 |
Ένα από τα βασικά σημεία μιας κηδείας και γενικά των τελευταίων στιγμών κάποιου σε αυτόν τον κόσμο είναι η μεταφορά του με νεκροφόρα.
Αρκετοί, λοιπόν, θεωρούν ότι οι νεκροφόρες είναι έτοιμα αυτοκίνητα που παράγουν μαζικά οι αυτοκινητοβιομηχανίες και οι ενδιαφερόμενοι (γραφεία τελετών) τα παραγγέλνουν και τα παραλαμβάνουν.
Όμως, δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα, αφού καμία αυτοκινητοβιομηχανία δεν παράγει νεκροφόρες. Έτσι, τα συγκεκριμένα αυτοκίνητα είναι αγορασμένα ως station wagon, ενώ έπειτα από πολλή δουλειά φτάνουν στο τελικό αποτέλεσμα, μετατρέπονται δηλαδή σε νεκροφόρες.
Στην Ελλάδα, ειδικά φανοποιεία που μεταποιούν τα κλασικά επιβατικά σε νεκροφόρες είναι τέσσερα και το ένα από αυτά βρίσκεται στην Καλαμάτα και ανήκει στους αδελφούς Παναγιώτη και Σταμάτη Παπαδάκη.
Το «Θάρρος» βρέθηκε στο συγκεκριμένο χώρο και μίλησε με τον Παναγιώτη Παπαδάκη, ο οποίος μας είπε για την επιχείρηση, τη διαδικασία που απαιτείται για τη μετατροπή ενός οχήματος σε νεκροφόρα, τη ζήτηση και άλλα θέματα.
Από το 1986
Με την κατασκευή νεκροφόρων η επιχείρηση δραστηριοποιείται από το 1986, ενώ άρχισε να λειτουργεί από το 1979, με τον κ. Παναγιώτη να μας λέει ότι στο χώρο φτάνουν αυτοκίνητα station wagon, κυρίως Mercedes, Audi και BMW, τα οποία μεταποιούνται σε νεκροφόρες.
Η διαδικασία
Όπως μας εξηγεί, μια μεταποίηση απαιτεί να λυθεί όλο το αυτοκίνητο, να μείνει μόνο το ταμπλό και στη συνέχεια το όχημα να μακρύνει, να υπερυψωθεί, να σχεδιαστεί, να βαφτεί, να ντυθεί εσωτερικά με inox, να μπουν δερματίνες, φωτισμός, τζάμια και, τελικά, να παραδοθεί στον πελάτη, δηλαδή το γραφείο τελετών.
Η όλη διαδικασία, προσθέτει ο κ. Παναγιώτης, γίνεται αποκλειστικά με τα χέρια, ακόμα και η κύρτωση των κρυστάλλων, με το κάθε όχημα μακραίνει από 40 έως 50 εκατοστά και να χρειάζεται περίπου δύο μήνες δουλειάς.
Πελάτες από παντού
Σύμφωνα με τον κ. Παπαδάκη, επειδή τα συγκεκριμένα φανοποιεία είναι μόλις τέσσερα, οι πελάτες είναι από όλη την Ελλάδα: από την Κομοτηνή και την Έδεσσα μέχρι την Κρήτη και την Κύπρο.
Τι ζητούν οι πελάτες
Το κάθε γραφείο τελετών ζητά κάτι διαφορετικό, συμπληρώνει ο ίδιος, αφού θέλουν το αυτοκίνητό τους να διαφέρει από των ανταγωνιστών, επιλέγοντας έτσι άλλο σχέδιο και άλλα χρώματα.
Όσο για τις δύσκολες περιπτώσεις, είναι πολλές, όπως λέει, καθώς «υπάρχουν και αυτοί που ζητούν οι πίσω πόρτες να παραμείνουν, η πίσω πόρτα ή και το συρτάρι να δουλεύουν με τηλεχειρισμό. Γενικά κάποιοι ζητούν ιδιαίτερες κατασκευές, αλλά δόξα τω θεώ αντεπεξερχόμαστε» αναφέρει ο κ. Παπαδάκης.
Η ζήτηση και τα οχήματα που έχουν μεταποιήσει
Σε ερώτηση για το αν υπάρχει ζήτηση, μας απαντά καταφατικά, ενώ συμπληρώνει ότι ποτέ δεν έχει σταματήσει, σχολιάζοντας μόνο πως «με την κρίση το 2009 σταμάτησε λίγο, αλλά η πτώση ήταν μικρή».
Από τα χέρια των αδερφών Παπαδάκη περνούν κάθε χρόνο από 10 έως 15 αυτοκίνητα, ενώ συνολικά οι νεκροφόρες που έχουν κατασκευάσει ξεπερνούν τις 300.
Η τελευταία «βόλτα»
«Και τελικά, γιατί είναι τόσο σημαντική η τελευταία “βόλτα”;» είναι η τελευταία μας ερώτηση και ο κ. Παπαδάκης απαντά: «Είναι μεγάλη τιμή για το νεκρό να πάει με ευπαρουσίαστο αυτοκίνητο, με ωραίο φέρετρο και γενικά η τελετή να είναι ωραία. Έτσι όλα παίζουν το ρόλο τους». Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση tharros
Στην Ελλάδα, ειδικά φανοποιεία που μεταποιούν τα κλασικά επιβατικά σε νεκροφόρες είναι τέσσερα και το ένα από αυτά βρίσκεται στην Καλαμάτα και ανήκει στους αδελφούς Παναγιώτη και Σταμάτη Παπαδάκη.
Το «Θάρρος» βρέθηκε στο συγκεκριμένο χώρο και μίλησε με τον Παναγιώτη Παπαδάκη, ο οποίος μας είπε για την επιχείρηση, τη διαδικασία που απαιτείται για τη μετατροπή ενός οχήματος σε νεκροφόρα, τη ζήτηση και άλλα θέματα.
Από το 1986
Με την κατασκευή νεκροφόρων η επιχείρηση δραστηριοποιείται από το 1986, ενώ άρχισε να λειτουργεί από το 1979, με τον κ. Παναγιώτη να μας λέει ότι στο χώρο φτάνουν αυτοκίνητα station wagon, κυρίως Mercedes, Audi και BMW, τα οποία μεταποιούνται σε νεκροφόρες.
Η διαδικασία
Όπως μας εξηγεί, μια μεταποίηση απαιτεί να λυθεί όλο το αυτοκίνητο, να μείνει μόνο το ταμπλό και στη συνέχεια το όχημα να μακρύνει, να υπερυψωθεί, να σχεδιαστεί, να βαφτεί, να ντυθεί εσωτερικά με inox, να μπουν δερματίνες, φωτισμός, τζάμια και, τελικά, να παραδοθεί στον πελάτη, δηλαδή το γραφείο τελετών.
Η όλη διαδικασία, προσθέτει ο κ. Παναγιώτης, γίνεται αποκλειστικά με τα χέρια, ακόμα και η κύρτωση των κρυστάλλων, με το κάθε όχημα μακραίνει από 40 έως 50 εκατοστά και να χρειάζεται περίπου δύο μήνες δουλειάς.
Πελάτες από παντού
Σύμφωνα με τον κ. Παπαδάκη, επειδή τα συγκεκριμένα φανοποιεία είναι μόλις τέσσερα, οι πελάτες είναι από όλη την Ελλάδα: από την Κομοτηνή και την Έδεσσα μέχρι την Κρήτη και την Κύπρο.
Τι ζητούν οι πελάτες
Το κάθε γραφείο τελετών ζητά κάτι διαφορετικό, συμπληρώνει ο ίδιος, αφού θέλουν το αυτοκίνητό τους να διαφέρει από των ανταγωνιστών, επιλέγοντας έτσι άλλο σχέδιο και άλλα χρώματα.
Όσο για τις δύσκολες περιπτώσεις, είναι πολλές, όπως λέει, καθώς «υπάρχουν και αυτοί που ζητούν οι πίσω πόρτες να παραμείνουν, η πίσω πόρτα ή και το συρτάρι να δουλεύουν με τηλεχειρισμό. Γενικά κάποιοι ζητούν ιδιαίτερες κατασκευές, αλλά δόξα τω θεώ αντεπεξερχόμαστε» αναφέρει ο κ. Παπαδάκης.
Η ζήτηση και τα οχήματα που έχουν μεταποιήσει
Σε ερώτηση για το αν υπάρχει ζήτηση, μας απαντά καταφατικά, ενώ συμπληρώνει ότι ποτέ δεν έχει σταματήσει, σχολιάζοντας μόνο πως «με την κρίση το 2009 σταμάτησε λίγο, αλλά η πτώση ήταν μικρή».
Από τα χέρια των αδερφών Παπαδάκη περνούν κάθε χρόνο από 10 έως 15 αυτοκίνητα, ενώ συνολικά οι νεκροφόρες που έχουν κατασκευάσει ξεπερνούν τις 300.
Η τελευταία «βόλτα»
«Και τελικά, γιατί είναι τόσο σημαντική η τελευταία “βόλτα”;» είναι η τελευταία μας ερώτηση και ο κ. Παπαδάκης απαντά: «Είναι μεγάλη τιμή για το νεκρό να πάει με ευπαρουσίαστο αυτοκίνητο, με ωραίο φέρετρο και γενικά η τελετή να είναι ωραία. Έτσι όλα παίζουν το ρόλο τους». Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση tharros
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια
Δεν βρέθηκαν σχόλια γι'αυτό το άρθρο.
Γίνε ο πρώτος που θα σχολιάσει το άρθρο χρησιμοποιώντας την παρακάτω φόρμα