Κ και Μ, όπως Κρυφό Μουντιάλ....Πρεμιέρα σήμερα.

Αρχίζουν τα ματς. 11 Ιουνίου - 11 Ιουλίου. Ένας μήνας Μουντιάλ. Το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2010 με διοργανώτρια χώρα τη Νότια Αφρική. Αυτό τον μήνα θα χαλάσουν σχέσεις, θα δεινοπαθήσουν φιλίες, θα δοκιμαστούν παρέες. Από τη μια, οι λάτρεις του Μουντιάλ αιχμαλωτισμένοι από το θέαμα μπροστά στις τηλεοράσεις. Από την άλλη, οι αλλεργικοί της μπάλας. Στο μεταξύ, η χώρα του Νέλσον Μαντέλα υποδέχεται εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες που θέλουν να «το ζήσουν από κοντά». Υπολογίζεται ότι θα ξεπεράσουν το μισό εκατομμύριο. Μουντιάλ-τουρισμός. Και ο χαμός, βέβαια, θα γίνει την τελευταία εβδομάδα εν όψει του τελικού αγώνα. Μαθαίνω όμως ότι υπάρχουν και άλλου είδους αφίξεις στη Νότια Αφρική αυτό το διάστημα ακριβώς λόγω του Μουντιάλ. Είναι 40.000, αριθμός διόλου ευκαταφρόνητος.
...Είναι 40.000 επαγγελματίες του σεξ. Κοπέλες που έρχονται από όλο τον κόσμο. Ιδίως όμως από τη Ζιμπάμπουε και από τις χώρες της πρώην Ανατολικής Ευρώπης (τα καθεστώτα πέφτουν, αλλά τα επιτεύγματά τους μένουν). Οι εν λόγω επαγγελματίες του σεξ προσδοκούν ότι θα κάνουν χρυσές δουλειές αυτό τον μήνα. Υπολογίζουν να κερδίσουν τρεις φορές περισσότερα χρήματα στη διάρκεια του Μουντιάλ από ό,τι σε μια «κανονική σεζόν». Υπολογίζουν όμως κάτι ακόμη, ότι δηλαδή θα διευρύνουν το δίκτυο των γνωριμιών τους, το διεθνές πελατολόγιό τους. Και να ξέρετε, δεν καταφθάνουν στη Νότια Αφρική αδιάβαστες. Έχουν φροντίσει να μάθουν αρκετά στοιχεία για τις ομάδες και τους παίκτες. Ωστόσο, ανάμεσα στις διαφόρων εθνικοτήτων επαγγελματίες του σεξ που ήρθαν στο Μουντιάλ, διεξάγεται σκληρός αγώνας επικράτησης. Ένα υπόγειο, κρυφό Μουντιάλ. Φαίνεται πάντως ότι οι κοπέλες από τη Ζιμπάμπουε και την πρώην Ανατολική Ευρώπη είναι φαβορί για τον (δικό τους) τελικό.

ΣΥΝ, πλην και...επί τα αυτά!!!

Από τον ΣΗΦΗ ΠΟΛΥΜΙΛΗ / ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 11-6-2010

Μπορεί να φαίνεται οξύμωρο, σε μια εποχή κρίσης του πολιτικού συστήματος, αντί να έχουμε αναταράξεις και ανακατατάξεις στα κόμματα εξουσίας, να έχουμε ρήξεις στον χώρο της Αριστεράς, που θεωρητικά τουλάχιστον θα μπορούσε να «εισπράττει» πολιτικά από την κρίση• ωστόσο, είναι απολύτως φυσιολογικό...

Όσο απογοητευτικά και αν είναι τα διαζύγια για έναν κόσμο που εξακολουθεί να βλέπει στην Αριστερά κάποιες ελπίδες, ήταν μαθηματικά σχεδόν βέβαιο ότι η κατάσταση που επικρατεί στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ θα οδηγούσε εκεί. Η τεχνητή συνύπαρξη για εκλογική και πολιτική επιβίωση δυνάμεων που ιδεολογικά απέχουν παρασάγγας, δεν μπορούσε να έχει άλλη κατάληξη. Χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι και οι ρήξεις θα οδηγήσουν σε καλύτερο αποτέλεσμα...

ΗΤΑΝ φανερό εδώ και πολύ καιρό ότι στον χώρο του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ επικρατούσε ένα θέατρο του παραλόγου. Μια πολιτική συμβίωση που στηριζόταν στον καταγγελτισμό, στον αντιευρωπαϊσμό, σε μια γενική και αόριστη αντισυστημική και κινηματική λογική, που όχι μόνο δεν έπειθε, αλλά δεν οδηγούσε πουθενά. Ήρθε και ως κερασάκι στην... τούρτα η απίστευτη τακτική του κ. Αλαβάνου, που, αφού έχρισε διάδοχό του τον κ. Τσίπρα, ανακάλυψε ότι δεν τον βόλευε, δεν τον εξυπηρετούσε ή ότι δεν έκανε καν για ηγέτης. Και θεώρησε ότι μπορούσε να επιστρέψει στην κεντρική πολιτική σκηνή, δυναμιτίζοντας τον ΣΥΝ και κατασκευάζοντας μέσα από περιθωριακές οργανώσεις το... νέο ΕΑΜ. Ο ηγέτης πάνω στον οποίο επένδυσε ένας κόσμος της Αριστεράς, θεωρώντας ότι μπορεί να την κάνει υπολογίσιμο παράγοντα της πολιτικής ζωής, έφτασε να μιλά για «Κοινοβούλιο της ντροπής», να καλεί τους βουλευτές να αποχωρήσουν από τη Βουλή και να βγουν στους δρόμους, να διακηρύσσει ότι ο πρωθυπουργός πρέπει να φύγει νύχτα από τη χώρα και άλλα παρόμοια...

ΠΡΟΦΑΝΩΣ οι ευθύνες δεν ανήκουν μόνο στον κ. Αλαβάνο, αλλά και σε όλη την ηγετική ομάδα του ΣΥΝ, που δεν κατάφερε να διαμορφώσει όρους πολιτικής σύνθεσης των διαφορετικών απόψεων. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν κατάφεραν να κεφαλαιοποιήσουν στο ελάχιστο την τεράστια, δημοσκοπική έστω, άνοδο που κατέγραφαν πριν από δύο χρόνια και έφτασαν να παλεύουν για την εκλογική τους επιβίωση. Δεν κατάλαβαν καν ότι δεν μπορούν να παίζουν στο ίδιο γήπεδο με το ΚΚΕ, συναγωνιζόμενοι ποιος θα πει περισσότερα «όχι σε όλα» ή ποιος θα εμφανιστεί πιο οργισμένος αντικαπιταλιστής...

ΟΥΤΕ βέβαια ο δρόμος των Ανανεωτών, που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά... μένουν στον ΣΥΝ, είναι περισσότερο ρόδινος. Ακόμη και αν καταφέρουν να αρθρώσουν έναν σοβαρό πολιτικό λόγο, είναι δύσκολο να αποκτήσουν σοβαρά ερείσματα στην κοινωνία. Η γενική φθορά της Αριστεράς αλλά και της πολιτικής συνολικά δεν μπορεί παρά να επηρεάσει την ανασυγκρότησή τους, ενώ και η τακτική του «αριστερού ευρωπαϊσμού», που αποτελεί βασικό πυλώνα της ύπαρξής τους, υφίσταται τις συνέπειες της ευρωπαϊκής κρίσης...
polimilis@enet.gr