“ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ” Ο μύθος του ανωφελούς κώνωπα

Δεδομένο είναι το γεγονός ότι ο “Καποδίστριας” απέτυχε. Τούτο αποδεικνύεται από το γεγονός  ότι αν ρωτήσεις έναν Ελληνα για τις συνενώσεις του “Καποδίστρια” θα σου απαντήσει αρνητικά, αν δε γελάσει. Επιπροσθέτως οι ίδιοι αρμόδιοι που χάραξαν στο χάρτη τους δήμους, οι ίδιοι μιλούσαν για “Καποδίστρια 2”. Αυτό εάν δεν ονομάζεται προχειρότητα, πώς ονομάζεται; Ουδείς μπορεί να απαντήσει τι ωφέλησε την ελληνική κοινωνία ο “Καποδίστριας 1” αφού, όπως προαναφέρθηκε, οι αρμόδιοι όταν κατάλαβαν την αποτυχία έκαναν λόγο για “Καποδίστρια 2”. Ο εμπνευσμένος μυθοπλάστης αλλά πάντα επίκαιρος Αίσωπος σε έναν μύθο του λέει: Ηταν κάποτε σ’ ένα λιβάδι ένα βόδι και έβοσκε. Ενα κουνούπι πήγε και έκατσε πάνω στο κέρατό του. Εκατσε αρκετές ώρες μέχρι που αποφάσισε να αλλάξει μέρος. Πριν να φύγει ευγενικά σκεπτόμενο είπε στο βόδι: Βόδι θα φύγω και θα σ’ αφήσω μόνο σου, να μη σε κουράσω τόσες ώρες. Το βόδι τού αποκρίθηκε: Ούτε κατάλαβα πότε ήρθες, ούτε και θα καταλάβω πότε θα φύγεις. Μέχρι και ο Αίσωπος διαπραγματεύεται το ανώφελο. Εκείνο που αξίζει να σημειωθεί είναι το γεγονός ότι οι αρμόδιοι εξουσιαστές και τότε και σήμερα βαφτίζουν τις συνενώσεις δίνοντάς τους κορυφαία ιστορικά ονόματα προκειμένου να σοβαρέψουν την προχειρότητά τους. Το “Καποδίστριας 2” έφυγε από το λεξιλόγιό τους διότι το ίδιο όνομα, στο ίδιο ζήτημα, θα επιβεβαίωνε την ανώφελη ενέργειά τους, και βάφτισαν την καινούργια μέθοδο “Καλλικράτη”. Μέχρι σήμερα τα ΙΤΑ και οι ΤΕΔΚ έχουν συνεδριάσει άλλοτε παίρνοντας αποφάσεις και άλλοτε όχι. Οποιος άνθρωπος με σχετικές γνώσεις πολιτικής έχει παρακολουθήσει συνεδριάσεις για τον “Καλλικράτη”, τρία πράγματα κατάλαβε. Πρώτον: Το μύθο του ανωφελούς κώνωπα, δεύτερον τη διαβούλευση για τον “Καλλικράτη” με μοναδικά κριτήρια την  πολιτικοϊδεο-λογική πλατφόρμα του ομιλούντος και, τρίτον, το προσωπικό του δημοτικό μέλλον. Ολοι κοιτάμε με θολό βλέμμα τις διαβουλεύσεις, γιατί θολά είναι ακόμα τα γεωγραφικά όρια των δήμων που θα συνενωθούν. Αφού ο πολίτης και τότε και σήμερα δεν έπαιζε κανέναν ρόλο για τον τόπο του, έστω να εκφράσει την άποψή του, ο “Καλλικράτης” θα υποστεί τις συνέπειες τουανωφελούς, διότι η ίδια η εξουσία θα χαράξει τα γεωγραφικά όρια, θα παραχαράξει την Ιστορία και θα παραλείψει τον πολίτη ο οποίος γνωρίζει καλύτερα όλων τις τοπικές αδυναμίες, όπως γνωρίζει και τα πλεονεκτήματα του τόπου του. Οι δήμοι που θα καταργηθούν με τον “Καλλικράτη” υπέστησαν τόσα χρόνια το “βάρος” του κώνωπος, δηλαδή ανύπαρκτο βάρος, δηλαδή τίποτα. Ποιος εγγυάται ότι η σμίκρυνση των δήμων με τα κριτήρια που ο καθένας αρμόδιος προβάλλει, οι επόμενοι δήμοι θα είναι βιώσιμοι και λειτουργικοί. Πολλοί τώρα θυμήθηκαν με τη διαβούλευση τις τέσσερις επαρχίες της Μεσσηνίας, προτείνοντας έναν δήμο ανά επαρχία. Αυτό δεν “περπάτησε” διότι θα δημιουργούσε δήμους-μαμούθ. Κατόπιν τούτου συζητήθηκε το νούμερο οκτώ, δύο δήμοι ανά επαρχία. Μετά απ’ αυτό θεωρήθηκαν οι δήμοι αριθμητικά πολλοί. Μέχρι και σήμερα παίζουνε την κολοκυθιά ανάλογα με τις προσβάσεις που έχουν μερικοί στο υπουργείο Εσωτερικών. Απορίας άξιον είναι ότι οι βουλευτές δεν έχουν να προτείνουν τίποτα. Το τελευταίο σενάριο θέλει δήμο στη Μάνη, καθώς και Χώρα, Γαργαλιάνους, Φιλιατρά, να συνενώνονται με την Κυπαρισσία. Αν “περπατήσει” αυτό τα γεωγραφικά όρια του Δήμου Κυπαρισσίας θα φτάσουν μέχρι τη Βοϊδοκοιλιά, όπου εκεί βρίσκονται τα όρια των Δήμων Πύλου και Νέστορος. Και τούτο διότι ο νόμος λέει ότι οι δήμοι που θα καταργηθούν και θα συνενωθούν με άλλους θα “παρασύρουν” και τα δημοτικά τους διαμερίσματα. Το τελευταίο παράδειγμα αναφέρθηκε προκειμένου να μάθει ο κόσμος με τι προχειρότητα οι χαράκτες καθαρίζουν το μέλλον μας, αλλά το βασικότερο όλων το μέλλον των παιδιών μας. Πρόταση; Δημοψήφισμα… Ας διατηρήσουν οι χαράκτες το πλεονέκτημα του αριθμού των δήμων. Εμείς όμως να ψηφίσουμε για το γεγονός που θεωρούμε σωστό να συνενωθούμε ώστε εμείς και μόνο εμείς να εχουμε την ευθύνη του μέλλοντός μας.
Τάκης Αλεξάκης