσεις δανείων όσα δήλωναν στην εφορία που κάθε χρόνο έκαναν διακοπές σε ξένους τουριστικούς προορισμούς, που διέθεταν πολυτελή αυτοκίνητα κλπ. Προφανώς αυτές δεν ήταν μόνο 5-10 χιλιάδες επιχειρηματίες ή επιτυχημένοι επαγγελματίες.

Τα χρήματα που έκλεψαν από το κράτους αυτές οι οικογένειες μπορούν σε ένα σημαντικό ποσοστό να εντοπισθούν και να φορολογηθούν με το ολικό πόθεν έσχες για τα τελευταία τουλάχιστον 10 χρόνια. Οι τράπεζες δεδομένων υπάρχουν που μπορούν και να εντοπισθούν τα χρήματα που βγήκαν στο εξωτερικό, οι καταθέσεις, οι επενδύσεις, οι δόσεις δανείων, τα δίδακτρα στα ιδιωτικά σχολεία, τα πολυτελή αυτοκίνητα, τα ασφάλιστρα, το ρεύμα, ακόμη και οι λογαριασμοί του νερού. Αν αυτό γίνει και εντοπισθεί έστω και το 40% αυτού του μαύρου χρήματος τότε τα έσοδα για το κράτος θα είναι δεκάδες δις. Αν σ’ αυτά προσθέσουμε και την εισφορά των βεβαιωμένων οφειλών των μεγαλοφοροδιαφυγάδων και των σημαντικών υποθέσεων που εκκρεμούν για χρόνια στα φορολογικά δικαστήρια για οικογένειες που έχουν τη δυνατότητα να πληρώνουν τότε όχι μόνο δεν χρειάζονται τα υφεσιακά μέτρα μείωσης μισθών και συντάξεων και αύξηση φόρων αλλά θα υπάρξουν χρήματα για την επανεκκίνηση της οικονομίας καθώς και την ανακούφιση των φτωχών και των ανέργων.

Συνεπώς το τεράστιο εθνικό έγκλημα που συνεχίζεται από το ανίκανο και σ’ ένα βαθμό διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, είναι η άρνηση του ν’ αντιμετωπίσει όλους αυτούς που έγιναν λίγο ή πολύ πλούσιοι μέσω του μαύρου χρήματος. Αν η λίστα Λαγκάρντ απλά αποτελεί άλλη μια απόδειξη του εγκλήματος, ο πολιτικός και επικοινωνιακός της χειρισμός σκεπάζει με στάχτη το εθνικό καρκίνωμα της διαφθοράς, το διαρκές πολιτικό έγκλημα κατά της χώρας και την αδυναμία του κατεστημένου πολιτικού συστήματος για αυτοκάρθαραση λόγω της εξάρτησης του από τα συμφέροντα που το στηρίζουν.

* O κ. Δημήτρης Μπουραντάς είναι καθηγητής Μάνατζμεντ, συγγραφέας και επικεφαλής της Κοινωνίας Αξιών