ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ:Ανακαλύψαμε εχθρό. Φυσικά ξένο. Φυσικά καρχαρία τρομερό. Φυσικά σχέδιο συνωμοτικό.....

Λαλάκης
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΑΝΙΚΑΣ
Ανακαλύψαμε εχθρό. Φυσικά ξένο. Φυσικά καρχαρία τρομερό. Φυσικά σχέδιο συνωμοτικό. Φυσικά ανθέλληνα και οπωσδήποτε μισητό. Ο Τζον Πόλσον ο Αμερικανός. Αυτός κατανάλωνε χωρίς να παράγει. Αυτός αραχτός στις καφετέριες και στα μπαράκια. Αυτός ο πελάτης των βουλευτών. Αυτός ζεσταίνει τις καρέκλες των δημοσίων οργανισμών. Αυτός εισέπραττε τις επιδοτήσεις των αγροτών. Αυτός ο σκηνοθέτης και ο εισπράκτορας των δομημένων ομολόγων. Ο Πόλσον, παρέα με τη Στάνλεϊ Μόργκαν, ο χαλκευτής των οικονομικών στοιχείων των στατιστικών. Αυτός το alter ego του Αλογοσκούφη και των απογραφών. Αυτός ο παραγωγός, ο σεναριογράφος και ο σκηνοθέτης της εικονικής ευημερίας των νεοελλήνων περιπατητών. Αυτός ο υπερατλαντικός εχθρός. Αυτός ο κρατικοδίαιτος καπιταλισμός.
Απίστευτη, σουρεαλιστική και βολική, εχθρομανία. Επιπέδου μπάλας, γηπέδου, ποδοσφαίρου, καφενείου. Το αποκλειστικό, ακατανίκητο πλεονέκτημα της φυλής. Να μετατρέπουμε την τραγωδία σε καραφαρσάρα. Το γελοίο με το χαχανητό πορεύονται παρέα με τον έλληνα τον Κοκοβιό. Ποιος φταίει που έχασε ο Ολυμπιακός; Ο Ζίκο ο κακός. Σε κάθε καταστροφή πάντα φταίει ο άλλος. Ο τρίτος. Ο ξένος. Ο σατανικός. Και κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε σε ποιον κόσμο ζούμε όλοι εμείς. Οι αθώοι, οι άριστοι και οι σωστοί. Τουρίστες μιας κοινωνίας τυφλής. Καπιταλισμό μού ήθελες, καπιταλισμό εισπράττεις. Οταν μπεκρόπινες, ήταν καλός. Τώρα που αδειάζουν οι τσέπες σου, είναι μισητός. Αφού είσαι καρπαζοεισπράκτορας και τελευταίος μαθητής, αναμενόμενο να γίνεις οδοντογλυφίδα, να καθαρίζει τα δόντια του ο εκμεταλλευτής.

Δηλαδή στη θέση του τι θα έκανες εσύ; Α, ναι, ξέρω. Από έμφυτη και ακατανίκητη αλληλεγγύη θα πλήρωνες του Αλβανού τα χρέη για να μην πάει ο καψερός στη φυλακή. Να σου πω εγώ τι θα έκανες. Θα τον σκότωνες στη στιγμή. Ο θάνατός σου, η ζωή μου. Με αυτήν την κυνική λογική διαπαιδαγωγήθηκες. Αυτήν ψήφισες. Με αυτήν κέρδισες ή έχασες. Σήμερα, στην εποχή μας, η Ηθική μοιάζει με γραφική αναδρομή. Και η υποκρισία καλά κρατεί. Τη μια στιγμή καταγγελία, διαμαρτυρία, οργή και δημοκρατική μανία. Την άλλη, όταν το μικρό συμφέρον σου το επιβάλλει, έφοδο, να εξαφανίσεις και την τελευταία, του αντιπάλου σου, αναπνοή. Ο νόμος της ζούγκλας εμφυτευμένος στο δόξα πατρί. Αδιόρθωτη η νεοελληνική φυλή. Ενα απέραντο νηπιαγωγείο δηλαδή. Εσύ παιδί μου, Λαλάκη, πέταξες τη σαΐτα στον Παναγιωτάκη; Οχι, κυρία. Ε, τότε, ποιος; Ο πισινός μου. Εσύ, λοιπόν, Δημητράκη; Οχι, ο πισινός μου, κυρία. Εσύ Κωστάκη; Οχι ο πισινός μου, ο Μπόμπος, κυρία. Από πισινό σε πισινό, στον τοίχο με τα χέρια ψηλά κατέληξε η ανόητη κυρία με το άδειο κεφάλι. Το γνωστό και αδιόρθωτο κορόιδο της παγκόσμιας και αχαλίνωτης κερδοσκοπίας!
ddanikas@dolnet.gr